Francuskie okręty spod żagla i pary (1)
-
poszukiwacz
- Posty: 285
- Rejestracja: 2004-10-03, 17:16
- Lokalizacja: Siedlce
-
Krzysztof Gerlach
- Posty: 4485
- Rejestracja: 2006-05-30, 08:52
- Lokalizacja: Gdańsk
Mogę się mylić, lecz opierając się na swojej znajomości współczesnej i historycznej Francji (bardzo pobieżnej) oraz na książkach "International Register of Historic Ships" (Norman J. Brouwer) i "Ships of the World. An Historical Encyclopedia" (Lincoln Paine) uważam, że Francuzi raczej nie mają zabytków z epoki żagla i wczesnej pary, przynajmniej w zakresie okrętów wojennych.
Krzysztof Gerlach
Krzysztof Gerlach
-
Nowak Krzysztof
- Posty: 2316
- Rejestracja: 2004-08-26, 21:03
- Lokalizacja: Częstochowa
-
Krzysztof Gerlach
- Posty: 4485
- Rejestracja: 2006-05-30, 08:52
- Lokalizacja: Gdańsk
Trzy wymienione tworzyły typ Scipion. Projektant François Guillaume Clairin-Deslauriers. Rzeczywista masa kadłuba 1519 ton, 53,79 x 14,14 x 6,99 m. Uzbrojenie nominalne: 28 x 36-f, 30 x 18-f, 16 x 8-f. Załoga: 770. Zbudowane w Rochefort.
Były z nimi od początku poważne kłopoty, ponieważ projektant pomylił się w obliczeniach. Jak często u Francuzów, kładł nacisk na szybkość, kosztem innych cech, zależało mu więc na smukłości. W tym przypadku nie oznaczało to jakiegoś nadzwyczajnego stosunku długości do szerokości, lecz za to ostre wodnice w części dziobowej i rufowej. W rezultacie okręty okazały się bardzo niestateczne. W czasie prób w porcie, na gładkiej wodzie, wysunięcie dział jednej burty do oddania salwy powodowało przechył boczny 13 cali. Kiedy do dział dochodziła ich obsługa, przechył zwiększał się do 24 cali! Przy słabym wietrze, na osłoniętych wodach wokół wyspy Aix, zawietrzna burta Scipiona schodziła pod wodę powyżej furt dolnej baterii! Pozostałe jednostki typu nie mogły nawet wyjść z portu. W rezultacie nakazano ich całkowite rozbrojenie i wezwano na pomoc Antoine’a Groignarda. Ten stwierdził, że okręty są o 119 ton cięższe niż obliczał Clairin-Deslauriers – na skutek poprowadzenia wypełnień odstępów między wręgami zbyt wysoko oraz w wyniku użycia cięższego niż zakładano drewna, któremu nie dano porządnie wyschnąć. Groignard zalecił znaczne zwiększenie balastu (320 ton zamiast 200) kosztem zmniejszenia możliwych do zabierania zapasów żywności, wody i amunicji. Uzyskał redukcję przechyłu z 24 cali do niecałych 21 cali, ale jakim kosztem! Otóż wysokość dolnej baterii nad wodą spadła z planowanych 5 stóp, i rzeczywistych 4 stóp 9 cali, do zaledwie 2 stóp 10 cali. W tym stanie liniowce nadawały się do walki na jeziorach w dni bezwietrzne. Sięgnięto więc do XVII-wiecznej metody „opasania” burt w pobliżu linii wodnej dodatkową, grubą warstwą poszycia, co zwiększało szerokość. Metoda ta, przez Anglików nazywana „girdling”, we Francji nosiła nazwę „souffler” = rozdmuchać. Ponownie okazała się w miarę skuteczna, lecz kosztem obniżenia prędkości okrętu. Aby ostatecznie uporać się z niestatecznością, zmieniono omasztowanie i ożaglowanie na typowe dla 64-działowców. Łatwo zgadnąć, jak i to odbiło się na prędkości.
