Okręty Royal Navy, XVII-XIX w. (5)

[Nowak Krzysztof]

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów fregaty LOIRE (zdobyta 1798).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

[Krzysztof Gerlach]

Loire – pierwotnie francuska fregata Loire Inférieure, 38/44-działowa jednostka klasy „de 18”, zbudowana w okresie kwiecień 1794 – grudzień 1797 w Nantes przez braci Bourmaud, zwodowana 23.03.1796 (albo w 1795). Projektant Pierre Degay. Nośność około 700 ton, wyporność około 1350 tony, wymiary: 142’6” x 37’0” x 19’2”. Załoga: 340. Uzbrojenie pierwotne: na pokładzie głównym 26 x 18-f, na pokładach odkrytych 12 x 8-f; od 1798: na pokładzie głównym 26 x 18-f, na pokładach odkrytych 12 x 8-f i 6 haubic 36-f. Przemianowana na Loire już w grudniu 1794 albo dopiero w 1796. W październiku 1798 opuściła Brest, uczestnicząc w wyprawie irlandzkiej i została zdobyta przez Brytyjczyków 18.10.1798 u przylądka Brace. Doprowadzona do Plymouth 27.10.1798. Wyposażana tam do czerwca 1799. Wcielona do Royal Navy bez zmiany nazwy, jako fregata 40-działowa. Wymiary: 153’8” (lub 153’6”) x 40’2” x 12’11,75”, tonaż 1100 ton. Załoga: 284 (potem 315). Uzbrojenie pierwotne: na pokładzie głównym 28 x 18-f, na rufowym 8 x 9-f i 4 karonady 24-f, na dziobowym 4 x 9-f i 2 karonady 24-f; od 4.05.1799: na pokładzie głównym 28 x 18-f, na rufowym 8 x 9-f i 4 karonady 32-f, na dziobowym 4 x 9-f i 2 karonady 32-f; od 12.10.1807: na pokładzie głównym 28 x 18-f, na rufowym 14 karonad 32-f, na dziobowym 2 x 9-f i 4 karonady 32-f. W aktywnej służbie pod brytyjską banderą od czerwca 1799, na kanale La Manche, wodach irlandzkich, Zatoce Biskajskiej. Remontowana w Deptford od marca do grudnia 1807. W 1808 ochraniała łowiska koło Grenlandii. W 1809 znów w Zatoce Biskajskiej, potem skierowana z konwojem do Indii Wschodnich. W 1810 na Bałtyku. W czerwcu 1812 popłynęła z konwojem do Indii Wschodnich, w kwietniu 1813 wysłana na wody Ameryki Północnej. Wycofana do rezerwy w Plymouth w grudniu 1814, rozebrana tam w kwietniu 1818.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

[Colonel]

Witam!
A czy po zdobyciu LOIRE była następna? Kiedy?
POzdrawiam

[Krzysztof Gerlach]

Nie bardzo rozumiem o co kolega pyta. Proszę uściślić.
Czy chodzi o następną fregatę francuską zdobytą po pochwyceniu Loire?
Czy o następną zbudowaną przez Francuzów fregatę Loire?
Czy o kwestię następnej francuskiej fregaty zdobytej przez Anglików i używanej pod nazwą Loire?
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

[Nowak Krzysztof]

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów fregaty COURAGEUSE (zdobyta 1799).
Panie Krzysztofie, chciałbym jednocześnie przypomnieć, że rok temu (post z 15.05.2009) omawiając losy zdobytej korwety korsarskiej COURAGEUX wspomiał Pan o COURAGEUSE:
http://www.fow.aplus.pl/forum/viewtopic ... &start=800
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

[Krzysztof Gerlach]

Courageuse – od zeszłego roku stan wiedzy na ten temat się nie zmienił, więc można bliżej scharakteryzować tylko francuską część losów tej fregaty. 32/34–działowa jednostka klasy „de 12”, zbudowana w okresie wrzesień 1777 – kwiecień 1778 w Rochefort, zwodowana 28.02.1778. Projektant Henri Chevillard. Nośność około 550 ton, wyporność 1100 ton, wymiary: 136’0” x 34’6” x 17’8”. Załoga: 280-302. Uzbrojenie pierwotne: na pokładzie głównym 26 x 12-f, na pokładach odkrytych 6 x 6-f; od 1794: na pokładzie głównym 26 x 12-f, na pokładach odkrytych 6 x 6-f i 2 haubice 36-f; od 1798: uzbrojona jak transportowiec w 22 działa. W latach 1778-1791 służyła bez większego pożytku, głównie stojąc w portach, potem w rezerwie. W lutym 1793 przydzielona do eskadry Morza Śródziemnego. W sierpniu 1793 wpadła w ręce Anglików przy ich wkroczeniu do Tulonu, częściowo spalona w grudniu podczas ewakuacji aliantów z Tulonu. W kwietniu 1798 wyposażona w Tulonie w charakterze transportowca. W czerwcu 1799 opuściła Aleksandrię w składzie eskadry skierowanej do Genui i Tulonu, w tym samym miesiącu zdobyta przez Brytyjczyków na Morzu Śródziemnym i zarejestrowana bez zmiany nazwy jako slup, używana tylko w charakterze hulka na Malcie albo w Gibraltarze. Sprzedana tam w 1802 czy 1803. Wymiary: 145’0” x 39’0” x 11’6”, tonaż 932 tony.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

