Marwaj mówiąc nam o „Lembicie” w Gdyni miał chyba jednak rację. W „Historie a plastikové modelá?ství” nr 3 z 1992 Vladimir Francev z Muzeum Wojskowego w Pradze opublikował artykuł o wizycie na tym okręcie oraz o jego historii. Oto istotny jego fragment:
... Jeho palubní 40 mm automatický Bofors by toti? normáln? skrytý v hermetickém cylindru, z n?ho? se hydraulicky vysouval jedin? za akce, podobn? jak tomu bylo u polských ponorek ORZEL a SEP. ...
Niestety w artykule tym nie ma żadnych rysunków, ani przekrojów okrętu.
Estoński Lembit
Veeväljasurve pinnal: 665,5t vee all 853,4t
Põhimõõdud 59,5 x 7,5 x 3,6m
Kiirus pinnal: 13,7 sõlme vee all 8,5 sõlme
Hermeetilise kere paksus: 12mm
Sukeldumissügavus 90m Testitud: 120m
Autonoomsus 4 nädalat
Diiselmootorid 2 x 600 hj
Elektrimootorid 2 x 395 hj
Meeskond 32 meest neist 4 ohvitseri
Ohvitseride ruum vaatega vööri
Torpeedod 8tk 4 torpeedo aparaati vööris
Miinid 24tk 12vertikaalset miini toru. 6tk. kummalgi küljel
Õhutõrje kahur 1 Bofors 40mm toru
Kuuliprits 1 Lewis 7,71mm
NB! Allveelaev on hetkel remondis
tõenäoliselt avatakse laev külastajatele
juba kuivale maale tõstetuna
Uwagę zwraca 1 Bofors 40 mm toru. Na zdjęciach nie ma na pokładzie działka. Musiało być ukryte. Wiadomo, iż 40 mm Bofors w wersji jak na Orle był zbudowany dla OP (Między innymi krótsza lufa, inne rozmieszczenie pooszczególnych elementów).
Põhimõõdud 59,5 x 7,5 x 3,6m
Kiirus pinnal: 13,7 sõlme vee all 8,5 sõlme
Hermeetilise kere paksus: 12mm
Sukeldumissügavus 90m Testitud: 120m
Autonoomsus 4 nädalat
Diiselmootorid 2 x 600 hj
Elektrimootorid 2 x 395 hj
Meeskond 32 meest neist 4 ohvitseri
Ohvitseride ruum vaatega vööri
Torpeedod 8tk 4 torpeedo aparaati vööris
Miinid 24tk 12vertikaalset miini toru. 6tk. kummalgi küljel
Õhutõrje kahur 1 Bofors 40mm toru
Kuuliprits 1 Lewis 7,71mm
NB! Allveelaev on hetkel remondis
tõenäoliselt avatakse laev külastajatele
juba kuivale maale tõstetuna
Uwagę zwraca 1 Bofors 40 mm toru. Na zdjęciach nie ma na pokładzie działka. Musiało być ukryte. Wiadomo, iż 40 mm Bofors w wersji jak na Orle był zbudowany dla OP (Między innymi krótsza lufa, inne rozmieszczenie pooszczególnych elementów).
Fax et tuba
Może to coś pomoże :
2 x 40 mm Bofors machineguns (2x1) in single 'disappearing' mounts, in watertight wells forward and aft of the conning tower.
According to A. Hopman the 40 mm Bofors was "against small vessels and their crew". The deck gun muzzle was closed during dives and the Oerlikon was free flooding.
Dotyczy: holenderskiego OP "K XIV". Lata 1932-33 czyli wcześniejsze. Chyba na Kalev było to samo.
2 x 40 mm Bofors machineguns (2x1) in single 'disappearing' mounts, in watertight wells forward and aft of the conning tower.
According to A. Hopman the 40 mm Bofors was "against small vessels and their crew". The deck gun muzzle was closed during dives and the Oerlikon was free flooding.
Dotyczy: holenderskiego OP "K XIV". Lata 1932-33 czyli wcześniejsze. Chyba na Kalev było to samo.
Fax et tuba
-
Andrzej Kliszewski
- Posty: 252
- Rejestracja: 2004-08-06, 10:46
- Lokalizacja: Zielona Góra
Książka o LEMBICIE jest zamieszczona na
http://miltera.lib.ru
Są też jakieś zdjęcia.
Pozdrawiam Andrzej K.
http://miltera.lib.ru
Są też jakieś zdjęcia.
Pozdrawiam Andrzej K.
Si vis pacem para bellum!
-
Andrzej Kliszewski
- Posty: 252
- Rejestracja: 2004-08-06, 10:46
- Lokalizacja: Zielona Góra
No i bomba, ktoś miał wcześniej od nas Boforsa w studni. Pytanie więc skąd Holendrzy mieli taki pomysł - "zerżneli" go Lembita, czy też była to ich samodzielna działalność.
Myślę też że wyjaśniła się zgadka zdjęć Lembita bez działa - podobno wszyscy podawali że nie zostało ono zainstalowane, a ono sobie spokojnie siedziało w studni.
