Bardzo proszę, czy ktoś mógł by podać dokładne wymiary pancerza burtowego pancerników typu Tennessee i Colorado?
Tak coś mam ochotę podważyć powszechnie panującą w Polsce opinię o pogrubieniu pancerza Colorado względem Tennessee o 2", ale by dokładnie się wypowiedzieć potrzebuję wymiary pancerza, a jakoś w mojej bibliotece nie mogę tego znaleźć
Nawet Norman Friedman nie podaje dokładnych wymiarów, a rysunki u Niego są na tyle mało dokładne, że raczej nie opierał bym się na nich, przynajmniej nie w tak kontrowersyjnej tezie.
No chyba, że to już było kiedyś na tym forum poruszane...
Несмотря на настойчивое желание усилить броневую защиту, технологические проблемы, связанные с закалкой броневых плит толщиной свыше уже освоенных 343 мм, заставили и на этих линкорах оставить броню практически без изменений. Из-за несовершенства технологии дополнительная толщина броневых плит не давала существенного усиления защиты, а только добавляла несколько сот тонн веса. Главное отличие от предыдущих линкоров типа «Нью-Мексико» заключалось в отказе от скоса противоосколочной палубы и переносе плит пояса на внешнюю поверхность обшивки, что было вызвано изменениями в ПТЗ.
Главный пояс набирался из закаленных снаружи плит высотой 5,18 мм, которые на верхних 3,2 м имели толщину 343 мм, а затем сужались до 203 мм на нижней кромке. Поскольку плиты навешивались на обшивку, излом проходил по внешней поверхности (именно по излому замерялась максимальная ширина корпуса - 29,74 м). Из таких же плит состояли носовой и кормовой поперечный траверзы. Отделение подводных торпедных аппаратов отодвинули дальше в нос и защитили сверху 127-мм крышей, проходившей на уровне 1-й платформы (нижней кромки пояса). В литературе встречается схема бронирования этих кораблей, на которой показано продление пояса между 3-й палубой и 1-й платформой на длину торпедного отсека. В этом случае носовой траверз получался разнесенным: верхняя часть проходила перед погребами носовой группы башен, нижняя - перед торпедным отсеком. Выше пояса бронировались только дымоходы (229 мм), барбеты (320 мм, между 2-й и 3-й палубами 102-114 мм) и башни ГК, имевшие 457-мм лобовые плиты, 254-мм боковые и 229-мм заднюю стены и 127-мм крыши, а также боевая рубка (406-мм стены и 152-мм крыша; на типе «Мэриленд» крыша рубки состояла из двух 101,6-мм слоев). Обшивка борта над поясом была 25,4 мм, а между верхней палубой и палубой полубака 12,7 мм; в подводной части толщина обшивки составляла 9,5 мм.
Верхними кромками плиты пояса крепились к главной броневой (или 2-й) палубе, набранной из двух слоев: 44,5 мм стали специальной закалки (STS) на 44,5 мм никелевой стали (NS). На несколько футов вокруг основания дымоходов имелись дополнительные плиты из 31,7 мм NS. Под главной бронепалубой и на всем протяжении параллельно ей проходила противоосколочная (3-я палуба): 25,4 мм STS на 12,7 мм мягкой судостроительной стали. По проекту эта палуба проходила выше ватерлинии. Карапасная бронепалуба, прикрывавшее рулевые механизмы за кормовым траверзом, имела толщину 158,5 мм: 114 мм STS на 44,5 мм судостроительной стали. Недалеко от ахтерштевня она заканчивалась 203-мм траверзом.
Система противоторпедной защиты на большей части длины корпуса состояла из 4 вертикальных продольных переборок. Первая имела толщину 9,5 мм и проходила в 1,3 м от обшивки; за ней с шагом 0,915 м шли еще две по 16 мм и одна 19-миллиметровая. Пространство между 1-й, 2-й и 3-й переборками было заполнено нефтью. В районе энергетической установки проходила еще одна 9-мм переборка, отстоящая от 4-й на 1,22 м. Максимальная глубина ПТЗ достигала 5,3 м. На трех кораблях типа «Мэриленд» противоторпедные переборки (ПТП) со 2-й по 4-ю имели толщину 19 мм. Линкоры имели тройное дно в районе котельно-турбинных отделений и двойное на всем остальном протяжении корпуса.
