Cd. brygów typu Vigilant.
Diligent – zwodowany 25.06.1800. Zdobyty przez Anglików 28.05.1806 w pobliżu Gwadelupy, wcielony do Royal Navy bez zmiany nazwy, jako bryg-slup 16-działowy. Przemianowany na Prudente w październiku 1806, potem na Wolf we wrześniu 1807. W aktywnej służbie 1806-1808. Rozebrany w 1811.
Observateur – zwodowany 20.07.1800 lub 25.06.1800. Zdobyty przez Anglików 9.06.1806 w pobliżu Bermudów i wcielony do Royal Navy bez zmiany nazwy, jako bryg-slup 16-działowy. W aktywnej służbie 1806-1810. Sprzedany w 1814.
Kolejne potem.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
Francuskie okręty spod żagla i pary (3)
-
Krzysztof Gerlach
- Posty: 4485
- Rejestracja: 2006-05-30, 08:52
- Lokalizacja: Gdańsk
Brézé – liniowiec 54/56-działowy z 12 furtami w dolnej baterii, zbudowany w Tulonie, zwodowany 9.10.1647. Tonaż 900 ton. W 1652 blokował Barcelonę. W 1659 przesunięty do floty atlantyckiej. W wyniku uderzenia szkwału zatonął u wyspy Aix 25.11.1665.
Widzę, że prościutką drogą zmierzamy ciągle wstecz, ku coraz wcześniejszym datom. Byłoby idiotyzmem, abym ja narzucał komuś swoje zainteresowania, lecz to nie oznacza jeszcze, że zamierzam podjąć tę sztafetę. Osobiście wyłączam się z odpowiedzi na każde dalsze pytanie dotyczące francuskich okrętów wcześniejszych niż z 1660 i z przyjemnością będę się przyglądał charakterystykom tych żaglowców podawanym przez kolegów.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
Widzę, że prościutką drogą zmierzamy ciągle wstecz, ku coraz wcześniejszym datom. Byłoby idiotyzmem, abym ja narzucał komuś swoje zainteresowania, lecz to nie oznacza jeszcze, że zamierzam podjąć tę sztafetę. Osobiście wyłączam się z odpowiedzi na każde dalsze pytanie dotyczące francuskich okrętów wcześniejszych niż z 1660 i z przyjemnością będę się przyglądał charakterystykom tych żaglowców podawanym przez kolegów.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
-
Nowak Krzysztof
- Posty: 2316
- Rejestracja: 2004-08-26, 21:03
- Lokalizacja: Częstochowa
-
Krzysztof Gerlach
- Posty: 4485
- Rejestracja: 2006-05-30, 08:52
- Lokalizacja: Gdańsk
Cd. brygów typu Vigilant.
Surveillant – zwodowany 3.08.1800 lub następnego dnia. W styczniu 1809 przekształcony w kuter, ale w maju 1809 wycofany z aktywnej służby. Skreślony z listy floty i rozebrany w 1811.
Vigilant – zwodowany 20.07.1800. Zdobyty przez Anglików 30.06.1803 na San Domingo i wcielony do Royal Navy pod nazwą Suffisante, jako bryg-slup 16-działowy. W aktywnej służbie 1804-1805. Sprzedany w 1807.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
Surveillant – zwodowany 3.08.1800 lub następnego dnia. W styczniu 1809 przekształcony w kuter, ale w maju 1809 wycofany z aktywnej służby. Skreślony z listy floty i rozebrany w 1811.
Vigilant – zwodowany 20.07.1800. Zdobyty przez Anglików 30.06.1803 na San Domingo i wcielony do Royal Navy pod nazwą Suffisante, jako bryg-slup 16-działowy. W aktywnej służbie 1804-1805. Sprzedany w 1807.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
-
Krzysztof Gerlach
- Posty: 4485
- Rejestracja: 2006-05-30, 08:52
- Lokalizacja: Gdańsk
Tigre - liniowiec 58/50-działowy z 11 furtami w dolnej baterii. Dwupokładowiec zbudowany w Tulonie. Projektant Blaise Coulomb. Tonaż 800, potem 700 ton, wyporność 1109 ton, wymiary 131’ x 37’10” x 16’6” (zanurzenie do 17’3”). Załoga 305-349. Uzbrojenie rzeczywiste od 50 do 58 dział, w tym pierwszym przypadku: na pokładzie dolnym 22 x 18-f, na górnym 24 x 8-f, na pokładach odkrytych 4 x 4-f. W latach 1725-1728 zwalczał korsarzy na Morzu Śródziemnym, w 1733 wziął udział w kampanii na Bałtyku, walczył w bitwie pod Tulonem 22.02.1744. Rozebrany w 1754.