Scipion – uczestniczył w wojnie o niepodległość kolonii brytyjskich w Ameryce, m.in. w bitwie pod Chesapeake 5.09.1781. Po walce z okrętami angielskimi pod San Domingo 17.10.1782 wszedł na mieliznę i uległ zniszczeniu następnego dnia.
Hercule - uczestniczył w wojnie o niepodległość kolonii brytyjskich w Ameryce, m.in. w bitwie pod Chesapeake 5.09.1781 i w bitwie u wysepek Świętych 12.04.1782 (dowódca zginął). Nadal sprawiał kłopoty i w rezultacie w 1794 „ostrzyżono” go do fregaty. W maju 1795 przemianowany na Hydre, skreślony w 1797, rozebrany w 1799.
Pluton - uczestniczył w wojnie o niepodległość kolonii brytyjskich w Ameryce, m.in. w bitwie pod Chesapeake 5.09.1781 i w bitwie u wysepek Świętych 12.04.1782. W 1793 zamierzano „ostrzyc” go do fregaty. W grudniu 1797 przemianowany na Dugommier, w 1804 wycofany, w 1805 rozebrany.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
Były z nimi od początku poważne kłopoty, ponieważ projektant pomylił się w obliczeniach. Jak często u Francuzów, kładł nacisk na szybkość, kosztem innych cech, zależało mu więc na smukłości. W tym przypadku nie oznaczało to jakiegoś nadzwyczajnego stosunku długości do szerokości, lecz za to ostre wodnice w części dziobowej i rufowej. W rezultacie okręty okazały się bardzo niestateczne. W czasie prób w porcie, na gładkiej wodzie, wysunięcie dział jednej burty do oddania salwy powodowało przechył boczny 13 cali. Kiedy do dział dochodziła ich obsługa, przechył zwiększał się do 24 cali! Przy słabym wietrze, na osłoniętych wodach wokół wyspy Aix, zawietrzna burta Scipiona schodziła pod wodę powyżej furt dolnej baterii! Pozostałe jednostki typu nie mogły nawet wyjść z portu. W rezultacie nakazano ich całkowite rozbrojenie i wezwano na pomoc Antoine’a Groignarda. Ten stwierdził, że okręty są o 119 ton cięższe niż obliczał Clairin-Deslauriers – na skutek poprowadzenia wypełnień odstępów między wręgami zbyt wysoko oraz w wyniku użycia cięższego niż zakładano drewna, któremu nie dano porządnie wyschnąć. Groignard zalecił znaczne zwiększenie balastu (320 ton zamiast 200) kosztem zmniejszenia możliwych do zabierania zapasów żywności, wody i amunicji. Uzyskał redukcję przechyłu z 24 cali do niecałych 21 cali, ale jakim kosztem! Otóż wysokość dolnej baterii nad wodą spadła z planowanych 5 stóp, i rzeczywistych 4 stóp 9 cali, do zaledwie 2 stóp 10 cali. W tym stanie liniowce nadawały się do walki na jeziorach w dni bezwietrzne. Sięgnięto więc do XVII-wiecznej metody „opasania” burt w pobliżu linii wodnej dodatkową, grubą warstwą poszycia, co zwiększało szerokość. Metoda ta, przez Anglików nazywana „girdling”, we Francji nosiła nazwę „souffler” = rozdmuchać. Ponownie okazała się w miarę skuteczna, lecz kosztem obniżenia prędkości okrętu. Aby ostatecznie uporać się z niestatecznością, zmieniono omasztowanie i ożaglowanie na typowe dla 64-działowców. Łatwo zgadnąć, jak i to odbiło się na prędkości.
Scipion – uczestniczył w wojnie o niepodległość kolonii brytyjskich w Ameryce, m.in. w bitwie pod Chesapeake 5.09.1781. Po walce z okrętami angielskimi pod San Domingo 17.10.1782 wszedł na mieliznę i uległ zniszczeniu następnego dnia.
