Okręty Royal Navy, XVII-XIX w. (5)

Nowak Krzysztof · Post autor: **Nowak Krzysztof** » 2010-06-03, 18:27

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów fregaty MELPOMENE (zdobyta 1794).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

Krzysztof Gerlach · Post autor: **Krzysztof Gerlach** » 2010-06-03, 19:38

Melpomène – francuska fregata 36/40-działowa klasy „de 18”, zbudowana w okresie luty 1788 – kwiecień 1792 w Tulonie, zwodowana 6.08.1789. Projektant Joseph-Marie-Blaise Coulomb. Nośność 700 ton, wyporność około 1330 ton, wymiary: 142’0” x 36’0” x 18’9”. Załoga: 325. Uzbrojenie pierwotne: na pokładzie głównym 26 x 18-f, na pokładach odkrytych 10 x 8-f; w 1794: na pokładzie głównym 26 x 18-f, na pokładach odkrytych 14 x 8-f i 2 haubice 36-f. W marcu 1793 przeprowadziła (wraz z fregatą Minerve) dwie szebeki wybudowane w Tulonie dla deja Algieru. W kwietniu 1793 wybuchł na niej bunt załogi podczas postoju w Tulonie. Potem eskortowała konwoje i walczyła na Morzu Śródziemnym w 1793 i 1794 r. Brytyjczycy zdobyli ją 10.08.1794, wraz z zajęciem Calvi na Korsyce i wcielili do Royal Navy bez zmiany nazwy, jako fregatę 38-działową. Wymiary: 148’2” x 39’3” x 13’6”, tonaż 1014 ton. Załoga: 284 (potem 315). Uzbrojenie: na pokładzie głównym 28 x 18-f, na rufowym 8 x 9-f i 6 karonad 32-f, na dziobowym 2 x 9-f i 2 karonady 32-f. Wyposażana w Chatham do 1.06.1795. Odtąd w aktywnej służbie, na wodach północnej i zachodniej Francji, Holandii, kanale La Manche, Zatoce Biskajskiej. W 1800 skierowana do Afryki zachodniej, gdzie zwalczała francuskich korsarzy do 1801, potem znów u wybrzeży Francji, od 1803 na Morzu Północnym. Następnego dnia po bitwie pod Trafalgarem dołączyła do floty Collingwooda, w 1807 krótko na Morzu Śródziemnym, w kwietniu 1808 wysłana do Indii Zach. W 1809 walczyła na Bałtyku, m.in. skutecznie bijąc rosyjskie kanonierki. Od maja do sierpnia 1810 przekształcona w Chatham w transportowiec wojska, służący aktywnie przede wszystkim na Morzu Śródziemnym. Skierowana do Ameryki Północnej 16.03.1814. Sprzedana 14.12.1815 w Sheerness.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Nowak Krzysztof · Post autor: **Nowak Krzysztof** » 2010-06-04, 17:41

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów fregaty SYBILLE (zdobyta 1794).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