No dobra, jeśli z tych wcześniejszych niż 1660 zostały tylko trzy, to niech Pan wali
! Ale na pewno się okaże, że chociaż są znane Panu, to mnie wcale!
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
No dobra, jeśli z tych wcześniejszych niż 1660 zostały tylko trzy, to niech Pan wali
! Ale na pewno się okaże, że chociaż są znane Panu, to mnie wcale!Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
-
Janusz Kluska
- Posty: 1160
- Rejestracja: 2006-05-14, 20:44
- Lokalizacja: Wodzisław Śląski
-
Krzysztof Gerlach
- Posty: 4485
- Rejestracja: 2006-05-30, 08:52
- Lokalizacja: Gdańsk
Serin – korweta 14-działowa zwodowana w Rochefort 2.03.1771. Projektant Henri Chevillard. Nośność 200 ton, wyporność około 400 ton, wymiary: 99’ x 26’ x 12’8”. Załoga: 80-100. Uzbrojenie: 14 x 6-f. W lipcu/sierpniu 1783 przekształcona w transatlantycki okręt pocztowy (z załogą 43 ludzi, o tonażu 258 ton), przemianowany we wrześniu 1783 na Courrier de l’Europe. Sprzedany w 1789, istniejący może do 1797.
Subtile – korweta 24/26-działowa zwodowana w Rochefort 7.09.1777. Projektant Raymond-Antoine Haran. Nośność 320 ton, wyporność około 600 ton, wymiary: 110’ x 28’ x 14’6”. Załoga: 127-208. Uzbrojenie: 20 do 26 dział, w tym 18-20 x 6-f i 6 x 4-f. Służyła w Indiach Wschodnich. Skreślona z listy floty w 1788, od 1789 hulk w Tulonie, ostatni raz wspominany w 1791.
Chasseur (nie Chaseur) – korweta 18-działowa o wymiarach 93’ x 26’3”, uzbrojona w 18 do 20 dział. Był to slup zakupiony przez brytyjską marynarkę w Indiach Wschodnich w styczniu 1781 i wcielony do służby jako 18-działowy Chaser. Zdobyty przez Francuzów 20.02.1781 w Zatoce Bengalskiej i włączony do marynarki francuskiej jako korweta Chasseur. W marcu 1783 odbity przez Anglików na Oceanie Indyjskim, powrócił w Royal Navy do nazwy Chaser. Sprzedany w 1784.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
Subtile – korweta 24/26-działowa zwodowana w Rochefort 7.09.1777. Projektant Raymond-Antoine Haran. Nośność 320 ton, wyporność około 600 ton, wymiary: 110’ x 28’ x 14’6”. Załoga: 127-208. Uzbrojenie: 20 do 26 dział, w tym 18-20 x 6-f i 6 x 4-f. Służyła w Indiach Wschodnich. Skreślona z listy floty w 1788, od 1789 hulk w Tulonie, ostatni raz wspominany w 1791.