[Colonel]

Nie bardzo rozumiem o co kolega pyta. Proszę uściślić.
Czy o następną zbudowaną przez Francuzów fregatę Loire?

Przepraszam, uściślam: czy i kiedy Francuzi "dorobili się" kolejnej "Loire" (oczywicie jej losy bylyby tez interesujące).

Dziękuję

[Nowak Krzysztof]

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów fregaty VIRGINIE (zdobyta 1796).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

[Krzysztof Gerlach]

Loire to jedna z ulubionych nazw we francuskiej marynarce. Wg Vichota w latach 1665-1924 powtórzyła się 17 razy (zaś od 1967 do przynajmniej 2002, może do dzisiaj, pływa kolejny okręt ochrzczony Loire). Jednak z jakichś powodów uznano, że nazwa ta powinna się odnosić do jednostek transportowych. Stąd, poza ową fregatą z 1795 czy 1796, niemal wszystkie pozostałe Loire były gabarami, fluitami, korwetami transportowymi, transportowcami śrubowo-żaglowymi i śrubowymi. Następne fregaty tej nazwy już się nie pojawiły.
O rozmaitych okrętach francuskiej marynarki wojennej noszących nazwę Loire można też przeczytać (nie wszystkie informacje ścisłe i prawdziwe, ale większość tak) w sieci na str. www.netmarinenet/m/bat/loire/ancien.htm
Następny Loire po wyżej wspominanej fregacie to 14-działowy okręt korsarski (załoga: 78) wyposażony w Saint Malo około 1800 r. i zdobyty przez Anglików w 1801.
Natomiast następną jednostką marynarki wojennej o nazwie Loire była fluita, zbudowana w okresie listopad 1802-listopad 1803 w Basse-Indre (Nantes) przez braci Mathurina, Louisa i Antoine’a Crucy, zwodowana 15.10.1803. Projektant François-Louis Etesse. Nośność 800 ton, wyporność 1382 tony, wymiary: 43,36 x 10,72 x 5,60 m. Uzbrojenie: 20 x 8-f. remontowana w sierpniu 1806 w Paimboeuf, w październiku 1809 w Mindin. Wysłana 15.11.1809 z Mindin na Gwadelupę w składzie małej eskadry. Zaatakowana 18.12.1809 podczas kotwiczenia w Zatoczce de la Barque (a la Barque) na Gwadelupie przez okręty brytyjskie - spalona przez własną załogę w celu uniknięcia przechwycenia (zdaniem Francuzów) albo poddała się i dopiero potem spłonęła (zdaniem Anglików).
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

[Krzysztof Gerlach]

Virginie - francuska 44-działowa fregata klasy „de 18”, zbudowana w okresie listopad 1793 (albo kwiecień 1794) - grudzień 1794 w Breście, zwodowana 26.07.1794. Projektant Jacques-Noël Sané. Nośność około 720 ton, wyporność 1390 ton, wymiary: 146’0” x 36’8” x 19’0”. Załoga: 340. Uzbrojenie: na pokładzie głównym 28 x 18-f, na pokładach odkrytych 12 x 8-f i 4 haubice 36-f. W 1794 walczyła u zach. wybrzeży Francji. Zdobyta przez Brytyjczyków 22.04.1796 (czy dzień później) na Atlantyku (na pd.-zach. od przylądka Lizard). Wyposażana w Plymouth w okresie 25.04.1796 - 4.11.1797 i wcielona do Royal Navy bez zmiany nazwy, jako fregata 38-działowa. Wymiary: 151’3,75” x 39’10” x 12’8”, tonaż 1066 ton. Załoga: 284 (potem 315). Uzbrojenie pierwotne: na pokładzie głównym 28 x 18-f, na rufowym 8 x 9-f i 4 karonady 24-f, na dziobowym 2 x 9-f i 2 karonady 24-f; od 17.12.1804 na pokładzie głównym 28 x 18-f, na rufowym 8 karonad 32-f, na dziobowym 2 x 9-f i 2 karonady 32-f; od 18.05.1805 na pokładzie głównym 28 x 18-f, na rufowym 12 karonad 32-f, na dziobowym 2 x 9-f i 2 karonady 32-f. W aktywnej służbie pod brytyjską banderą od listopada 1797, kiedy to wysłano ją do Indii Wschodnich. Pozostała na Oceanie Indyjskim do przełomu 1802/1803, odesłana do Anglii w celu wycofania do rezerwy. Ponownie - krótko - w aktywnej służbie w okresie lipiec 1803-sierpień 1804. Remontowana w Harwich i wyposażana w Chatham do października 1805. W aktywnej służbie od września 1805, m.in. w Indiach Zach., na wodach irlandzkich i Morzu Północnym. Wycofana do rezerwy w marcu 1810. Wyposażona w lutym 1811 w Plymouth do pełnienia roli hulka koszarowego, przestała tam do 1816, w latach 1817-1825 koszary przejściowe. Sprzedana pierwotnie 8.07.1826, ponownie (na rozbiórkę) 11.07.1827.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

