Metrykalnie nie był stary, ponieważ 13 lat to nie tak dużo dla drewnianego liniowca. Ale on był faktycznie stary w sensie zużycia zarówno drewna jak wyposażenia. Okręty żaglowe musiały być cały czas konserwowane i remontowane, aby zachowywały sprawność. Tymczasem przez te trzy lata przestane na Skaldzie tylko stopniowo niszczał, gdyż waliło się w gruzy cesarstwo Napoleona i niewielu zawracało sobie głowę okrętami, które nie mogły już go uratować. Kiedy w 1814 francuskie liniowce stojące w Antwerpii miały przepłynąć do Brestu, niektóre (Illustre) nie były w stanie wyjść w morze. Pacificateur przepłynął, ale nie ma śladu w dokumentach, że przechodził potem jakieś poważniejsze remonty. Brak informacji, aby gdziekolwiek pływał. Wydaje się, że po prostu dokończył gnicia w Breście. Zatem wytrzymałościowo w 1824 BYŁ stary. Nie przypadkowo wybrano właśnie jego na okręt-cel!
K.G.
Turbulent – tartana lub awizo zwodowane w Tulonie w maju 1794, w służbie 1795-1800. Załoga: 39. Uzbrojenie: 2 x 12-f i 2 x 6-f. W latach 1798-1800 ścierało się z Anglikami na Morzu Śródziemnym. W 1801 pozostawione w Egipcie lub stracone.
Pluvier – tartana lub awizo zwodowane w Tulonie w kwietniu 1794 pod nazwą Pelletier (Peltier), przemianowane na Pluvier w maju 1795. Załoga: 40-45. Uzbrojenie pierwotne 2 x 12-f i 2 x 6-f. We wrześniu 1801 stracone w Aleksandrii, zdobyte przez Anglików lub Turków. Niektórzy jednak uważają, że tartana/awizo z 1794, a awizo służące w okresie 1798-1801 to dwie różne jednostki.
Tauride (nie Taurite) – poza informacją z „Répertoire...” (awizo 1798; zdobyte przez Anglików podczas ekspedycji egipskiej) nie mam żadnej innej wzmianki o tej jednostce, ani we francuskich, ani angielskich materiałach.
Krzysztof Gerlach pisze:Metrykalnie nie był stary, ponieważ 13 lat to nie tak dużo dla drewnianego liniowca. Ale on był faktycznie stary w sensie zużycia zarówno drewna jak wyposażenia.
Krzysztof Gerlach pisze:Zatem wytrzymałościowo w 1824 BYŁ stary. Nie przypadkowo wybrano właśnie jego na okręt-cel!
Jasne, gdyby Pacificateur "wytrzymałościowo" nie był stary (choć wolę użyć słowa zużyty, określenie "stary" rezerwując dla wieku liczonego w latach), to pewnie nikt by go nie wycofywał i nie używał do testów artyleryjskich. Problem w tym, że zdarza się w literaturze, że mówi się o tym okręcie jako "starym", bez żadnego doprecyzowania tego terminu. Na nieobeznanym czytelniku może to robić wrażenie, iż chodziło o jakiegoś rzęcha z połowy XVIII stulecia (sam tak kiedyś myślałem )
Fakt!
Przy czym słowo "zużyty" też tu niestety nie pasuje. Aby coś się zużyło, musi być używane, a ten okręt miał wyjątkowo bezużyteczną karierę. On po prostu zgnił. Można go przyrównać do jedzenia, zepsutego przez leżenie w upale poza lodówką. Ani stare, ani użyte, ani zużyte, tylko zmarnowane.
K.G.
Friedland – zbudowany w Antwerpii. Od lutego 1812 wszedł w skład eskadry na Skaldzie. Zgodnie z traktatem pokojowym z 1.08.1814 pozostawiony Holendrom. Wcielony do marynarki holenderskiej pod nazwą Vlaming. Wycofany i rozebrany w 1823.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedź.
Poproszę o opisanie jednostek: Fabius (1793), Marie -Anne Guillemotte i Marie Francoise (obie z 1800).
Pozdrawiam Janusz.
Fabius - pierwotnie żaglowiec cywilny o nośności 250 ton, zwodowany w Lorient w maju 1783. W 1793 wyposażony w Nantes jako 20-działowy (20 x 6-f) okręt korsarski. W tym samym roku zarekwirowany w Nantes przez marynarkę wojenną i wcielony w charakterze 20-działowej (20 x 6-f) korwety, w służbie od 16.03.1794. Wyporność 400 ton, załoga 142-148. Pełnił głównie rolę eskortowca konwojów. W 1796 zwrócony właścicielowi i ponownie wyposażony jako okręt korsarski (22 działa, 126 ludzi). Zdobyty przez Anglików na podejściu do kanału La Manche w maju albo na przełomie sierpnia i września 1797.
Marie-Anne GuillemEtte - mały transportowiec o takielunku brygu, nieznanego pochodzenia. Wprowadzony do służby w Breście we wrześniu 1800. Nośność 65-69 ton. Załoga 42. Od 1827 jednostka portowa w Breście, skreślony z listy marynarki wojennej.
Marie-Françoise - zob. odpowiedź z 7 lipca, godz.22.48.
Mercoeur – 36/40-działowy liniowiec 4 rangi, czyli fregata 1 rzędu. Zwodowany w Tulonie w czerwcu 1662. Tonaż 600 ton. Wymiary: 114’ x 30’ x 14’. Na dolnym pokładzie działa 12-f. Projektant Gédéon Rodolphe. Załoga 230. Walczył z Algierczykami, eskortował konwoje. Przemianowany na Trident 24.06.1671. Walczył pod Palermo 31.05.1676. W latach 1681-82 okręt szpitalny w czasie kampanii adm. Duquesne na Cykladach. Skreślony z listy floty w 1686.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
Petite Aurore – prywatna korweta 6-działowa o nazwie Aurore, zbudowana w Hawrze na koszt Franciszka Cezara le Tellier, markiza de Courtenvaux, zwodowana w kwietniu 1767 (a nie 1769, jak u Vichota). Wyporność około 130 ton, wymiary: 66’6” x 18’1” x 8’2”. Załoga: 30-40. Uzbrojenie: 6 x 2-f (lub 3-f). Projektant Nicolas Ozanne. Wyposażona częściowo przez marynarkę królewską i włączona do niej. Przemianowana na Petite Aurore w 1768. Skreślona z listy floty w 1774 lub 1775.
Petit Mars – pierwotnie okręt korsarski Mars, zwodowany w St. Jean de Luz w 1757. Zakupiony przez marynarkę królewską w sierpniu 1762 i wcielony jako korweta Petit Mars. Nośność około 200 ton, załoga 42-56, uzbrojenie 12 x 6-f. W rejsie powrotnym z Gwadelupy zatonęła 7.03.1764 lub 7.03.1765 u wejścia do Gijon.
Petit Saint-Esprit – jednostka korsarska zwodowana w Breście w 1762. Zakupiona przez marynarkę królewską w sierpniu 1762 i wcielona jako 16/22-działowa korweta o nazwie Saint Esprit albo Petit Saint Esprit. Nośność 315 ton, wyporność około 500 ton, wymiary: 90’ x 25’6” x 11’10”. Załoga: 60-80. W styczniu 1763 zdobyta przez Anglików. Zwrócona w lutym 1763 na Jamajce. Zatonęła w kwietniu 1766 w pobliżu Bayonne.