Krzysztof Gerlach · Post autor: **Krzysztof Gerlach** » 2010-06-04, 20:01

Sybille - francuska fregata 36/40-działowa Sibylle klasy „de 18”, zbudowana w okresie kwiecień 1790 – maj 1792 w Tulonie, zwodowana 30.07.1791. Projektant Jacques-Noël Sané. Nośność 700 ton, wyporność 1350 ton, wymiary: 142’6” x 36’8” x 19’0”. Załoga: 325-361. Uzbrojenie pierwotne: na pokładzie głównym 26 x 18-f, na pokładach odkrytych 10 x 8-f; w 1794: na pokładzie głównym 26 x 18-f, na pokładach odkrytych 14/16 x 8-f i 2 haubice 36-f. W 1792 eskortowała konwój idący z Tulonu do Smyrny, potem stacjonowała na wodach Lewantu; podobnie od marca 1793 do czerwca 1794. Zdobyta przez Brytyjczyków 17.06.1794 na Morzu Śródziemnym, na redzie Miconi (Mykonos). Wyposażana w Portsmouth w okresie 30.11.1794 - 17.04.1795 i wcielona do Royal Navy bez zmiany nazwy (aczkolwiek zapisywanej w formie Sybille), jako fregata 44-działowa. Wymiary: 154’3” x 40’1,5” x 12’4”, tonaż 1091 ton. Załoga: 300 (potem 315). Uzbrojenie pierwotne: na pokładzie głównym 28 x 18-f, na rufowym 12 x 9-f, na dziobowym 4 x 9-f; od 20.03.1795 na pokładzie rufowym o 2 karonady 32-f więcej; od 17.12.1804 na pokładzie rufowym 12 karonad 32-f, na dziobowym 4 x 9-f i 2 karonady 32-f; od 5.07.1805 na pokładzie rufowym 8 x 9-f i 6 karonad 32-f, na dziobowym 4 x 9-f i 2 karonady 32-f; od 5.12.1807 na pokładzie rufowym 14 karonad 32-f, na dziobowym 2 x 9-f i 2 karonady 32-f. W aktywnej służbie pod brytyjską banderą od kwietnia 1795, u wybrzeży Bretanii i Normandii, w 1796 na Morzu Śródziemnym, w latach 1797-1802 w Indiach Wschodnich (na Filipinach w 1798; zdobyła francuską fregatę 44-działową Forte u wybrzeży Bengalu w 1799 – kosztem śmierci dowódcy; zdobycze 1800 koło Batawii, 1801 koło Seszeli). W rezerwie od kwietnia 1803, remontowana w Deptford przez firmę Dudman w okresie wrzesień 1804 - lipiec 1805, potem wyposażona w sierpniu 1805 w Deptford i skierowana do aktywnej służby na wodach kanału La Manche. W 1807 wzięła udział w wyprawie na Kopenhagę, w 1809 wysłana ku Nowej Fundlandii, w 1810 chwytała francuskich korsarzy na wodach irlandzkich, od listopada 1812 także amerykańskich. W 1813 znów koło Nowej Fundlandii, w 1814 w pobliżu Grenlandii. Remontowana w Woolwich od kwietnia 1815 do października 1816, wyposażona w Chatham w listopadzie 1817, skierowana na Jamajkę, gdzie była okrętem flagowym prawdopodobnie do 1823. Od 1823 na Morzu Śródziemnym, wycofana do rezerwy w listopadzie 1826. od kwietnia 1827 do 1830 na wodach afrykańskich. Od stycznia 1830 do lipca 1831 przekształcona w Portsmouth w lazaret, stacjonujący potem w Dundee. Sprzedana 7.08.1833.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Nowak Krzysztof · Post autor: **Nowak Krzysztof** » 2010-06-05, 17:44

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Panie Krzysztofie, jeśli można prosić, jaki był przebieg potyczki brytyjskiej fregaty San Fiorenzo z francuską Pièmontaise w marcu 1808 ?
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