Общий вес вертикального бронирования корпуса и артиллерии составлял на «Теннеси» 8610,3 Т. Если к этому добавить обычно включаемые американцами в структуру корпуса вес главной броневой (2464,2 Т, из них 1116,5 Т STS и 1121,9 Т NS), противоосколочной (1031,0 Т, включая 595,3 Т STS) палубы и противоторпедных переборок (2464,3, из них 184 Т STS), то получим общий вес защиты 14.569,8 Т или 43,4% от фактического нормального водоизмещения 33.588,9 Т. Если сравнить сданными по «Нью-Мексико» (13.521,2 Т или 42%), то видно некоторое улучшение защиты. Но увеличение веса брони было достигнуто только за счет второго дымохода и более развитой ПТЗ. Расчетная зона неуязвимости от 406-мм снарядов (вес1016 кг, начальная скорость 768 м/с) простиралась от 19000 до 24600 м. Горизонтальное бронирование защищало от 725-кг бронебойной бомбы сброшенной с высоты не более 800 м.
После первой мировой войны серьезную проблему представляли и отравляющие газы. Газовым атакам и средствам их отражения на всех флотах уделялось много внимания. Американцы предусматривали в военное время противогаз для каждого члена экипажа, блокировку переговорных труб специальными мембранами, отключение втяжных вентиляторов и закрытие их каналов, а в наиболее важных отсеках устанавливалась вытяжная вентиляция. Но даже после всех этих мер члены Генерального Совета допускали, что после газовой атаки корабль нельзя будет полностью дегазировать и его придется затопить.
Во время первой модернизации, которую до войны успел пройти только «Мэриленд» и начал «Колорадо», корабли получили були, отстоящие от обшивки на 6 футов (1,83 м) и имевшие 12,7-мм стенки и 9,5-мм крышу. По верхней палубе над турбинными отделениями добавили 31,7-мм плиты стали высокого сопротивления (HTS). После Перл-Харбора было принято решение о более решительной модернизации, и в первую очередь сильно поврежденных кораблей. Предусматривалось снятие 765-тонной боевой рубки с коммуникационной трубой, 460-тонных дымоходов, установка двухслойных булей (наружный слой отстоял от старой обшивки на 2,74 м, внутренний - на 1,54 м), дополнительной горизонтальной брони. Кроме 31,7-мм плит HTS на верхней палубе всю 2-ю палубу усилили 51-мм плитами STS (76 мм в районе погребов). Крыши башен стали состоять из 178-мм плит, а на «Вест Виржинию» поставили даже 184-мм, первоначально изготовленные для нового линкора «Айова». На корабли поставили легкие боевые рубки с 127-мм стенками. Такую модернизацию прошли «Теннеси», «Калифорния» и «Вест Виржиния».
Dzięki za odpowiedź. O ile się orientuję ( język rosyjski jakoś znam, ale nie do końca ) to tam napisali tylko o wysokości pancerza 5,18 m a nie wspomniano o jego długości. A potrzebuję to.
Co do grubości to ten autor podaje to samo co jest dla mnie jasne - czyli grubość 13,5" a nie 16". Ale do paru wyliczeń potrzebuję dokładną długość pancerza, a jakoś tu nie dojrzałem. A nie chciał bym polec z powodu źle podstawionej jednej wartości.
Bardzo proszę o długość.
Prooszeeee
Spróbuj skontaktować się z Nalą - Wielka piątka to jego "konik" a ponadto zapewne zostanie miło "połechtany" faktem zainteresowania się ...
piszę całkiem poważnie tak ?