Hercule - uczestniczył w wojnie o niepodległość kolonii brytyjskich w Ameryce, m.in. w bitwie pod Chesapeake 5.09.1781 i w bitwie u wysepek Świętych 12.04.1782 (dowódca zginął). Nadal sprawiał kłopoty i w rezultacie w 1794 „ostrzyżono” go do fregaty. W maju 1795 przemianowany na Hydre, skreślony w 1797, rozebrany w 1799.
Pluton - uczestniczył w wojnie o niepodległość kolonii brytyjskich w Ameryce, m.in. w bitwie pod Chesapeake 5.09.1781 i w bitwie u wysepek Świętych 12.04.1782. W 1793 zamierzano „ostrzyc” go do fregaty. W grudniu 1797 przemianowany na Dugommier, w 1804 wycofany, w 1805 rozebrany.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
-
Janusz Kluska
- Posty: 1160
- Rejestracja: 2006-05-14, 20:44
- Lokalizacja: Wodzisław Śląski
-
Krzysztof Gerlach
- Posty: 4485
- Rejestracja: 2006-05-30, 08:52
- Lokalizacja: Gdańsk
Z jednostkami tak niepozornymi, jak naprawdę były Boussole i Astrolabe (w artykule starałem się zwrócić uwagę, że nazywanie ich korwetami – powszechnie przyjęte – to w gruncie rzeczy nonsens) jest ten kłopot, że w okresie ich prawdziwej służby nikt się nimi zbytnio nie przejmował, nie sporządzał szczegółowych planów, nie przechowywał pieczołowicie dokumentacji. W rezultacie wiadomo o nich naprawdę niewiele, ponieważ późniejsze opisy i ilustracje, pochodzące z czasów, gdy okręty te z innych powodów weszły do historii i legendy, to najczęściej majaczenia piewców „romantyki morza”, z rzeczywistością nie mające absolutnie nic wspólnego.
W 1998 roku miałem informacje wskazujące, że chociaż Boussole i Astrolabe były podobnej wielkości, to z jakiegoś powodu pierwszą zaliczano do mniejszych transportowców marynarki wojennej (gabare), a drugą do większych (flute). Dziś już wiem, że przyczyny były wyłącznie formalne, bowiem obie należały do gabar tego samego typu Dromadaire (łącznie osiem jednostek, z których minimum sześć przeklasyfikowano w 1784 na fluity). Boussole zwodowano w Bayonne w 1782 (w służbie od 1783) jako Portefaix, a Astrolabe w Hawrze w 1782 jako Autruche. Obie dopiero 28.05.1785 przemianowano na Boussole i Astrolabe oraz przeklasyfikowano (umownie) nawet na fregaty, z powodów wyłuszczonych w artykule. Dokładniejsze daty wodowania nie są znane, ponieważ nikt wtedy nie przewidywał, że te robocze transportowce kiedyś staną się sławne i warto odnotować dokładnie dzień ich spuszczenia na wodę.
Nazwy i daty wodowania pozostałych gabar typu Dromadaire: Barbeau – 1782; Chameau – 8.06.1781; Dromadaire – 10.05.1781; Lamproie – 15.05.1782; Lourde – 12.1781; Mulet – 05.1782.