Krzysztof Gerlach · Post autor: **Krzysztof Gerlach** » 2010-06-05, 19:39

Fregata Pièmontaise, którą dowodził wówczas (od 2.12.1804) capitaine de frégate Louis-Jacques Épron de la Horie, została w grudniu 1805 wysłana z Saint Malo na Ocean Indyjski i odtąd, w oparciu o bazę na Ile de France, do 1808 zadawała Anglikom liczne, bolesne i prestiżowe straty (zdobyła żaglowiec Kompanii Wschodnioindyjskiej Warren Hastings, bryg Grapeller, trójmasztowiec indyjski Atomany, kolejnego eastindiamana Fame, następnie jeszcze trzy statki handlowe, operując śmiało pod samym nosem Brytyjczyków w Bombaju). Épron otrzymał 6.01.1807 awans do stopnia capitaine de vaisseau de 2e classe. Pochwycenie Pièmontaise lub zniszczenie stało się nakazem chwili i punktem honoru dla Royal Navy. Na początku marca 1808 francuska jednostka czatowała u wybrzeży Cejlonu na spodziewany konwój trzech statków wschodnioindyjskich, kiedy krótko po północy 6.03. została dostrzeżona z fregaty HMS San Fiorenzo. Épron postanowił uchylić się od walki, ale dowodzący fregatą brytyjską captain George Nicholas Hardinge, pomny dwuletnich strat i upokorzeń, ruszył w pościg. Tej samej nocy doszło do starcia, jednak Francuzi celowali w takielunek przeciwnika i po kilku salwach na tyle go uszkodzili, że udało im się oderwać. Dopiero o świcie 7.03. San Fiorenzo zdołała się zbliżyć i o 6.25 obie strony otworzyły ogień z odległości 800 jardów. Powoli dystans zmalał do 400 jardów, przy czym Francuzi nadal celowali w takielunek (a przynajmniej tak trafiali). Do 8.15 San Fiorenzo straciła fokmarsreję, grotbombramstengę, grotstensztag i większość lin olinowania ruchomego. Brytyjczycy celowali w kadłub przeciwnika i w rezultacie Pièmontaise znów się oderwała, a na pokładzie brytyjskiej jednostki trzeba było przystąpić do napraw, które potrwały cały dzień. Wieczorem francuska fregata zniknęła na wschodzie, lecz została doścignięta koło północy z siódmego na ósmego marca. Okręty płynęły w zasięgu wzroku, a o świcie 8.03.1808 wszystkie prace na San Fiorenzo zakończono, dzięki czemu mogła znów zbliżyć się do przeciwniczki. Około godz. 16 Francuzi zrozumieli, że nie uciekną, więc zawrócili i podjęli zaciekłą walkę z odległości około 50 jardów. Jedna z kul kartaczowych zabiła brytyjskiego dowódcę, a dowództwo przejął porucznik William Dawson. Bitwa skończyła się około 15.50 w pobliżu przylądka Comorin. Fregata francuska straciła maszty (ściśle biorąc były bardzo uszkodzone i zwaliły się za burtę w nocy po walce), ster; około połowy lub może nawet blisko dwóch trzecich załogi zginęło lub odniosło rany, a amunicja była na wyczerpaniu (dało się we znaki „korsarzowanie” od 1806), więc Francuzi opuścili banderę. Épron był jeńcem m.in. na Ile de France (która tymczasem stała się brytyjskim Mauritiusem w 1809), ale został zwolniony przez Anglików i wrócił do Francji 9.10.1810.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Nowak Krzysztof · Post autor: **Nowak Krzysztof** » 2010-06-06, 18:31

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów fregaty AMELIA (zdobyta 1796).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

czesław.g · Post autor: **czesław.g** » 2010-06-06, 18:46

Szukam wiadomości na temat kutra Speedy z 1828r

Krzysztof Gerlach · Post autor: **Krzysztof Gerlach** » 2010-06-06, 19:55

Amelia – pierwotnie francuska fregata 36/42-działowa Proserpine klasy „de 18”, zbudowana w okresie grudzień 1784 – sierpień 1785 w Breście, zwodowana 25.06.1785. Projektant Jacques-Noël Sané. Nośność 700 ton, wyporność 1350 ton, wymiary: 142’6” x 36’8” x 19’0”. Załoga: 325-350. Uzbrojenie pierwotne: na pokładzie głównym 26 x 18-f, na pokładach odkrytych 10 x 8-f; od 1794: na pokładzie głównym 28 x 18-f, na pokładach odkrytych 10 x 8-f i 4 haubice 36-f; w 1796: na pokładzie głównym 26 x 18-f, na pokładach odkrytych 14 x 8-f i 4 haubice 36-f. W okresie 1786-1788 służyła na San Domingo. Od 1791 krótkie wypady z Brestu. W 1795 wzięła udział w ekspedycji do Kraju Przylądkowego. W 1796 eskortowała konwój z Audierne do Brestu. Zdobyta przez Brytyjczyków 13.06.1796 koło przylądka Clear. Wyposażana w Plymouth w okresie 18.06.1796 - 20.10.1797 i wcielona do Royal Navy pod nazwą Amelia, jako fregata 38-działowa. Wymiary: 151’4” x 39’8,875” x 12’6,5”, tonaż 1059 ton. Załoga: 284 (potem 315). Uzbrojenie pierwotne: na pokładzie głównym 28 x 18-f, na rufowym 8 x 9-f i 4 karonady 24-f, na dziobowym 2 x 9-f i 2 karonady 24-f; od 6.09.1797 na pokładzie głównym 28 x 18-f, na rufowym 4 x 9-f i 8 karonad 32-f, na dziobowym 2 x 9-f i 2 karonady 32-f; od 12.10.1807 na pokładzie głównym 28 x 18-f, na rufowym 14 karonad 32-f, na dziobowym 2 x 9-f i 4 karonady 32-f; od 18.09.1810 na pokładzie głównym 28 x 18-f, na rufowym 14 karonad 32-f, na dziobowym 2 x 9-f. W aktywnej służbie pod brytyjską banderą od października 1797, na kanale La Manche, Zatoce Biskajskiej. W 1803 na Morzu Północnym, w maju 1804 wysłana do Indii Zach., gdzie służyła do 1806. Remontowana w Deptford od marca do grudnia 1807, w 1808 u Nowej Fundlandii, od 1809 na kanale La Manche i u zachodnich wybrzeży Francji oraz północnej Hiszpanii. W październiku 1812 wysłana na wody zachodniej Afryki, wycofana do rezerwy w maju 1813. Rozebrana w Deptford w grudniu 1816.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Krzysztof Gerlach · Post autor: **Krzysztof Gerlach** » 2010-06-06, 19:56

