Niestety, powyższe jest twoją osobistą oceną wartości 12 najlepszych BB US NAvy. Odnośnie planu wojny z IJN, nie było problemu "betonu". Po prostu w 1941 nie znano jeszcze siły skoncentrowanego użycia kilku CV, tak jak np. w 1940 Francuzi posiadając masę czołgów, nie potrafili zorganizować ich "po niemiecku".1. W grudniu 1941 nie było mowy o żadnej linii amarykanskich BB. Linia ta w momencie wybuchu wojny tak czy siak powinna trafic do stoczni na remont, a nie do bitwy.
2. Traktujesz USA zbyt monolitycznie. Bylo tam byc moze sporo betonu rojacego o linii bojowej rzecholi ale latwosc, z jaka Amerykanie uznali dominante samolotu wskazuje, ze czynniki kierownicze musialy co najmniej silna ta dominante wczesniej rozwazac.
Problem wynika z błednego założenia, jakoby w grudniu 1941 samolot był główną siłą uderzeniową flot. Otóż lektura ówczesnych doktryn USFleet, IJN definiowała CV jako okręt/zespół pomocniczy do wykonania głównego zadania, jakim było starcie w wielkim stylu.
IJN, budując KB w składzie Drugiej Floty [Flota Ruchoma], stawiała za główny cel dostarczenie w dwóch uderzeniach jakichś 250 torped w okolice najpotężniejszego zespołu jakim była Pacific FLeet [12BB,4CV, ..CA/CL]. Wynikało to z naturalnej słabości Pierwszej FLoty [Siły Główne] obejmującej tylko 6BB. Taka była geneza powstania KB- redukcji BBline przy pomocy masowego użycia torped, z powietrza, wody i spod wody.
US posiadając 1,5 krotną przewagę w tonażu potrzebowało CV jako elementu [Scouting Force] zabezpieczającego marsz BBline na zachód. O tym, że US CV nie jest zdolny do zadania ciosu BB, świadczy ograniczenie możliwości zwalczania tychże majac w posiadaniu etatowo zaledwie jeden dyw. torp z 12-18 TBD. Słusznie zauważono, że 500lb bomby Vidnicatorów/Dauntlessów nie zrobią wrażenia na pokłądach drednotów.
USN nie miało kompletnie pojęcia o efektach masowego uzycia bazowych/pokładowych samtorp. Sądze, że IJN przygotowując te kilka setek Nelli/Betty też przecież nie znała efektu końcowego.
Analizując powyższe chciałbym więc przypomnieć, że Kuantan był dla każdej ze stron dużo wiekszym zaskoczeniem, niż PH. IJN miało potwierdzenia, własciwie postawiło na samt. US zdali sobie sprawę, że zatopienie wolnych drednotów będzie znacznie prostsze niż szybkich OLiniowych na pełnym morzu. 9XII41 jest dniem przełomu, powstaje nowe zagrożenie, siła, przed którą nie ma własciwie obrony.
IJN doktryna przez 20 lat oparta była na konfrontacji z 1,5 raza silniejszym. W tych warunkach trudno oczekiwać, by była to doktryna ofensywna. US Navy miała przypłynąć na zachód i tam jedno starcie miało zadecydować.U Japonczykow wprost przeciwnie - BB byly uwazane za podstawowa sile, CV zas za nie do konca podstawowa.
Patrzysz na perspektywe z taktycznego ponktu fascynacji butajem.
Mysleli, ze wystarczy wyslac przeciw USA butaja i on sam pokona cale Stany, a reszta luzik, robi cos innego.
Juz pierwsza operacja butaja zostala ograniczona przez rzekomy brak ludzi, podczas gdy caly czas w Japonii stacjonowal milion czy dwa zolnierzy..
Potrzeba przejęcia południa wymusiła nowe podejście do użycia ComFleet. Flota zbudowana z dwóch zespołów [I -6BB,4CA] i [II 4BC,12CA] musiała osłonić działania sił lądowych. W tej szczególnej sytuacji do dyspozycji Y. pozostawiono jedynie 6BB i KB, a to w warunkach przedwojennych było zbyt mało do otwartej konfrontacji z Flotą Pacyfiku.
Smoku, cofnij się do 1941, przeczytaj kilka rozdziałów i przestaniesz tak bezlitośnie krytykować. Obie strony przygotowywały sie do starcia, każda w innych realiach. Obie strony zbudowały własne doktryny, obie przestarzałe, ale tylko dlatego, że możemy je oceniać 60 lat po fakcie.
Miłej projekcji MIDWAY TVP1 zyczę.
Lepiej byłoby tam posłać pancerniki, nie do ostrzału celów lądowych w akcji dywersyjnej, tylko do wsparcia własnego kontrdesantu. Właśnie pod Guadalcanalem mogła mieć miejsce wymarzona akcja a'la Togo- skoro własna flota stoi w Truk, czy Rabaulu, to rzut cepem od rejonu operacji. Ale im, nie wiedzieć czemu, zachciało się oszczędzać- wszystkie oszczędności wychodziły bokiem- poczynając od surowej i przetworzonej ropy po okręty. Niemcy, w osobie d-cy Luftwaffe tak oszczędzali personel, wiadomo, jak się skończyło.