Chasseur (nie Chaseur) – korweta 18-działowa o wymiarach 93’ x 26’3”, uzbrojona w 18 do 20 dział. Był to slup zakupiony przez brytyjską marynarkę w Indiach Wschodnich w styczniu 1781 i wcielony do służby jako 18-działowy Chaser. Zdobyty przez Francuzów 20.02.1781 w Zatoce Bengalskiej i włączony do marynarki francuskiej jako korweta Chasseur. W marcu 1783 odbity przez Anglików na Oceanie Indyjskim, powrócił w Royal Navy do nazwy Chaser. Sprzedany w 1784.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
-
Janusz Kluska
- Posty: 1160
- Rejestracja: 2006-05-14, 20:44
- Lokalizacja: Wodzisław Śląski
-
Nowak Krzysztof
- Posty: 2316
- Rejestracja: 2004-08-26, 21:03
- Lokalizacja: Częstochowa
-
Krzysztof Gerlach
- Posty: 4485
- Rejestracja: 2006-05-30, 08:52
- Lokalizacja: Gdańsk
Reine (Reyne) – liniowiec 48/56-działowy zwodowany 9.02.1647, najprawdopodobniej trójpokładowiec z 13 furtami w dolnej baterii. Projektant Gédéon Rodolphe. Tonaż 1000-1100 ton. Długość 146’ lub 134’, szerokość 39’ lub 34’, głębokość 16’, zanurzenie 17-18’. Załoga: 400. Uzbrojenie nominalne: na pokładzie dolnym 6 x 24-f, 16 x 18-f, 2 x 12-f, na środkowym 22 x 12-f, na górnym 10 x6-f, na rufowym 4 x 4-f. Uzbrojenie rzeczywiste: 48 do 60 dział, w tym 24 x 24-f. Początkowo służył na Morzu Śródziemnym. Przemianowany na Brave 24.06.1671. Walczył w bitwie pod Solebay 7.06.1672. Po bitwie był w złym stanie i został wycofany w 1673. Sprzedany na rozbiórkę w 1674.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
-
Nowak Krzysztof
- Posty: 2316
- Rejestracja: 2004-08-26, 21:03
- Lokalizacja: Częstochowa
-
Krzysztof Gerlach
- Posty: 4485
- Rejestracja: 2006-05-30, 08:52
- Lokalizacja: Gdańsk
Espoir – bryg-awizo zwodowany w Bayonne w marcu 1788. Projektant Raymond-Antoine Haran. Nośność 134-180 ton, wyporność 286-332 ton, wymiary: 84’ x 24’ 11’6”. Załoga: 70, od 1794 – 125. Uzbrojenie: 6 x 4-f, od 1792 – 10 dział, od 1794 – 12 x 6-f lub 14 x 6-f. Przemianowany na Lazouski (Lazousky) 28.09.1793, z powrotem na Espoir 30.05.1795. Zdobyty przez Anglików 10.09.1797 lub 11.09.1797 albo 18.09.1797 na Morzu Śródziemnym i wcielony do Royal Navy bez zmiany nazwy, jako 14-działowy bryg-slup o tonażu 251 lub 267 ton. W aktywnej służbie 1798-1799. Sprzedany w 1804.
Espérance – angielska 22-działowa (załoga: 124) korweta korsarska Ellis, zdobyta w lipcu 1793 przez Francuzów i wcielona do marynarki francuskiej pod nazwą Elise jako korweta. Najprawdopodobniej latem 1793 zdobyta przez Hiszpanów i w listopadzie 1793 ponownie przez Francuzów. Pod banderą francuską korweta o nośności 400 ton, załodze 148-158, uzbrojeniu w 1794: 18 x 6-f, 2 haubice; w 1795: 22 x 6-f. Przemianowana na Espérance w lutym 1794. Zdobyta 8.01.1795 przez Anglików u wejścia na zatokę Chesapeake i wcielona do Royal Navy bez zmiany nazwy, jako trójmasztowy slup 16-działowy o tonażu 345 ton. W aktywnej służbie 1795-1797. Sprzedany w 1798.