Speedy – jednostka typu Nightingale z 1822, określanego jako 6-działowe „kutry tendry”. Wymiary typu: 63’9” x 22’2” x 9’6”, tonaż 122 tony. Załoga: 34. Uzbrojenie: 2 brązowe działa 6-funtowe i 4 karonady 6-funtowe.
Speedy został zbudowany w królewskiej stoczni w Pembroke, zwodowano go 28.06.1828. Miał 22’6” szerokości konstrukcyjnej i tonaż 123 tony. Chociaż pod kontrolą Admiralicji, pełnił de facto rolę kutra celnego (na wiosnę 1834 dowodził nim porucznik Thomas Henderson). Od sierpnia 1853 Speedy służył jako jednostka portowa (barka cumownicza) w Plymouth. W 1865 skierowany do Sheerness, przemianowany na YC.11 (Yard Craft) w 1866. Rozebrany w 1876.

Janusz Kluska · Post autor: **Janusz Kluska** » 2010-06-06, 21:38

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedź.
Poproszę o opisanie w jakich okolicznościach utracono fregatę Raleigh (wod. 08.05.1845).
Pozdrawiam Janusz.

Krzysztof Gerlach · Post autor: **Krzysztof Gerlach** » 2010-06-06, 22:32

W kwietniu 1857 fregata Raleigh, którą dowodził kmdr Henry Kepel, kierowała się do Hong Kongu, płynąc pod małą powierzchnią żagli wśród licznych wysepek u chińskiego wybrzeża. O godzinie 12.20 w dniu 14.04.1857 uderzyła w podwodną skałę. Uszkodzenia dna okazały się bardzo poważne, dziura sięgająca od przodu stępki aż do gniazda fokmasztu i wdzierająca się przez nią gwałtownie woda nie dawały szans na ocalenie fregaty. Zdecydowano się na próbę sztrandowania i odpowiednio zmieniono kurs – przy równoczesnym pompowaniu, wylewaniu wody wiadrami, przesunięciu dział ku rufie i przygotowywaniu plastra z żagla. Około 15.30 fregata zaryła głęboko zanurzonym dziobem w muł wyspy Koko, na południe od Macao. Sygnały wzywające pomoc zostały dostrzeżone z francuskiej fregaty Virginie, która zbliżyła się do wraka i zdjęła jego załogę. Próbowano jeszcze ratować brytyjski okręt, ale monsun i wiele dni ulewnych deszczy przekreśliły te próby. Ostatecznie wrak sprzedano.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Nowak Krzysztof · Post autor: **Nowak Krzysztof** » 2010-06-07, 17:48

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów fregaty NEREIDE (zdobyta 1797).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