Przy okazji, skoro czytał Pan mój artykuł z MSiO 1’98, pozwolę sobie na pewne ważne (chociaż pewno tylko dla mnie) sprostowanie. W tych czasach nasza współpraca z redakcją dopiero się docierała i tekst ukazał się bez mojej końcowej korekty, za to z ogromną liczbą niezamierzonych interwencji obcych – w tym nawet dopisanych błędów ortograficznych (których nie było w oryginale), opuszczonych nawiasów, ważnych słów itp. Jednak najbardziej denerwującą mnie zmianą była redakcyjna przeróbka strzałek na diagramie ze strony 64, która „przy okazji” zaowocowała poprowadzeniem ich w fałszywych kierunkach w górnej połówce zestawienia. Otóż strzałka od bryt. slupa (brygu) 10-dz. Cherokee z 1808 r. biegnie w moim oryginale (i tak oczywiście powinna biec) do miejsca na pasku opisanego „nadal jako slupy 10-działowe (brygi)”, zaś strzałka od bryt. slupa (brygu) 18-dz. Cruizer z 1797 r. ma biec do miejsca na pasku określonego jako „slupy 18-działowe (brygi)” – opublikowana postać jest na bakier z logiką.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
W 1998 roku miałem informacje wskazujące, że chociaż Boussole i Astrolabe były podobnej wielkości, to z jakiegoś powodu pierwszą zaliczano do mniejszych transportowców marynarki wojennej (gabare), a drugą do większych (flute). Dziś już wiem, że przyczyny były wyłącznie formalne, bowiem obie należały do gabar tego samego typu Dromadaire (łącznie osiem jednostek, z których minimum sześć przeklasyfikowano w 1784 na fluity). Boussole zwodowano w Bayonne w 1782 (w służbie od 1783) jako Portefaix, a Astrolabe w Hawrze w 1782 jako Autruche. Obie dopiero 28.05.1785 przemianowano na Boussole i Astrolabe oraz przeklasyfikowano (umownie) nawet na fregaty, z powodów wyłuszczonych w artykule. Dokładniejsze daty wodowania nie są znane, ponieważ nikt wtedy nie przewidywał, że te robocze transportowce kiedyś staną się sławne i warto odnotować dokładnie dzień ich spuszczenia na wodę.
Nazwy i daty wodowania pozostałych gabar typu Dromadaire: Barbeau – 1782; Chameau – 8.06.1781; Dromadaire – 10.05.1781; Lamproie – 15.05.1782; Lourde – 12.1781; Mulet – 05.1782.
Przy okazji, skoro czytał Pan mój artykuł z MSiO 1’98, pozwolę sobie na pewne ważne (chociaż pewno tylko dla mnie) sprostowanie. W tych czasach nasza współpraca z redakcją dopiero się docierała i tekst ukazał się bez mojej końcowej korekty, za to z ogromną liczbą niezamierzonych interwencji obcych – w tym nawet dopisanych błędów ortograficznych (których nie było w oryginale), opuszczonych nawiasów, ważnych słów itp. Jednak najbardziej denerwującą mnie zmianą była redakcyjna przeróbka strzałek na diagramie ze strony 64, która „przy okazji” zaowocowała poprowadzeniem ich w fałszywych kierunkach w górnej połówce zestawienia. Otóż strzałka od bryt. slupa (brygu) 10-dz. Cherokee z 1808 r. biegnie w moim oryginale (i tak oczywiście powinna biec) do miejsca na pasku opisanego „nadal jako slupy 10-działowe (brygi)”, zaś strzałka od bryt. slupa (brygu) 18-dz. Cruizer z 1797 r. ma biec do miejsca na pasku określonego jako „slupy 18-działowe (brygi)” – opublikowana postać jest na bakier z logiką.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
-
Janusz Kluska
- Posty: 1160
- Rejestracja: 2006-05-14, 20:44
- Lokalizacja: Wodzisław Śląski
-
Nowak Krzysztof
- Posty: 2316
- Rejestracja: 2004-08-26, 21:03
- Lokalizacja: Częstochowa
-
Krzysztof Gerlach
- Posty: 4485
- Rejestracja: 2006-05-30, 08:52
- Lokalizacja: Gdańsk
Fluita Menagere, której budowę rozpoczęto w Rochefort w 1775, a zwodowano 27.09.1776, nie miała – o ile moje informacje są ścisłe – jednostek bliźniaczych.
44-działowy liniowiec 4 rangi (= vaisseau-fregate 1 rangi) Thetis, zwodowany w 1697 w Rochefort miał wymiary 39,65 x 10,72 x 3,98 m. Załoga: 240. Uzbrojenie nominalne 22 x 12-f, 22 x 6-f. Rzeczywiste uzbrojenie zmieniało się w przedziale od 33 do 44 dział. Projektant H. Mallet. Okręt zdobyty przez Anglików 25.02.1705, ale nie wcielony do Royal Navy.
