Eastindiamany

[pothkan]

Flota kompanii działała raczej w Indiach - była to zasadniczo terytorialna formacja do ochrony tamtejszych posiadłości EIC. Eastindiamany były na tyle silne, że - pomijając sytuacje wojny z mocarstwami - radziły sobie bez eskorty.

Załogi Bombay Marine w jakimś stopniu składały się zapewne z Hindusów, ale oficerami i podoficerami (oraz pewnie w dużej części marynarzami) byli Europejczycy.

Gdzieś mam Maritime History of India... potem tam zajrzę

[Krzysztof Gerlach]

Marynarka wojenna brytyjskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej istniała – w tej czy innej postaci – ponad 200 lat, więc nie można podać jednej odpowiedzi, która byłaby uniwersalnie prawdziwa. Z czasem zmieniało się wszystko.
W każdym razie organizowano ją wzorując się w dużej mierze na Royal Navy, ale oficerowie nie rekrutowali się z weteranów tej ostatniej. Służyli wiele lat w bardzo aktywny sposób, zatem nie mogli zaczynać od funkcji emeryta. Oczywiście mogło się zdarzyć, że młodszy oficer Royal Navy bez protekcji, nie mający żadnych szans na awans (zwłaszcza w dłuższych okresach pokoju), szukał zatrudnienia gdzie indziej – w obcych marynarkach wojennych, w brytyjskich instytucjach cywilnych, czy właśnie w marynarce Kompanii. Ale to były wyjątki.
Stopnie stosowano podobne, nie identyczne. W 1687 najstarszy rangą był „Komodor i Naczelny Dowódca”, miał pod sobą 12 komandorów (captains) i 9 poruczników. W 1802 Marynarka Bombaju liczyła 13 komandorów, 33 pierwszych poruczników, 21 drugich poruczników i 37 ochotników; organ zarządzający składał się ponadto z superintendenta (najwyższa funkcja kontrolna, z reguły sprawowana przez cywila), głównego kontrolera i pomniejszych. Naczelny dowódca operacyjny miał stopień komodora. W 1830 sztab obejmował superintendenta, głównego kontrolera, zarządcę łodzi, sekretarza, intendenta zapasów, płatnika, asystenta; na liście oficerów byli komandorzy, commanderzy, porucznicy, midszypmeni (trudno, aby na midszypmenów zgłaszali się weterani z Royal Navy ). W pewnych okresach komandorów dzielono na starszych i młodszych.
Marynarka ta nie miała liniowców i nie potrzebowała admirałów. Jednak w latach 1759-1829 jeden z urzędników Kompanii (z reguły emerytowany oficer) nosił fikcyjny (za to znakomicie płatny!) tytuł Admirała floty Wielkiego Mogoła, odziedziczony po poprzednich władcach Indii.
Mundury oficerskie wprowadzono w 1761 – niebieskie ze złotymi lamówkami, podobne do używanych w Royal Navy (ale zupełnie inne guziki).
W 1827 po raz pierwszy na stanowisko superintendenta mianowano aktywnego komandora Royal Navy, co odtąd stało się prawem. Wtedy też rangi z Marynarki Bombaju zaczęły być porównywane i honorowane na równi ze stopniami z Royal Navy, a na oficerów marynarki bombajskiej przeniesiono regulamin z armii Kompanii Wschodnioindyjskiej.
Tyle informacji czysto sygnalnych. Zajmuję się tylko historią techniki, więc może potem Pothkan lub kto inny przedstawi pełniejszy obraz, albo wskaże pożyteczne linki.
Krzysztof Gerlach

[pothkan]

W międzyczasie:

Ch. Low, History of the Indian navy (1613-1863), 2 tomy, London 1877:

http://www.archive.org/download/history ... 01lowc.pdf

http://www.archive.org/download/history ... 02lowc.pdf

[Nowak Krzysztof]

Brawo Panie Oskarze
prosimy o więcej takich w międzyczasie
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.