Wiem, że wielka piątka to konik Nali, ale chyba nie będzie zachwycony moimi wnioskami. Przyznam się, że nie byłem w stanie przeczytać monografii tych okrętów Jego autorstwa. Za bardzo pisana z zachwytem na temat tych pancerników. Ja osobiście nie cenię amerykańskiej myśli technicznej z tego okresu, ale oczywiście możemy się różnić w ocenach i nie chcę wywoływać personalnej dyskusji tylko merytoryczną.
No i oczywiście Nala faworyzuje tezę o 16" pancerzu burtowym pancerników Colorado i 14" pancerników Tennessee. A proste wyliczenie masy dodatkowych 2" pancerza burtowego i koniecznego wzmocnienia konstrukcji kadłuba eliminuje taką możliwość. Są też uzasadnienia ideologiczne - to znaczy podejście konstruktorów USA z tamtego okresu do budowy pancerników i konfiguracji planowanych następców Colorado - czyli South Dacota. Ale żeby dokładnie policzyć o co mi chodzi potrzebuję dokładną długość tego pancerza. Przy liczeniu jego masy wchodzą w grę kwadraty i sześciany w efekcie nawet rzut o 20 stup długości mocno wpływa na wynik końcowy. A nie chcę żeby moje wywody poległy z powodu niedoszacowania lub przeszacowania masy o kilkadziesiąt ton.
Monografia jeśli pominie się "the best to tylko made in USA" jest całkiem sympatyczna i przyznaję że podobnie jak i Ty z pewną dozą obaw i lęków podchodziem do zakupu i lektury to po ich dokonaniu byłem miło zaskoczony.Z drugiej strony masz rację i przyznaję że dopiero teraz dotarło do mnie że jeśli podasz powód swego zainteresowania i cel badań to wywołasz coś na kształt kataklizmu
Swego czasu widziałem artykuł o BIG FIVE w zdaje się OW.ale jaki to numer i czy były tam dokłądne wymiary - naprawde nie pamiętam.Przejrzę mój nędzny zasób informacji i dam Ci znać jeśli znajdę coś interesującego.
To the best strasznie mnie wkurza. Przywykłem do tego, że dla uatorów Amerykańskich to wszystko co ma napis "made in USA" jest z definicji "the best in the world", a jak fakty pokazują coś innego to tym gorzej dla faktów. Mogę zrozumieć amerykanów i ich lokalny patriotyzm, ale skąd u nas taki zachwyt w ciemno bez analizowania faktów?
W jednej z książek mocno uznanego naszego autora można było wyczytać coś w stylu "wewnętrzny ukosowany pancerz na pancernikach Nelson był wadliwy bo powodował rykoszetowanie pocisków do ochrony przeciwtorpedowej". To prawda.
A kilkadziesiąt stron dalej przy omawianiu pancerników South Dacota ( tych późniejszych nie mylić z 12 działowym typem projektowanym w czasie I wojny ) można wyczytać, że ukosowany wewnętrzny pancerz był najlepszy na świecie bo powodował rykoszetowanie pocisków.
Ciekawe.
I w tym stylu pisanych jest wiele monografii a niektóre dane po prostu przeczą zdrowemu rozsądkowi, jak te o grubości pancerza.
Poczekam na dane odnośnie długości. Moje źródła zajmują cały potężny regał i ochoczo atakują następny ( z wielkim sukcesem ), ale czasem jak potrzebuję znaleźć jedną konkretną małą informację to mam kłopot.
Jak tych danych nie znajdę, albo ktoś mi nie poda to podam moje bardzo zgrubne wyliczenia i wnioski.
A co tam, mam czasem tendencję pilota kamikaze, a kwestionowanie genialności amerykańskich konstrukcji z tamtego okresu to wymaga chyba takiej odwagi jak kwestionowanie genialności T34 za Stalina w Związku Zdradzieckim
Owszem zmierzyć można. Ale chodzi mi o dokładne dane. Stopa kwadratowa pancerza grubości 2" to ok. 80 funtów masy. Drobna różnica w długości przekłada się na sporą różnicę w masie.
Zresztą w przybliżeniu to długość mogę sobie określić sam. W tym czasie amerykanie stosowali żelazną zasadę, że pancerna cytadela musi mieć długość minimum 2/3 długości kadłuba na konstrukcyjnej linii wodnej. Ponieważ długość tych okrętów na linii wodnej wynosiła 600 stóp, to znaczy, że cytadela a co za tym idzie pancerz burtowy musiał mieć długość co najmniej 400 stup. Ale chodzi mi o dokładną długość. Czy było to 400 a może 410 czy 412 czy może 396? Wbrew pozorom ma to znaczenie.
Odnośnie mierzenia planików, to z jaką dokładnością były rysowane planiki? I do tego z jaką dokładnością ja to zmierzę? Jako inżynier mogę przyjąć to co najwyżej jako zgrubne przybliżenie a nie dokładne dane do wyliczeń.
A za poprawienie błędu ortograficznego w nazwie okrętu to dziękuję. Zawsze byłem słaby z ortografii. Polskie błędy poprawia mi komputer, nazwy okrętów nie zawsze.
Wydaje mi się, że plany są rysowane z dość dużą dokładnością. Zmierzysz z dokładonością do milimetra czyli 0,003 stopy - powinno wystarczyć. Wydaje mi się, że większe błędy można będzie popełnić przy szacowaniu masy mocowania tego pancerza liczenia skosów itd.
Plany zmierzę z większą dokładnością. Mam sufmiarkę .
Ale błąd pomiaru trzeba przemnożyć przez skalę.
Nie mam dostępu do dokumentacji stoczniowej, tam podają to wprost.
Nie ma wyjścia oprę się na danych przybliżonych. Jak napłyną nowe to najwyżej wyliczenia i szacunki zmodyfikuję. Może dziś wieczorem.
Pewnie zostanę za to ukrzyżowany, ale co tam. Oto obiecany post.
W Polskiej literaturze panuje powszechne przekonanie o grubym na 16” ( 406 mm ) pancerzu burtowym pancerników typu Colorado. Jednocześnie ci sami autorzy zgadzają się co do tezy o obecności 14” ( 356 mm ) pancerza na poprzednikach typu Tennessee, oraz o obecności 13,5” ( 343 mm ) pancerza burtowego na następcach typu South Dakota.
Tymczasem Norman Friedman kategorycznie uważa, że grubości i ogólne rozplanowanie pancerza Amerykańskich pancerników począwszy od typu Nevada a skończywszy na typie South Dakota były takie same. Burta 13,5” pokład 3,5”.
Osobiście uważam, że teza o super grubym pancerzu pancerników Colorado jest całkowicie nie prawdziwa.
Uzasadnienie pierwsze ideologiczne.
Prześledzenie drogi rozwoju pancerników Amerykańskich tuż sprzed i z pierwszej wojny światowej jednoznacznie wskazuje na tendencje zwiększenia siły ognia i co najmniej utrzymanie skali opancerzenia. W takim układzie jakim cudem marynarka zgodziła by się na obniżenie pancerza z 16” do 13,5” przy przejściu z pancerników Colorado do South Dakota? Większa siła ognia i wartość penetracji dział długości dział 16” C50 Mk2 zaprojektowanych dla South Dakota względem 16” C45 Mk1 zamontowanych na Colorado była by argumentem dla POGRUBIENIA pancerza burtowego a nie jego pocienienia. Amerykanie to nie Japończycy którzy przy projektowaniu Kongo jak przeszli na cięższe działa to stwierdzili że pancerz burtowy to można..... pocienić.
Amerykanie woleli bardziej zrównoważone okręty „w miarę” odporne na ogień własnej artylerii.
Znając ogólne podejście projektantów USA z tego okresu mogę swobodnie uznać, że wcześniej Sir. Fisher zgodził by się na zmniejszenie szybkości „swoich” krążowników liniowych w celu poprawienia ich opancerzenia, niż amerykańscy konstruktorzy z tamtego okresu poszli by na obniżenie pancerza na korzyść zwiększenia prędkości.
A tu taki myk? Nie wierzę.
Uzasadnienie pragmatyczne.
Proste wyliczenie mas.
Podam z góry, by uniknąć niektórych komentarzy, że WIEM co to jest rozrzut technologiczny i że płyta o nominalnej grubości 14” w rzeczywistości miała różną grubość w różnych punktach – w końcu walcownie też miały swoją dokładność.
Wiem, że dwa okręty budowane według tych samych planów nawet przez tych samych ludzi będą się różniły masą między sobą. Jednak nie będą to różnice duże. No chyba, że założymy totalną partackość wykonania.
Wiem o tym, że pancerz burtowy nie miał jednej grubości na całej powierzchni. Pod linią wodną był coraz cieńszy. Ale po pierwsze, w tym czasie nie było możliwości robienia zbyt ostrych skosów, po drugie monografie podające większą grubość pancerza burtowego pancerników Colorado podają większą grubość również skosów. O równe 2”. Czyli nie ważne gdzie pancerz się pocieniał, ani jaki miał kształt. Średnio wszędzie miał podobno 2” więcej, co poddaję w wątpliwość. Także tak naprawdę nie ważne ile wynosiła masa pancerza. Interesuje mnie różnica którą tu wyliczam.
Dodatkowo pancerz na burcie to nie prosta płyta, tylko wygięty w łuk kształt. Ale takim układzie rośnie jego długość, czyli masy wyliczone przeze mnie są ZA MAŁE, co jedynie jeszcze bardziej zmniejsza prawdopodobieństwo takich grubości jak są u nas przyjęte.
Nie jest też istotne w jakich jednostkach tą różnicę liczę. Byle zawsze były te same. Najwyżej otrzymamy coś w rodzaju prędkości w „wiorstach na dwa tygodnie”. Potem trzeba jedynie przeliczyć do jednostek jakie nam pasują żeby ładnie wyglądało.
Pancerniki typu Colorado to w praktyce były pancerniki Tennessee ze zmienioną artylerią z 12x356 na 8x406. Reszta okrętu – kadłub, nadbudówki, maszynownia itp. były takie same. Kwestią sporną pozostaje ewentualne opancerzenie burt.
Pancerz o powierzchni stopy kwadratowej grubości 1 cala ważył 40 funtów, 2 cale to 80 funtów. Stąd często w literaturze angielskojęzycznej wymienne traktowanie pancerza 80 funtowego czy pancerza 2 calowego. ( dokładnie są pewne różnice i tak naprawdę 2” pancerz waży nieco więcej, ale nie kłóćmy się o parę kilo - zresztą i tak ta różnica jest na moją korzyść i dodatkowy pancerz ważył by w rzeczywistości WIĘCEJ niż to co tu policzyłem. )
Każda stopa kwadratowa 2 calowej różnicy w grubości pancerza burtowego kosztuje 80 funtów.
Szybkie przeliczenie.
Podane dane mają charakter szacunkowy zebrany z planów tych okrętów. Nie mam dostępu do dokumentacji stoczniowej. Zresztą gdybym miał to zamiast wywodu wystarczył by skan planów – tam grubości pancerza podane są wprost.
Pancerz burtowy miał wymiary ok 17 x 410 stup. Daje to powierzchnię ok 6970 stóp kwadratowych
daje to 6970 x 80 = 558 000 funtów na jedną burtę. Na okręcie są dwie burty w tym przypadku symetryczne więc na okręt przypada ok 1 116 tys funtów. 1 funt == 0,454 kg, czyli mamy ok. 506 ton ( mniejsza, czy metrycznych czy angielskich nie kłóćmy się o parę kilo, poszczególne dane i tak zaokrąglałem ).
Tymczasem masa pancerza typu Tennessee ( z pominięciem pancerza pokładów i ochrony przeciwtorpedowej ) to 8610 ton ( stan na rok 1921 ) a masa analogicznego pancerza West Virginii to 8694 tony. Czyli daje to różnicę 84 tony. A gdzie pozostałych 420 ?
Dodam, że pancerniki miały wręcz ortodoksyjne podejście do systemu all or nothing w związku z czym nie było skąd zdejmować pancerza przeciwodłamkowego. Wypada więc zadać pytanie gdzie w pancerzu zaoszczędzono tych 420 ton?
Inne przeliczenie, powiedzmy, że masę pancerza policzono jakoś magicznie i tak naprawdę oszczędzano gdzie indziej.
Konstruktorzy z tamtego okresu zgodnie twierdzili, że dodatkowe 506 ton bezpośrednio w opancerzenie oznacza dwukrotnie większy przyrost masy okrętu ( czyli o PONAD 1010 ton! ). Głównie ze względu na konieczność solidniejszego przymocowania płyt do kadłuba i wsparcia ich przy trafieniu pociskiem padającym z większą szybkością i/lub ważącego więcej. W końcu po to pogrubiano pancerz, a gdzieś energię pocisku trzeba było rozłożyć i „wchłonąć”.
A tu mamy wyporność lekką Tennessee 30 274 tony a West Virginia 30 658 ton. Różnica 384 tony.
Czyli gdzieś musiano zaoszczędzić PONAD 620 ton!
A gdzie? Kadłub ten sam, mechanizmy pomocnicze, te same, masa maszynowni na West Virginia nawet większa pozostaje artyleria. Dokładne wyliczenie mas poszczególnych części dostępne w literaturze nie daje żadnych złudzeń.
Jedna wieża z Tennessee ważyła 950 ton, co daje 3 800 ton na okręt.
Colorado: wieża 930 ton x 4 szt daje 3 720 ton
czyli zaoszczędzono ok 80 ton na artylerii. Wciąż pozostaje tajemnicze 560 ton.
Załóżmy, że amerykanie zrezygnowali z mocniejszego przymocowania pancerza burtowego. W realiach roku 1914 było by to niechlujstwo. Ale w realiach 1919 kiedy faktycznie rozpoczęto budowę tych jednostek to był by idiotyzm.
Można wiele negatywnych rzeczy powiedzieć o amerykańskich konstruktorach z tego okresu, ale trzeba przyznać, że mieli pragmatyczne podejście do tematu i potrafili uczyć się na błędach. Nie tylko swoich. Przypomnijmy, że w okresie wstrzymania budowy tych pancerników amerykanie mieli dostęp do planów brytyjskich okrętów i wniosków z analizy uszkodzeń odniesionych w I wojnie. Przypominam Lion pod Dogger Bank został unieruchomiony trafieniem które NIE PRZEBIŁO pancerza burtowego. Sama płyta wytrzymała trafienie ciężkim pociskiem, ale puściło mocowanie płyty. Ostra krawędź płyty cofniętej siłą uderzenia przecięła poszycie co spowodowało zalanie przedziałów i zatrzymanie okrętu. Jeżeli założymy, że Amerykanie pogrubili pancerz, ale nie wzmocnili jego mocowania mimo że mieli dostęp do danych o tym uszkodzeniu, to milcząco zakładamy że są ......... ( tu nie napiszę bo nasuwają się brzydkie wyrazy )
Przecież nie wzmacnianie konstrukcji to taka sama mądrość jak ustawienie pionowej płyty stalowej grubości 40 cm, podparcie jej kołkiem i łudzenie się, że FSO Polonez walący w nią z szybkością 1,5 macha ( zachowuję proporcje masy i szybkości względem pocisku uderzającego w pancerz ) nie zrobi nam krzywdy jak będziemy stali za tą płytą. No płyty to może nie przebije, ale nas zmiażdży. Tą właśnie płytą.
Dobra załóżmy, że byli to niechluje i nie zabezpieczyli tych płyt. Dokładna analiza poszczególnych mas maszynowni, kadłuba itd., zdaje się temu przeczyć, ale niech tam. Wtedy faktycznie mogło by się udać pogrubienie, choć było by totalnie bez sensu.