Krzysztof Gerlach · Post autor: **Krzysztof Gerlach** » 2010-06-07, 20:04

Néréide - francuska fregata 32/40-działowa klasy „de 12”, zbudowana w okresie październik 1778 – sierpień 1779 w Saint Malo przez Geoffroya, zwodowana 31.05.1779. Projektant Jacques-Noël Sané. Nośność 600 ton, wyporność 1082 tony, wymiary: 135’2” x 34’6” x 17’6”. Załoga: 260-282. Uzbrojenie pierwotne: na pokładzie głównym 26 x 12-f, na pokładach odkrytych 6 do 12 x 6-f; od 1794: na pokładzie głównym 26 x 12-f, na pokładach odkrytych 8 x 6-f i 2 haubice 36-f; w 1796: na pokładzie głównym 26 x 12-f, na pokładach odkrytych 10 x 6-f i 4 haubice 36-f; w 1797: na pokładzie głównym 26 x 12-f, na rufowym 6 x 6-f, na dziobowym 2 x 6-f. W 1780 przechwyciła korsarza brytyjskiego koło Madery. Wyszła z Brestu 24.04.1781 w składzie eskadry La Motte-Picqueta, która schwytała 18 angielskich statków. W 1782 wchodziła w skład eskadry Vaudreuila na Antylach. Od czerwca do lipca 1785 remontowana w Rochefort. W latach 1788-1791 działała u wybrzeży Afryki zachodniej. Zdobyta przez Brytyjczyków 20.12.1797 (lub dwa dni później) koło wysp Scilly i doprowadzona do Plymouth 28.12.1797. Wyposażana tam do czerwca 1799. Wcielona do Royal Navy bez zmiany nazwy, jako fregata 36-działowa. Wymiary: 142’5” x 37’6,75” x 11’9,5”, tonaż 892 tony. Załoga: 254. Uzbrojenie pierwotne: na pokładzie głównym 26 x 12-f, na rufowym 8 x 6-f i 4 karonady 24-f, na dziobowym 2 x 6-f i 2 karonady 24-f; około 1808 przezbrojona w: na pokładzie głównym 26 x 12-f, na rufowym 12 karonad 24-f, na dziobowym 4 karonady 24-f. W aktywnej służbie pod brytyjską banderą od czerwca 1799, na kanale La Manche i w Indiach Zach. Wycofana do rezerwy we wrześniu 1802. Remontowana w Turnchapel od października 1805 do września 1806, po czym wysłana na Przylądek Dobrej Nadziei 12.11.1806. Walczyła na Oceanie Indyjskim z Francuzami, własną załogą (bunt przeciwko jednemu z najokrutniejszych dowódców w historii Royal Navy) i sztormami (prawie zatonęła w 1809). Zdobyta 28.08.1810 przez Francuzów podczas bitwy w Grand Port na Ile de France (Mauritiusie), odzyskana 6.12.1810 przez Anglików przy kapitulacji Ile de France. Zbyt uszkodzona, by wcielić ją ponownie do marynarki wojennej, stała w rezerwie, po czym została sprzedana w Port Louis na Mauritiusie 1.03.1816.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Janusz Kluska · Post autor: **Janusz Kluska** » 2010-06-07, 21:38

Panie Krzysztofie dziękuję za odpowiedź.
W jakich okolicznościach utracono sloop (ew. fregatę 6 rangi) Pheasant (wod. 17.04.1798) typu Merlin. Ponoć spłonęła 11.07.1827.
Pozdrawiam Janusz.

Krzysztof Gerlach · Post autor: **Krzysztof Gerlach** » 2010-06-07, 22:26

Nic mi o tym nie wiadomo, by Pheasant spłonął 11.07.1827. W chwili, gdy go zbudowano, okręt ten klasyfikowano jako 16/18-działowy, trójmasztowy slup w typie fregaty, czyli z pokładem rufowym i dziobowym nad pokładem głównym. Po zmianie systemu klasyfikacji w Royal Navy na przełomie 1816/1817 r., stał się 22-działowym slupem trójmasztowym w typie fregaty, zatem nigdy (o ile wiem) nie należał do 6 rangi. Od 1824 był już tylko hulkiem (koszarami przejściowymi). W dniu 11.07.1827 hulk ten sprzedano w Deptford na rozbiórkę. Chociaż taki cud, jak spłonięcie akurat w chwilę po podpisaniu przez strony aktu sprzedaży-kupna mógłby się teoretycznie wydarzyć, żaden poważny autor go nie odnotowuje.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach