Stoi zaparkowana w autokomisie, więc może jest na sprzedaż. Nosi piękne imię Meduza, Może ktoś wie o niej coś więcej. Jeżeli dotrę do niej z aparatem to może zamieszczę zdjęcia.
Żółta łódź podwodna
Żółta łódź podwodna
Niedawno zauważyłem na warszawskiej Woli piękną żółtą łódź podwodną.
Stoi zaparkowana w autokomisie, więc może jest na sprzedaż. Nosi piękne imię Meduza, Może ktoś wie o niej coś więcej. Jeżeli dotrę do niej z aparatem to może zamieszczę zdjęcia.
Stoi zaparkowana w autokomisie, więc może jest na sprzedaż. Nosi piękne imię Meduza, Może ktoś wie o niej coś więcej. Jeżeli dotrę do niej z aparatem to może zamieszczę zdjęcia.
Carton is the best !!
byc może chodzi o eksponat w nowopowstałym Muzeum Nurkowania, podaję za prasą:
Podwodny domek - batyskaf „Meduza” - po remoncie stanął przy Muzeum Nurkowania w Warszawie. Batyskaf „Meduza I” powstał w roku 1967 z inicjatywy członków gdańskiego klubu „Posejdon” jako habitat - domek podwodny do długotrwałego przebywania pod wodą.
Była to polska odpowiedź na eksperymenty rozpoczęte w roku 1962 przez J. Cousteau. Zaprojektowana przez Antoniego Dębskiego i Aleksandra Lassaud, zbudowana została w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni.
W roku 1970 „Meduza” została przejęta przez Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Budownictwa Wodno-Inżynieryjnego „Hydrobudowa”, przebudowana (dodano pływaki i podniesiono kiosk) i od roku 1972 służyła jako podwodna kabina, spełniająca funkcje dzwonu nurkowego i kabiny dekompresyjnej, do prac geologicznych na dnie morza, głównie przy budowie Portu Północnego.
W latach 80. XX wieku „Meduza” utraciła atest PRS do prac na morzu i została przejęta przez Warszawski Klub Płetwonurków. Po remoncie wykonanym przez przedsiębiorstwo ZREW z Warszawy „Meduza” stanęła przy siedzibie klubu, która jest zarazem siedzibą Muzeum Nurkowania
Podwodny domek - batyskaf „Meduza” - po remoncie stanął przy Muzeum Nurkowania w Warszawie. Batyskaf „Meduza I” powstał w roku 1967 z inicjatywy członków gdańskiego klubu „Posejdon” jako habitat - domek podwodny do długotrwałego przebywania pod wodą.
Była to polska odpowiedź na eksperymenty rozpoczęte w roku 1962 przez J. Cousteau. Zaprojektowana przez Antoniego Dębskiego i Aleksandra Lassaud, zbudowana została w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni.
W roku 1970 „Meduza” została przejęta przez Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Budownictwa Wodno-Inżynieryjnego „Hydrobudowa”, przebudowana (dodano pływaki i podniesiono kiosk) i od roku 1972 służyła jako podwodna kabina, spełniająca funkcje dzwonu nurkowego i kabiny dekompresyjnej, do prac geologicznych na dnie morza, głównie przy budowie Portu Północnego.
W latach 80. XX wieku „Meduza” utraciła atest PRS do prac na morzu i została przejęta przez Warszawski Klub Płetwonurków. Po remoncie wykonanym przez przedsiębiorstwo ZREW z Warszawy „Meduza” stanęła przy siedzibie klubu, która jest zarazem siedzibą Muzeum Nurkowania