[Colonel]

Dziękuje bardzo!

[Nowak Krzysztof]

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów fregaty DESIREE (zdobyta 1800).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

[Janusz Kluska]

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedź.
Mam kolejne pytanie do Pana, chociaż z innej "parafii".
Royal Navy wykorzystując niedokończone kadłuby fregat typu Bay (te z II WŚ) cztery spośród nich przebudowała na okręty hydrograficzne (dokładnie cztery).
Nadano im nazwy: Cook (A-307), Dalrymple (A- 302), Dampier (A-303) i Owen (A-311), określane jako typ Cook.
Nosiły one nazwy brytyjskich podróżników, badaczy (british hydrographer): Alexander Dalrymple (1737 - 1808), James Cook (1728 - 1779), William Dampier (1652 – 1715, pirate, buccaneer, privateer. and navigator). Przy Owenie znalazłem taki przypis: " ... William Fitzwilliam Owen (1775 - 1858) who began his survey work after active service including The Battle of the Glorious First of June in 1794. He is particularly known for his surveys in both Canadian and West African waters.
Jeżeli jest to możliwe to proszę Pana o bardziej dokładniejszy "opis" Williama Owena.
Pozdrawiam Janusz.

[Krzysztof Gerlach]

Désirée – francuska 40-działowa fregata moździerzowa klasy „de 24”, zbudowana w okresie 10.02.1794 - grudzień 1798 w Dunkierce, zwodowana 23.04.1796. Projektant Pierre-Alexandre-Laurent Forfait. Nośność 700 ton, wyporność od 1071 do 1200 ton, wymiary: 139’8” (lub 140’0”) x 36’4” x 17’9”. Załoga: 261-340. Uzbrojenie pierwotne: na pokładzie głównym 24 x 24-f, na pokładach odkrytych 16 x 8-f (planowano też 1 moździerz, ale zdążono zmądrzeć przed wyposażeniem); w 1799: na pokładzie głównym 24 x 24-f, na pokładach odkrytych 12 x 8-f i 4 haubice 36-f; w 1800: na pokładzie głównym 24 x 24-f, na pokładach odkrytych 14 x 8-f i 2 karonady 36-f. Zdobyta przez Brytyjczyków 8.07.1800 na redzie Dunkierki, przyprowadzona do Sheerness 12.07.1800 i wyposażana tam do listopada, po czym wprowadzona do aktywnej służby w Royal Navy bez zmiany nazwy, jako fregata 36-działowa. Wymiary: 147’3” x 39’2,75” x 11’9”, tonaż 1017 ton. Załoga: 264. Uzbrojenie pierwotne: na pokładzie głównym 26 x 18-f, na rufowym 2 x 9-f i 8 karonad 32-f, na dziobowym 2 x 9-f i 2 karonady 32-f; od 26.09.1800 na pokładzie głównym 26 x 18-f, na rufowym 2 x 9-f i 12 karonad 32-f, na dziobowym 2 x 9-f i 2 karonady 32-f; od 4.11.1800 jeszcze dwie karonady 32-f więcej. Uczestniczyła w bitwie pod Kopenhagą 2.04.1801. W lutym 1802 wysłana na Jamajkę. W Indiach Zach. pozostała co najmniej do 1804. Od 1805 w rezerwie. Remontowana w Portsmouth od września 1808 do listopada 1809, po czym w aktywnej służbie na wodach holenderskich, potem (od 1813) przy Helgolandzie i na Łabie. W 1814 wysłana do Indii Wsch. Wycofana do rezerwy w Sheerness w sierpniu 1815; w 1823 wyposażona w charakterze hulka-magazynu ubrań marynarskich. Sprzedana 22.08.1832 (lub 6 dni później).
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

[Krzysztof Gerlach]

Hydrographer to hydrograf, czyli osoba określająca ukształtowanie dna i brzegów morskich w celu zebrania danych do opracowywania nowych i korekty starych map morskich – i dziś ważna praca, w tamtej epoce o pierwszorzędnym dla żeglugi znaczeniu.

