Okrętów typu Seerauber serii 4tej zamówiono 4 okręty zbudowano 2 (SMS Stortebeker i SMS Seetiger), w związku z pojawieniem się pogłosek o silniejszych krążownikach liniowych u przeciwnika, postanowiono zmienić kaliber artylerii głównej na 305mm w tej samej ilości co 3 seria. Ponownie wzmocniono opancerzenie, największa zmiana zaszła w układzie napędowym, gdzie oprócz Turbin głównych, w formie napędu krążowniczego pojawiły się 2 zespoły Diesli krążowniczych, zastosowano je niejako eksperymentalnie. Obecnie oba Okręty odbywają przyspieszone próby morskie i szkolenia, tak by móc wespół z okrętami 3 serii mogły podjąć (możliwie szybko) próbę wyrwania się na Atlantyk i podjęcia zadań korsarskich.
W związku z obecnością w służbie (lub gotowości do jej wejścia) aż 13 okrętów typu "OzAK" oraz wzrostem zapotrzebowania na załogi U-Bootów konieczne okazało się zapewnienie minimalnej puli rezerw marynarzy w tym specjalistów. Przygotowano nowy dość intensywny program szkolenia marynarzy, pierwszymi jego rocznikami były członkowie załóg wycofanych z linii 5 najstarszych pre-drednotów oraz innych mniejszych jednostek, 3 pancerniki przesunięto do rezerwy pozostawiając szkieletowe załogi na pokładach, zaś pozostałe 2 zajęły się szkoleniem marynarzy (z tej 5tki uściślając).
nazwa: Seerauber (1915)
Wymiary
~181m długi, ~28,9m szeroki, ~9m zanurzenie
Wyporność:
~23 800 ton standardowa; pełna ~26 900 ton
Napęd:
4 Turbiny parowe + 4 zespoły po 2 Diesle krążownicze przez przekładnię, napędzające 4 śruby
Prędkość: Turbiny Diesel
Maksymalna ~27w (pełna moc) ~16w (Diesel)
Ekonomiczna ~14w ~12w (Diesel)
Zasięg 7200Mm/~14w (tylko tubiny) 5000Mm/12w (Diesel)
Uzbrojenie:
10x305mm (5xII) Układ 2, 1, 2 (1 wieża na śródokręciu)
14x150mm (14xI) mieszanka kazamat w nadbudówkach i stanowisk pokładowych w maskach
12x88mm (12xI) stanowiska w maskach mogące pełnić zadania plot.
10x500mm wt (2xII 2xIII, 2xII po 1 zestawie podwodne na dziobie i rufie, 2xIII obrotowe za wieżą rufową na burtach)+20 torped zapasu
Pancerz:
Burty 250-90mm zamknięte od dziobu i rufy 152-90 mm
Pokład pancerny 65mm + skos 55mm
Kazamaty 150-160mm
Artyleria główna 240-70mm
Barbety art. gł. do 240mm
GSD do 240-90mm
TDS 28mm + 15mm
Notki:
Elektronika (poza tą domyślną)
-telegraf bezprzewodowy
Pozostałe:
-4te pokolenie
-pancerz max grubości na większej powierzchni stąd "spora" masa
Losy okrętów:
SMS Seerauber
Na południowy wschód od wysp Japońskich okręt operował przez jakiś czas, starając się zakłócić szlaki żeglugowe Japonii a także po części by odciągnąć cięższe jednostki od pościgu za sprytnym SMS Emdenem,
następnie udał się na południe by wyciągnąć w morze siły stacjonujące w portach Australijskich ostrzeliwując
instalacje brzegowe, następnie obierając kurs ogólny na Madagaskar po drodze siejąc zamieszanie na szlakach żeglugowych, spotykając się po drodze z parowcem "Wesser" pełniącym służbę zaopatrzeniową i warsztatową.(przejęte lub zatopione statki w sumie: 27, tonaż 109 724 BRT) (projekt B)
SMS Seewolf
Zespół Seewolfa ruszył na południe z Togolandu kilkakrotnie wspierając wojska kolonialne w akcjach na wybrzeżu
Afryki, a także ostrzeliwujac redę portu Freetown i udał się dalej na południe kiedy ryzyko potencjalnej kontrakcji Ententy stało się bardzo wysokie.(przejęte lub zatopione statki: 14, tonaż 49 894 BRT) (projekt B)
SMS Meereswanderer
Operując wespół z dwoma "złodziejaszkami" w rejonie południowej Afryki i trzymając swój mały konwój na granicy lodów Antarktydy w zasadzie ograniczył lokalną żeglugę o około 40%, niedługo później spotkał się z SMS Meersbanditem którego odprowadził do konwoju tymczasowo zawieszając działalność by dać wytchnąć załodze i dokonać drobnych napraw. (przejęte lub zatopione statki w sumie: 34, tonaż 137 280 BRT) (projekt A)
SMS Meeresbandit (seria 2)
Okręt kuśtykał szerokim łukiem na południe co i rusz wpływając na szlaki żeglugowe odrobinę nadrabiając
początkowe rozczarowanie. Środkami pokładowymi udało się zwiększyć średnią prędkość do około 22,5w, chociaż co i rusz były jakieś awarie napędu, pomimo tych utrudnień okręt dokuśtykał do spodziewanego rejonu gdzie szansa na spotkanie Meerswanderera był największa co się udało, okręt w momencie spotkania miał
około 700ton paliwa, następnie korzystając z pomocy warsztatowca postanowiono doprowadzić napęd do użytku.. a przynajmniej ograniczyć liczbę awarii. (przejęte lub zatopione statki: 16, tonaż 27 759 BRT) (projekt A)
SMS Seegeier
Okręt miał niezwykłego pecha, regularnie napotykając pojedyncze okręty RN ale dzięki przewadze prędkości udawało mu się umknąć, 3 krotnie jednak umykał przed zespołem składającym się z kilku krążowników pancernych, dwukrotnie umykał dzięki pogodzie i raz dzięki ciemnościom, o obu stronach obyło się bez uszkodzeń mimo pewnego zużycia amunicji, udał się następnie na południe w rejony antarktyczne, sytuację ułatwiał nieco fakt rozkradania zasobni węglowych przejmowanych/zatopionych statków. (przejęte lub zatopione statki: 9, tonaż 19 218 BRT, 1 scout ~3400 ton uszkodzony) (projekt B)
SMS Seehyane (projekt B) oraz SMS Seefuchs (projekt A)
Zespół nadal podążał na południe szerokimi zakosami raz na zachód raz na wschód, dwukrotnie spotykając krążowniki pomocnicze Ententy, jednakże spowodowało to przyspieszenie podróży na południe. (przejęte lub zatopione statki: 42, tonaż 179 926 BRT).
SMS Cerberus, SMS Hydra, SMS Seehund oraz SMS Meeresnachzügler
By nie pozostawać bezczynne, rozpoczęły rajdy nękające na wschodnią część Bałtyku, a także osłaniając operacje minowe, czy ostrzeliwujac brzegowe pozycje Armii Carskiej, oraz doszkalając załogi następnych okrętów.
To jest trudniejsze niż myślałem.. i chyba przesadziłem..