Myślę też że wyjaśniła się zgadka zdjęć Lembita bez działa - podobno wszyscy podawali że nie zostało ono zainstalowane, a ono sobie spokojnie siedziało w studni.
No dobra - CZAS NA WYKŁAD 
– otworzyłem komp w domu i powyciągałem co trzeba na temat działka – a więc mamy:
25-11-1928 MW zwróciła się do Boforsa z zapotrzebowaniem na nowe działka plot. Jako że Bofors nie był zbyt chętny do takiego ryzyka – marynarka zgodziła się zapłacić za rozwój nowych działek I amunicji.
Bofors na bazie produkowanej amunicji do Vickersa 40x158mm opracowała nową amunicję 40x311 i 25x204mm. Testy z przerobionym na amunicję 40mm działkiem Nordenfelta rozpoczęto w 1929 – wtedy pojawiły się problemy z automatyką I lufami przy tak silnej amunicji. Na szczęście dla Szwedów w tym momencie do akcji weszły zakłady Kruppa (posiadające 33% akcji Boforsa) I przysłały swoich specjalistów.
Do 1930 powstało szereg projektów różnych kalibrów, a Bofors opracował działko 40 mm w 1931. Prototyp zademonstrowano w marcu 1932, ale zamówienie na nie (w przeciwieństwie do 25-ek) przyszło dopiero w 1934 - i tu ciekawostka– w danych technicznych mam podane, że wyprodukowano tylko 2 sztuki !!!!!!!.
Ale jest tez info, że w 08.1934 przyszło pierwsze zamówienie zagraniczne – z Holandii – na 5 ręcznie kierowanych podwójnych działek (ale nie jest podane o który model chodzi).
Formalnie jest podane, że broń rozwinięto z działek Luftvärnskanon 57 mm/L55 M/89 B oraz M/24 – plot wersji morskiego działka 57 mm/L55 kanon M/89 (używanego na okrętach, a potem w artylerii nadbrzeżnej) na amunicję 57x306 bazującego na działku 57mm (6 pdr) Nordenfelt. Jednakże jest jedno ale – równolegle rozwijane działka 25 mm/L 58 Kulspruta M/32 (Ksp M/32) na amunicję 25x204 !!! niby bazowały na działkach Vickersa 40mm/L39. Jednak obie konstrukcje są bardzo podobne zewnętrznie – co sprawia wrażenie, że bazą rozwojową dla obu działek były zarówno 57-ki jak i Vickersy.
a tak przy okazji – z działek 57 mm/L55 M/89 B rozwinięto także morskie armaty 75mm Kan M/05, a z nich morskie 75mm/L53 Kan M/12, morskie plot 75mm/L53 Lk M/15 i morskie dla OP 75mm/L23,7 Ubk M/16, a jeszcze później lądowe plot (dla artylerii nadbrzeżnej) 75mm/L53,2 Lk M/24 i M/25 – tak więc na bazie działka z lat 80-ych XIX wieku powstawało szereg konstrukcji do lat ’20, a pośrednio do lat ’30-ych
40 mm/L39 Ubåtsautomatpjäs M/32 (inaczej Ubapj M/32) znany jako matka wszystkich działek automatycznych Boforsa.
Wg. podanych danych była to broń zamówiona dla OP.
dane
- Amunicja – 40x311 o masie 1 kg
- zasilanie z czteropociskowych klipsów (ale jest info, że zasilanie było gorsze niż w późniejszych Boforsach L56 – czyli to mogą być jeszcze problemy z automatyką)
- szybkostrzelność – 120-140 poc/min
- Vpocz – 700 m/s
- masa – 262 kg (930 kg z podstawą)
I przy okazji co było dalej:
25 mm/L 58 Kulspruta M/32 (Ksp M/32) na amunicję 25x204 !!!.
Rozwinięte w związku z sygnalizowanym w 1931 zainteresowaniem marynarki także mniejszymi kalibrami. Zbliżony konstrukcyjnie do 40-ki prototyp powstał w grudniu 1932 roku. Wyposażono je w „analogowy komputer” zwany Korrektör. Wykorzystując dane o pułapie, elewacji i szybkości wypracowywał on dane do ognia. Skuteczność ognia działek 25 i 40 mm z tym systemem zaprezentowano w lecie 1933. W wyniku tego marynarka od razu zamówiła 35 pojedyńczych 25-ek (do WW2 dostarczono ich w sumie 100, z czego połowę w wersji podwójnej).
Kolejną konstrukcją była znana nam 40 mm/L56 Luftvärnsautomatkanon m/36 (Lvakan m/36) oficjalnie bazująca na 40 mm/L39 Ubapj M/32 – ale de facto łącząca w sobie cechy tejże i 25 mm/L 58 Ksp M/32.
Jako że sylwetki 40 mm/L39 Ubapj M/32 ze zdjęć powyżej i 25 mm/L 58 Ksp M/32 wydają się bardzo podobne – zamieszczam rysunki 25 mm/L 58 Ksp M/32:
Chyba Wam wystarczy ??