William Fitzwilliam Owen (brat admirała Edwarda Owena, syn komandora Williama Owena) urodził się w Walii w 1774. Swoją służbę w marynarce wojennej zaczął 4.06.1788 jako midszypmen na pokładzie 74-działowca Culloden. Służył na wodach krajowych i w Indiach Zach. na różnych okrętach do 1794. W tym czasie wrócił na liniowiec Culloden i właśnie na nim uczestniczył we wspomnianej wielkiej bitwie Sławnego Pierwszego Czerwca. Zdał egzamin na porucznika 25.10.1794, ale zdaje się zadarł z jakimś zwierzchnikiem, bowiem sąd wojenny usunął go ze służby 22.06.1795; potem został przywrócony, lecz bez stopnia oficerskiego. Na innych okrętach liniowych (Ruby, London) służył na wodach afrykańskich i krajowych. Odznaczył się podczas buntu marynarzy na Spithead w 1797 i uzyskał w końcu awans na porucznika 12.06.1797, otrzymując równocześnie dowództwo kanonierki Flamer. Do października 1801 służył na wodach kanału La Manche na pokładach różnych okrętów (a przez 7 miesięcy dowodził branderem Nancy). Przejął 8.07.1803 dowództwo brygu (czy kutra) Sea Flower i działał do 1804 u wybrzeży Francji, potem zaś w Indiach Wsch., gdzie do 1807 chwytał małe jednostki francuskie. We wrześniu 1806 zbadał część Malediwów, w tym trzy przejścia dotąd przez nikogo nie wymierzone. W listopadzie 1806 odkrył bardzo przydatne przejście między wyspami Sai Berout i Poulo Pora, a jego świetna znajomość tutejszych wód przyczyniła się do sukcesu ataku eskadry Edwarda Pellew na jednostki holenderskie w Batawii. W grudniu 1807 uczestniczył w uderzeniu na Jawę. We wrześniu 1808 wpadł w ręce Francuzów (Sea Flower został zdobyty przez francuską fregatę u wybrzeży Sumatry) i był przez nich więziony na Ile de France do przeistoczenia się tej wyspy w brytyjskiego Mauritiusa w 1809. Awansował do stopnia commander 20.05.1809. Pozostał na wodach Oceanu Indyjskiego, uczestnicząc w wielu akcjach i bitwach, a 2.05.1811 otrzymał awans do stopnia captain. Wówczas powierzono mu dowództwo fregat i małych eskadr – na czele takiej eskadry zdobył w 1812 wyspę Palembang. Powrócił do Anglii z konwojem (z Chin) dopiero w czerwcu 1813. W dniu 27.03.1815 powierzono mu badania hydrograficzne jezior kanadyjskich (wrócił do Anglii w maju 1816). W dniu 10.08.1821 objął dowództwo 22-działowego okrętu Leven i został wysłany na trwające 4 lata badania hydrograficzne wybrzeży Afryki. Od 2.02.1827 kontynuował je na 26-działowym okręcie Eden (którym dowodził do 1831), od 1830 służył na wodach Ameryki Południowej. W dniu 22.04.1847 objął dowództwo parowego okrętu hydrograficznego Columbia na wodach Ameryki Północnej. W dniu 21.12.1847 otrzymał promocję do rangi kontradm. Niebieskiej Flagi i został przeniesiony na pół żołdu. Po awansach przez różne kolory Flag, został ostatecznie wiceadmirałem Niebieskiej Flagi 27.10.1854. W czasie służby na wodach afrykańskich sporządził blisko sto map i opisów nawigacyjnych Afryki Zachodniej, Afryki Wschodniej, Madagaskaru i wyspy Mauritius. Mierzył wybrzeża Azji od przylądka Comorin, wzdłuż brzegów Malabaru, Suratu, do Persji i Arabii. W 1828 sporządził mapy Seszeli. Wykonał mapę ujścia rzeki Demerara, opublikował (we współpracy z komandorem Richardem Owen) „Tablice Szerokości i Długości [mierzonych] za pomocą Chronometrów Miejsc na Atlantyku i Oceanie Indyjskim z Esejem [na temat] Utrzymania i Używania Chronometrów”. Zmarł 3.11.1857 w Kanadzie.

Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

[Nowak Krzysztof]

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów fregaty NIOBE (zdobyta 1800).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.