Pozwolę sobie tu zacytować (nader drobne) fragmenty z przetłumaczonego przeze mnie potężnego opracowania "Tablica własności metalurgicznych materiałów konstrukcyjnych i opancerzenia okrętowego" Nathana Okuna, które ongi opublikowałem na Sławkowej liście dyskusyjnej (gdy jeszcze była):
[quote="Nathan Okun, w akapicie o amerykańskiej stali typu "B" (w tłumaczeniu Tellera)"] (…) powyżej nachylenia 55° ciągliwa płyta pancerna typu "B" znów byłaby wskazana, gdyż rykoszetujący pocisk może wybić bardzo groźny korkopodobny czop pancerza z płyty typu "A", co rzadko zdarza się dobremu opancerzeniu typu "B", zwłaszcza przy dużym nachyleniu.[/quote]
Nathan Okun, w akapicie o parametrach stali nawęglanych (w tłumaczeniu Tellera) pisze:
Czopowatość: oznacza że rodzaj płyty jest nadmiernie kruchy i powoduje powstanie nader dużych odłamów pancernych, wybijanych z jego spodu, gdy ulega przedziurawieniu lub przebiciu na wylot — nazywanych kołami przez US Navy i dyskami przez Royal Navy. Zachowujące się tak płyty są zwykle złej jakości, chociaż podczas szacowania tego należy brać pod uwagę konstrukcję pocisku.
Okun generalnie dzieli płyty nawęglane na okazujące czopowatość i pozbawione jej; do okazujących ją gatunków stali pancernych należały między innymi brytyjskie i włoskie opancerzenie KC, japońskie VC, amerykańskie typu "A" i MNC — wszystkie z okresu I Wojny Światowej. Parametr ma jednak sens tylko w odniesieniu do płyt
dostatecznie grubych w stosunku do kalibru pocisku, bo w przypadku płyt cienkich (tak jak w przypadku poniższym, gdzie mamy do czynienia z trafieniem pocisku 381 mm w płytę 150 mm), wybicie odłamu bądź jego fragmentów zachodzi w zasadzie zawsze; takie są skutki silnego hartowania warstwy powierzchniowej płyty. Z wieloodłamowym rozbiciem hartowanych elementów w wyniku silnego uderzenia wielokrotnie zetknąłem się w swej praktyce konstruktorskiej.
Najbardziej chyba znany przypadek rażenia wnętrza okrętu wybitym czopem pancerza, to trafienie pocisku z
Hooda w dach wieży armatniej 330 mm
Dunkerque w Mers-el-Kébir.
Inżynier Tessier du Cros w raporcie o uszkodzeniach [i]Dunkerque[/i] pisze:
Płyta ze stali nawęglanej została wyraźnie wgnieciona i miała podłużny otwór w kształcie cyfry "8". W tym miejscu powstał odłam, który rozpadł się na kilka kawałków, odnalezionych w komorze działowej. Wyłom dokładnie obejmuje obszar bezpośrednio trafiony przez czub pocisku i ograniczony rejon, który ustąpił wskutek wtłaczania i zginania pod obłem pocisku. Można by spodziewać się wgniecenia o szerokości rzędu 50 do 60 cm, zamiast 38 cm, jak to miało miejsce, co świadczy o dobrej jakości płyty.
, że jak w pancernik trafi pocisk innego pancernika to wybije w jego pancerzu wielki korek ze stali, który poleci koziołkując w głąb kadłuba siejąc śmierć i zniszczenie. Brzmi logicznie, ale jakoś w mi się nie zdarzyło nigdzie przeczytać, że takie zjawisko miało miejsce. Chyba bardziej prawdopodobne jest że pancerz w miejscu trafienia zamieni się w deszcz drobniejszych odłamków? Domyślam się, że wiele zależy od rodzaju stali pancerza. ...i od pocisku 