Félicité – francuski statek do przewozu niewolników, zwodowany w Lorient w 1788. Zarekwirowany przez marynarkę wojenną w Bordeaux w maju 1794 i wcielony jako korweta 20-działowa o tonażu 478 ton i wyporności 750 ton. Załoga: 118-148. Uzbrojenie: 20 x 8-f. Przemianowana w maju 1795 na Épi. W lipcu 1795 uciekając przed brytyjską fregatą weszła na mieliznę u wyspy Ré i uległa zniszczeniu.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
Espérance – angielska 22-działowa (załoga: 124) korweta korsarska Ellis, zdobyta w lipcu 1793 przez Francuzów i wcielona do marynarki francuskiej pod nazwą Elise jako korweta. Najprawdopodobniej latem 1793 zdobyta przez Hiszpanów i w listopadzie 1793 ponownie przez Francuzów. Pod banderą francuską korweta o nośności 400 ton, załodze 148-158, uzbrojeniu w 1794: 18 x 6-f, 2 haubice; w 1795: 22 x 6-f. Przemianowana na Espérance w lutym 1794. Zdobyta 8.01.1795 przez Anglików u wejścia na zatokę Chesapeake i wcielona do Royal Navy bez zmiany nazwy, jako trójmasztowy slup 16-działowy o tonażu 345 ton. W aktywnej służbie 1795-1797. Sprzedany w 1798.
Félicité – francuski statek do przewozu niewolników, zwodowany w Lorient w 1788. Zarekwirowany przez marynarkę wojenną w Bordeaux w maju 1794 i wcielony jako korweta 20-działowa o tonażu 478 ton i wyporności 750 ton. Załoga: 118-148. Uzbrojenie: 20 x 8-f. Przemianowana w maju 1795 na Épi. W lipcu 1795 uciekając przed brytyjską fregatą weszła na mieliznę u wyspy Ré i uległa zniszczeniu.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
-
Krzysztof Gerlach
- Posty: 4485
- Rejestracja: 2006-05-30, 08:52
- Lokalizacja: Gdańsk
Couronne – liniowiec 72-działowy, zbudowany w La Roche Bernard, zwodowany w 1634 lub w 1636 czy 1638. Projektant Bernard Charles Morieu (albo Morien) z Dieppe. Tonaż około 2000 ton, wymiary podawane również jako 155’6” x 46’6” oraz 149’6” (dł. kilu 119’) x 45’6”. Załoga: 505-617. Działa niemal wyłącznie na dwóch głównych pokładach. Zakończył służbę już w 1641.
To okręt, o którym nie ma zbyt wielu pewnych informacji źródłowych, ale za to cieszy się on ogromnym zainteresowaniem entuzjastów historii (zbudowany jako francuski odpowiednik równie słynnego Sovereign of the Seas), stąd czyniono przez wieki wiele wysiłków w kierunku jego rekonstrukcji. W książce „Segelkriegsschiffe des 17. Jahrhunderts” wydawnictwa Hinstorff z 1975, opartej na pracy Edmonda Parisa, poświęcono mu cały obszerny pierwszy rozdział, gdzie podano plany, przekroje, widoki, wymiary części omasztowania oraz szczegółowe wymiary rekonstrukcyjne w metrach, obejmujące takie dane, jak np. długość całkowita od tyłu rufy do figury galionowej – 70,00 m, długość od tyłu tylnicy do przodu dziobnicy 54,00 m, długość na LW 50,70 m, głębokość 6,00 m, szerokość z poszyciem 14,942 m itd. Na tej podstawie w książce „The Story of Sail” (autorzy Veres Laszló, Richard Woodman), Londyn 1999, zamieszczono również plany rekonstrukcyjne tej jednostki.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
To okręt, o którym nie ma zbyt wielu pewnych informacji źródłowych, ale za to cieszy się on ogromnym zainteresowaniem entuzjastów historii (zbudowany jako francuski odpowiednik równie słynnego Sovereign of the Seas), stąd czyniono przez wieki wiele wysiłków w kierunku jego rekonstrukcji. W książce „Segelkriegsschiffe des 17. Jahrhunderts” wydawnictwa Hinstorff z 1975, opartej na pracy Edmonda Parisa, poświęcono mu cały obszerny pierwszy rozdział, gdzie podano plany, przekroje, widoki, wymiary części omasztowania oraz szczegółowe wymiary rekonstrukcyjne w metrach, obejmujące takie dane, jak np. długość całkowita od tyłu rufy do figury galionowej – 70,00 m, długość od tyłu tylnicy do przodu dziobnicy 54,00 m, długość na LW 50,70 m, głębokość 6,00 m, szerokość z poszyciem 14,942 m itd. Na tej podstawie w książce „The Story of Sail” (autorzy Veres Laszló, Richard Woodman), Londyn 1999, zamieszczono również plany rekonstrukcyjne tej jednostki.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
-
Janusz Kluska
- Posty: 1160
- Rejestracja: 2006-05-14, 20:44
- Lokalizacja: Wodzisław Śląski
-
Nowak Krzysztof
- Posty: 2316
- Rejestracja: 2004-08-26, 21:03
- Lokalizacja: Częstochowa
-
Krzysztof Gerlach
- Posty: 4485
- Rejestracja: 2006-05-30, 08:52
- Lokalizacja: Gdańsk
Oczywiście w języku polskim nazwa bryg-kanonierka nie różni się niczym od określenia kanonierka-bryg. Pytanie powinno więc być skierowane do Roche’a, nie do mnie! Moim zdaniem kierował się on zapewne po prostu częstością występowania konkretnego terminu w dokumentach z epoki, dotyczących danego typu.