40-działowa vaisseau-fregate 1 rangi Thetis zwodowana w Breście 20.06.1705 miała około 550 ton. Załoga: 180 do 230. Uzbrojenie od 40 do 44 dział. Projektant Blaise Pangalo lub jego syn. Podobno zdobyta przez Anglików w 1708 lub 1711 i wcielona do Royal Navy jako Brune, lecz brytyjscy autorzy nic o tym nie wiedzą!
26-działowa fregata lekka Thetis zwodowana w Hawrze 09.1722 miała około 350 ton, 32,50 x 8,94 x 2,65 m. Uzbrojenie: 20 do 26 dział (20 x 6-f i 6 x 4-f lub 6-f). Projektant G. Poirier. Została zbudowana z drewna „konserwowanego” eksperymentalnie w wodzie zamiast z dobrze wysuszonego, i w efekcie musiano ją rozebrać już w 1729 czy 1730.
Krzysztof Gerlach
44-działowy liniowiec 4 rangi (= vaisseau-fregate 1 rangi) Thetis, zwodowany w 1697 w Rochefort miał wymiary 39,65 x 10,72 x 3,98 m. Załoga: 240. Uzbrojenie nominalne 22 x 12-f, 22 x 6-f. Rzeczywiste uzbrojenie zmieniało się w przedziale od 33 do 44 dział. Projektant H. Mallet. Okręt zdobyty przez Anglików 25.02.1705, ale nie wcielony do Royal Navy.
40-działowa vaisseau-fregate 1 rangi Thetis zwodowana w Breście 20.06.1705 miała około 550 ton. Załoga: 180 do 230. Uzbrojenie od 40 do 44 dział. Projektant Blaise Pangalo lub jego syn. Podobno zdobyta przez Anglików w 1708 lub 1711 i wcielona do Royal Navy jako Brune, lecz brytyjscy autorzy nic o tym nie wiedzą!
26-działowa fregata lekka Thetis zwodowana w Hawrze 09.1722 miała około 350 ton, 32,50 x 8,94 x 2,65 m. Uzbrojenie: 20 do 26 dział (20 x 6-f i 6 x 4-f lub 6-f). Projektant G. Poirier. Została zbudowana z drewna „konserwowanego” eksperymentalnie w wodzie zamiast z dobrze wysuszonego, i w efekcie musiano ją rozebrać już w 1729 czy 1730.
Krzysztof Gerlach
-
Krzysztof Gerlach
- Posty: 4485
- Rejestracja: 2006-05-30, 08:52
- Lokalizacja: Gdańsk
74-działowiec Fendant zwodowano w Rochefort 09.1776 (w służbie od 1777). Był podobno pierwszym francuskim okrętem wojennym zbudowanym na krytej pochylni. Miało około 1400 ton, 53,30 x 14,30 x 7,15 m. Projektant Antoine Groignard. Uzbrojenie: 28 x 36-f, 30 x 18-f, 16 x 8-f. Uczestniczył w licznych kampaniach i akcjach w okresie 1778-1783. W 1783 wszedł na mieliznę na wodach indyjskich i został stracony.
74-działowiec Destin typu Cesar zwodowano w Tulonie 21.10.1777. Miało około 1500 ton, 55,25 x 14,14 x 6,96 m. Projektant Joseph-Marie-Blaise Coulomb. Uzbrojenie: 28 x 36-f, 30 x 18-f, 16 x 8-f. Uczestniczył w licznych kampaniach i akcjach w okresie 1778-1783. W sierpniu 1793 zajęty przez Anglików w Tulonie i spalony przez nich podczas ewakuacji tego miasta 18.12.1793.
74-działowiec Annibal typu Annibal zwodowano w Breście 5.10.1778. Miało około 1500 ton, 54,60 x 14,30 x 7,15 m. Projektant Jacques-Noel Sane. Uzbrojenie: 28 x 36-f, 30 x 18-f, 16 x 8-f. Uczestniczył w licznych kampaniach i akcjach w okresie 1779-1781. Intensywnie remontowany w 1785. Przemianowany na Achille 21.01.1786. Zdobyty przez Brytyjczyków w bitwie Sławnego Pierwszego Czerwca (1794). Wcielony do Royal Navy bez zmiany nazwy, ale naprawdę nigdy nie wyposażony do aktywnej służby, rozebrany na przełomie 1795/1796.