– otworzyłem komp w domu i powyciągałem co trzeba na temat działka – a więc mamy:25-11-1928 MW zwróciła się do Boforsa z zapotrzebowaniem na nowe działka plot. Jako że Bofors nie był zbyt chętny do takiego ryzyka – marynarka zgodziła się zapłacić za rozwój nowych działek I amunicji.
Bofors na bazie produkowanej amunicji do Vickersa 40x158mm opracowała nową amunicję 40x311 i 25x204mm. Testy z przerobionym na amunicję 40mm działkiem Nordenfelta rozpoczęto w 1929 – wtedy pojawiły się problemy z automatyką I lufami przy tak silnej amunicji. Na szczęście dla Szwedów w tym momencie do akcji weszły zakłady Kruppa (posiadające 33% akcji Boforsa) I przysłały swoich specjalistów.
Do 1930 powstało szereg projektów różnych kalibrów, a Bofors opracował działko 40 mm w 1931. Prototyp zademonstrowano w marcu 1932, ale zamówienie na nie (w przeciwieństwie do 25-ek) przyszło dopiero w 1934 - i tu ciekawostka– w danych technicznych mam podane, że wyprodukowano tylko 2 sztuki !!!!!!!.
Ale jest tez info, że w 08.1934 przyszło pierwsze zamówienie zagraniczne – z Holandii – na 5 ręcznie kierowanych podwójnych działek (ale nie jest podane o który model chodzi).
Formalnie jest podane, że broń rozwinięto z działek Luftvärnskanon 57 mm/L55 M/89 B oraz M/24 – plot wersji morskiego działka 57 mm/L55 kanon M/89 (używanego na okrętach, a potem w artylerii nadbrzeżnej) na amunicję 57x306 bazującego na działku 57mm (6 pdr) Nordenfelt. Jednakże jest jedno ale – równolegle rozwijane działka 25 mm/L 58 Kulspruta M/32 (Ksp M/32) na amunicję 25x204 !!! niby bazowały na działkach Vickersa 40mm/L39. Jednak obie konstrukcje są bardzo podobne zewnętrznie – co sprawia wrażenie, że bazą rozwojową dla obu działek były zarówno 57-ki jak i Vickersy.
a tak przy okazji – z działek 57 mm/L55 M/89 B rozwinięto także morskie armaty 75mm Kan M/05, a z nich morskie 75mm/L53 Kan M/12, morskie plot 75mm/L53 Lk M/15 i morskie dla OP 75mm/L23,7 Ubk M/16, a jeszcze później lądowe plot (dla artylerii nadbrzeżnej) 75mm/L53,2 Lk M/24 i M/25 – tak więc na bazie działka z lat 80-ych XIX wieku powstawało szereg konstrukcji do lat ’20, a pośrednio do lat ’30-ych
40 mm/L39 Ubåtsautomatpjäs M/32 (inaczej Ubapj M/32) znany jako matka wszystkich działek automatycznych Boforsa.
Wg. podanych danych była to broń zamówiona dla OP.
dane
- Amunicja – 40x311 o masie 1 kg
- zasilanie z czteropociskowych klipsów (ale jest info, że zasilanie było gorsze niż w późniejszych Boforsach L56 – czyli to mogą być jeszcze problemy z automatyką)
- szybkostrzelność – 120-140 poc/min
- Vpocz – 700 m/s
- masa – 262 kg (930 kg z podstawą)
I przy okazji co było dalej:
25 mm/L 58 Kulspruta M/32 (Ksp M/32) na amunicję 25x204 !!!.
Rozwinięte w związku z sygnalizowanym w 1931 zainteresowaniem marynarki także mniejszymi kalibrami. Zbliżony konstrukcyjnie do 40-ki prototyp powstał w grudniu 1932 roku. Wyposażono je w „analogowy komputer” zwany Korrektör. Wykorzystując dane o pułapie, elewacji i szybkości wypracowywał on dane do ognia. Skuteczność ognia działek 25 i 40 mm z tym systemem zaprezentowano w lecie 1933. W wyniku tego marynarka od razu zamówiła 35 pojedyńczych 25-ek (do WW2 dostarczono ich w sumie 100, z czego połowę w wersji podwójnej).
Kolejną konstrukcją była znana nam 40 mm/L56 Luftvärnsautomatkanon m/36 (Lvakan m/36) oficjalnie bazująca na 40 mm/L39 Ubapj M/32 – ale de facto łącząca w sobie cechy tejże i 25 mm/L 58 Ksp M/32.
Jako że sylwetki 40 mm/L39 Ubapj M/32 ze zdjęć powyżej i 25 mm/L 58 Ksp M/32 wydają się bardzo podobne – zamieszczam rysunki 25 mm/L 58 Ksp M/32:
Chyba Wam wystarczy ??
A co z holenderskimi plot na K XIV. Co to za typ ?