Jeśli już – nieco na siłę – szukać wytłumaczenia, to zarówno w specyfice języka francuskiego, jak w konstrukcji tych jednostek. Określenie stojące we francuskim złożeniu na pierwszym miejscu opisuje właściwy podmiot, a tylny człon jest raczej tylko przydawką. Zatem canonniére-brick oznacza przede wszystkim kanonierkę, która ma akurat takielunek dwumasztowy, w typie brygu, a nie szkunera czy lugra. Natomiast termin brick-canonniére opisuje przede wszystkim bryg, akurat tak specyficznie uzbrojony, że nadaje się raczej (czasem tylko chwilowo) do pełnienia roli kanonierki niż żaglowca ogólno-użytkowego. Ale to się naprawdę rzadko sprawdza! Generalnie bowiem, wszystkie jednostki tak opisywane budowano w specyficznej formie, z bardzo małą głębokością kadłuba, jako coś na pograniczu wielkich szalup (poruszanych w walce podczas flauty przy pomocy wioseł, ale wyposażonych także – jak każda zwykła łódź okrętowa z epoki – w pomocnicze ożaglowanie, aby załogi się nie przemęczały we wszystkich innych okolicznościach) i żaglowych, lekkich awiz. Przy projektowaniu jednych kładziono większy nacisk na cechy kanonierki – płaskie dno, lekkość, szerokie dzioby (czasem i rufy), na których można było ustawiać działa strzelające bez przeszkód przed bukszpryt; przy innych chciano uzyskać lepsze cechy żaglowego brygu, czyli dawano ostrzej wznoszące się denniki, ostrzejsze wodnice w rejonie dziobu, nieco wyższe burty. Nie znalazłem jednak jednoznacznego związku tych cech z nazewnictwem – wręcz przeciwnie, są jednostki, które w jednych opracowaniach figurują jako canonniére-brick, gdy w innych jako brick-canonniére!
Brygi-kanonierki typu Eclatante. Dane techniczne podawane przez Roche’a Pan ma, uzupełnię więc tylko za Demerliakiem: czasem nazywane też korwetami-kanonierkami; projektant Pierre-Alexandre Forfait; wyporność 288 ton; wymiary: 84’ x 24’ x 11’ (zanurzenie 8’11’’-9’1”); załoga: 53-94. Uzbrojenie różne w różnych okresach: 4 x 24-f; 6 x 24-f; 5 x 24-f i 2 haubice 8-f; 12 x 4-f.
Natomiast kanonierki-brygi typu Alouette były uzbrojone w 4 działa haubiczne 16 cm. W niektórych okresach klasyfikowano je tylko jako brygi 2 klasy. I znowu dane techniczne wg Roche’a są znane z sieci, więc podaję jedynie charakterystykę Demerliaca: projektant Mathurin Boucher. Wyporność pełna 265 ton, długość całkowita kadłuba 29,30 m, długość pokładu 28,06 m, długość na LW 27,80 m, długość stępki 26,0 m, szerokość bez poszycia 7,50 m, głębokość 3,30 m. Załoga: 66-75.