74-działowiec Neptune zwodowano w Breście 20.08.1778. Miało około 1500 ton, 55,09 x 14,30 x 7,15 m. Projektant Pierre Lamothe. Uzbrojenie: 28 x 36-f, 30 x 18-f, 16 x 8-f. Uczestniczył w licznych kampaniach i akcjach w okresie 1778-1782 oraz w 1794. Rozbił się 28.01.1795 podczas sztormu.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
74-działowiec Destin typu Cesar zwodowano w Tulonie 21.10.1777. Miało około 1500 ton, 55,25 x 14,14 x 6,96 m. Projektant Joseph-Marie-Blaise Coulomb. Uzbrojenie: 28 x 36-f, 30 x 18-f, 16 x 8-f. Uczestniczył w licznych kampaniach i akcjach w okresie 1778-1783. W sierpniu 1793 zajęty przez Anglików w Tulonie i spalony przez nich podczas ewakuacji tego miasta 18.12.1793.
74-działowiec Annibal typu Annibal zwodowano w Breście 5.10.1778. Miało około 1500 ton, 54,60 x 14,30 x 7,15 m. Projektant Jacques-Noel Sane. Uzbrojenie: 28 x 36-f, 30 x 18-f, 16 x 8-f. Uczestniczył w licznych kampaniach i akcjach w okresie 1779-1781. Intensywnie remontowany w 1785. Przemianowany na Achille 21.01.1786. Zdobyty przez Brytyjczyków w bitwie Sławnego Pierwszego Czerwca (1794). Wcielony do Royal Navy bez zmiany nazwy, ale naprawdę nigdy nie wyposażony do aktywnej służby, rozebrany na przełomie 1795/1796.
74-działowiec Neptune zwodowano w Breście 20.08.1778. Miało około 1500 ton, 55,09 x 14,30 x 7,15 m. Projektant Pierre Lamothe. Uzbrojenie: 28 x 36-f, 30 x 18-f, 16 x 8-f. Uczestniczył w licznych kampaniach i akcjach w okresie 1778-1782 oraz w 1794. Rozbił się 28.01.1795 podczas sztormu.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
-
Janusz Kluska
- Posty: 1160
- Rejestracja: 2006-05-14, 20:44
- Lokalizacja: Wodzisław Śląski
-
Krzysztof Gerlach
- Posty: 4485
- Rejestracja: 2006-05-30, 08:52
- Lokalizacja: Gdańsk
Charente – fluita zwodowana 19.08.1731 w Hawrze, skonstruowana przez Geslina młodszego na podstawie projektu Poiriera. Około 450 ton, 38,3 x 10,1 x 3,9 m. Uzbrojenie: 20 x 8-f, 4 x 12-f, 4 x 4-f. W 1739 remontowana, od 1743 hulk, skreślona z listy floty 1747.
„Repertoire des Navires de Guerre Francais” wymienia dwie fluity Somme – jedną zwodowaną w Hawrze w 1729 i służącą do 1736, oraz drugą – służącą w latach 1736-1745. Natomiast Jean-Michel Roche uważa, że chodzi ciągle o tę samą jednostkę, zwodowaną w Hawrze w 1729, a w służbie od 1730 do 1745. Skonstruowana przez Poiriera na podstawie projektu Pierre’a Morineau. Około 450 ton, 38,7 x 10,2 x 3,9 m. Uzbrojenie: 20 x 8-f, 4 x 12-f, 4 x 4-f. W 1745 wycofana i wkrótce rozebrana.