Idźmy dalej, powiedzmy, że nie byli to niechluje, tylko tak naprawdę nie mieli serca do tych okrętów. Nie czarujmy się okręty tego typu w momencie powstania były przez marynarkę USA nie chciane i nie lubiane. Amerykanie chcieli czegoś potężniejszego i dosyć długo „walczyli jak lwy” o polepszenie ich charakterystyk, a ostateczny kształt tych jednostek to była oszczędność kongresu.
W końcu dano spokój polepszaniom tych okrętów, bo miały zaraz wejść do służby pancerniki South Dakota więc okrętami Colorado nikt się nie interesował, więc można by przyjąć, że pozostawienie słabiej chronionej burty było takim machnięciem ręki. Ale wtedy pozostają dwa pytania.
1.Dlaczego pozostawiono tak ewidentną wadę konstrukcyjną?
2.Dlaczego nikt nie jojczył o osłabieniu opancerzenia South Dakoty względem Colorado?
Owszem fachowcy mogli by nie kruszyć kopi o nic ( bo w końcu co za różnica czy pomieszczenie zostanie zalane, bo puścił pancerz i pocisk eksplodował za nim, czy zostało zalane dlatego, że pancerz przerwał burtę? ), ale dla amatorów zmniejszenie grubości pancerza to poważna wada i łatwo przyszło by „wynegocjowanie” jego pogrubienia. W końcu były rozważane projekty nawet z 17” i grubszym pancerzem, a argumenty o słabszych następcach „potężnych” poprzedników łatwo trafiają do słuchaczy. A tymczasem niczego takiego nie było.
Jak by nie patrzeć 16” pancerz burtowy pancerników Colorado to chyba mit. No chyba, że się okaże że pancerz miał jakiś specyficzny kształt pogrubiony na linii wodnej, pocieniony gdzie indziej. Czy ktoś ma może jakieś rysunki które by to potwierdzały?
Mam coś takiego, przy pokładzie pancerz jest cieńszy w miarę schodzenia w dół staje się grubszy, tyle że nie wiem na ile rysunek oddaje prawde, kończy się mocnym skosem.
Jak by nie patrzeć 16” pancerz burtowy pancerników Colorado to chyba mit.
Otóż to, chyba, bo dla mnie Nala będzie wyrocznią w tym temacie, gdyż żaden autor nie poświęcił większej pracy od niego dla tych okrętów i jeżeli On napisał, że ma 16 cali, to raczej marne widoki na podważenie tego. CIA swego czasu próbował wiele rzeczy kwestionować z tego źródła, ale okazał się Don Kichotem
To, że Nala jest tu wyrocznią to wiem. Dlatego trochę bałem się poddawać tą tezę w wątpliwość. Źródła które mam - a nie jest ich mało, choć pewnie mniej niż ma Nala, twierdzą zgodnie 13,5".
W świetle tego co napisałem to jakoś nie chce mi się wierzyć w 16"
A jeśli przyjmiemy, że wyżej był cieńszy, na wysokości linii wodnej 16" a potem znów cieńszy to by to tym pancernikom bardziej zaszkodziło niż pomogło. Uzasadnienie trońkę długie, a już wystarczająco nudziłem.
Za jakiś czas może postaram się poprowadzić jakąś polemikę z Tadeuszam Klimczykiem - nie w dziedzinie faktów, tylko ich interpretacji. Ale poczekam jak moje kontrowersyjne tezy zostaną przyjęte. Nie lubię dyskusji w stylu "doucz się nieuku" czy "jesteś debilem" bo to niewiele wnosi, a tak skończyła się kiedyś rozmowa na innym forum. Zwykłe "jesteś debilem" a autor tego stwierdzenia wiedział mniej ode mnie.
Wolę obrzucanie się faktami.
), ale czasem jak potrzebuję znaleźć jedną konkretną małą informację to mam kłopot.
.