Kanonierki-brygi typu Alsacienne wg Demerliaca: projektant Jean-François Delamoriniere; wyporność 218-241 ton, długość pokładu 26,15 m, długość na LW 25,97 m, szerokość bez poszycia 7,00 m, szerokość z poszyciem 7,24 m, szerokość całkowita 7,43 m, głębokość 3,12 m. Załoga: 43-69. Uzbrojenie: 2 x 8-f i 6 karonad 18-f; po 1837 jeden z nich miał 4 działa haubiczne 16 cm.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
Jeśli już – nieco na siłę – szukać wytłumaczenia, to zarówno w specyfice języka francuskiego, jak w konstrukcji tych jednostek. Określenie stojące we francuskim złożeniu na pierwszym miejscu opisuje właściwy podmiot, a tylny człon jest raczej tylko przydawką. Zatem canonniére-brick oznacza przede wszystkim kanonierkę, która ma akurat takielunek dwumasztowy, w typie brygu, a nie szkunera czy lugra. Natomiast termin brick-canonniére opisuje przede wszystkim bryg, akurat tak specyficznie uzbrojony, że nadaje się raczej (czasem tylko chwilowo) do pełnienia roli kanonierki niż żaglowca ogólno-użytkowego. Ale to się naprawdę rzadko sprawdza! Generalnie bowiem, wszystkie jednostki tak opisywane budowano w specyficznej formie, z bardzo małą głębokością kadłuba, jako coś na pograniczu wielkich szalup (poruszanych w walce podczas flauty przy pomocy wioseł, ale wyposażonych także – jak każda zwykła łódź okrętowa z epoki – w pomocnicze ożaglowanie, aby załogi się nie przemęczały we wszystkich innych okolicznościach) i żaglowych, lekkich awiz. Przy projektowaniu jednych kładziono większy nacisk na cechy kanonierki – płaskie dno, lekkość, szerokie dzioby (czasem i rufy), na których można było ustawiać działa strzelające bez przeszkód przed bukszpryt; przy innych chciano uzyskać lepsze cechy żaglowego brygu, czyli dawano ostrzej wznoszące się denniki, ostrzejsze wodnice w rejonie dziobu, nieco wyższe burty. Nie znalazłem jednak jednoznacznego związku tych cech z nazewnictwem – wręcz przeciwnie, są jednostki, które w jednych opracowaniach figurują jako canonniére-brick, gdy w innych jako brick-canonniére!
Brygi-kanonierki typu Eclatante. Dane techniczne podawane przez Roche’a Pan ma, uzupełnię więc tylko za Demerliakiem: czasem nazywane też korwetami-kanonierkami; projektant Pierre-Alexandre Forfait; wyporność 288 ton; wymiary: 84’ x 24’ x 11’ (zanurzenie 8’11’’-9’1”); załoga: 53-94. Uzbrojenie różne w różnych okresach: 4 x 24-f; 6 x 24-f; 5 x 24-f i 2 haubice 8-f; 12 x 4-f.
Natomiast kanonierki-brygi typu Alouette były uzbrojone w 4 działa haubiczne 16 cm. W niektórych okresach klasyfikowano je tylko jako brygi 2 klasy. I znowu dane techniczne wg Roche’a są znane z sieci, więc podaję jedynie charakterystykę Demerliaca: projektant Mathurin Boucher. Wyporność pełna 265 ton, długość całkowita kadłuba 29,30 m, długość pokładu 28,06 m, długość na LW 27,80 m, długość stępki 26,0 m, szerokość bez poszycia 7,50 m, głębokość 3,30 m. Załoga: 66-75.
Kanonierki-brygi typu Alsacienne wg Demerliaca: projektant Jean-François Delamoriniere; wyporność 218-241 ton, długość pokładu 26,15 m, długość na LW 25,97 m, szerokość bez poszycia 7,00 m, szerokość z poszyciem 7,24 m, szerokość całkowita 7,43 m, głębokość 3,12 m. Załoga: 43-69. Uzbrojenie: 2 x 8-f i 6 karonad 18-f; po 1837 jeden z nich miał 4 działa haubiczne 16 cm.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