Krzysztof Gerlach
„Repertoire des Navires de Guerre Francais” wymienia dwie fluity Somme – jedną zwodowaną w Hawrze w 1729 i służącą do 1736, oraz drugą – służącą w latach 1736-1745. Natomiast Jean-Michel Roche uważa, że chodzi ciągle o tę samą jednostkę, zwodowaną w Hawrze w 1729, a w służbie od 1730 do 1745. Skonstruowana przez Poiriera na podstawie projektu Pierre’a Morineau. Około 450 ton, 38,7 x 10,2 x 3,9 m. Uzbrojenie: 20 x 8-f, 4 x 12-f, 4 x 4-f. W 1745 wycofana i wkrótce rozebrana.
Krzysztof Gerlach
-
Janusz Kluska
- Posty: 1160
- Rejestracja: 2006-05-14, 20:44
- Lokalizacja: Wodzisław Śląski
-
Krzysztof Gerlach
- Posty: 4485
- Rejestracja: 2006-05-30, 08:52
- Lokalizacja: Gdańsk
32-działowa fregata Hermione klasy de 12, zwodowana w Rochefort 28.04.1779 należała do typu Concorde. Projektant Henri Chevillard (aczkolwiek niektórzy uważają, że raczej jego syn, Jean-Denis). Około 550 ton, 44,44 x 11,21 x 5,69 m. Uzbrojenie: 26 x 12-f, 6 x 6-f. Uczestniczyła w walkach w czasie wojny o niepodległość przyszłych Stanów Zjednoczonych. Na skutek błędu pilota rozbiła się 20.09.1793 u francuskich brzegów. Wrak odnaleziony w 1983 i ponownie zlokalizowany 1992. W latach 2000-2005 budowano w Rochefort replikę tej fregaty, jednak nie wiem na jakim jest etapie. Jeśli wpisać na Googlu hasło Hermione 1779 można uzyskać 26 500 odpowiedzi, więc pewnie dałoby się to wyczytać, ale nie mam tyle czasu.
Nazwę Fee nosiły fregaty z 1671, 1676, 1689, 1734 i 1780. Musi Pan sprecyzować, o którą chodzi.
44-działowa fregata Pomone klasy de 18 należała (wg niektórych zaszeregowań) do typu Hortense. Zwodowano ją 10. lub 11.02.1805 (1803 to data położenia stępki) w Genui, w stoczni firmy Muzzio et Migone. Projektant Jacques-Noel Sane. Wymiary 46,48 x 11,92 x 6,20 m. Uzbrojenie: 28 x 18-f, 8 x 8-f i 8 karonad 24-f. Zdobyta przez Anglików 29.11.1811 u wyspy Pelagosa i wcielona do Royal Navy jako Ambuscade. Zdobywcy wymierzyli jej 1085 ton, 46,60 x 12,24 x 3,92 m. Nie wyposażono jej jednak do aktywnej służby i rozebrano już w 1812.
Krzysztof Gerlach
Nazwę Fee nosiły fregaty z 1671, 1676, 1689, 1734 i 1780. Musi Pan sprecyzować, o którą chodzi.
44-działowa fregata Pomone klasy de 18 należała (wg niektórych zaszeregowań) do typu Hortense. Zwodowano ją 10. lub 11.02.1805 (1803 to data położenia stępki) w Genui, w stoczni firmy Muzzio et Migone. Projektant Jacques-Noel Sane. Wymiary 46,48 x 11,92 x 6,20 m. Uzbrojenie: 28 x 18-f, 8 x 8-f i 8 karonad 24-f. Zdobyta przez Anglików 29.11.1811 u wyspy Pelagosa i wcielona do Royal Navy jako Ambuscade. Zdobywcy wymierzyli jej 1085 ton, 46,60 x 12,24 x 3,92 m. Nie wyposażono jej jednak do aktywnej służby i rozebrano już w 1812.
Krzysztof Gerlach
-
Nowak Krzysztof
- Posty: 2316
- Rejestracja: 2004-08-26, 21:03
- Lokalizacja: Częstochowa
-
Janusz Kluska
- Posty: 1160
- Rejestracja: 2006-05-14, 20:44
- Lokalizacja: Wodzisław Śląski
