Chance – już go kiedyś tu opisywałem, jako „Galgo zdobyty w 1799”. To ten sam okręt. Jak pisałem, operował w Indiach Zach. i u wybrzeży Ameryki. Admiralicji brytyjskiej nie podobała się (pozostawiona po Hiszpanach) nazwa Galgo i postanowiła ją zmienić na Chance, ale zanim wieść o tym zamiarze dotarła na drugą stronę Atlantyku, okręt spoczywał już na dnie. Można się spierać, czy tonął pod nazwą Galgo (jak myślała załoga), czy pod nazwą Chance, jak widniało w papierach w Anglii.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
Okręty Royal Navy, XVII-XIX w. (5)
-
Nowak Krzysztof
- Posty: 2316
- Rejestracja: 2004-08-26, 21:03
- Lokalizacja: Częstochowa
-
Krzysztof Gerlach
- Posty: 4480
- Rejestracja: 2006-05-30, 08:52
- Lokalizacja: Gdańsk
Lutine – pierwotnie francuska korweta korsarska Courageux, zbudowana może w 1779, wyposażona do służby korsarskiej w Bordeaux w 1798. Tonaż 420 ton, załoga 208-253, uzbrojenie: 28 dział 8-f i 6-f. Zdobyta przez Anglików 18.06.1799 albo 23.06.1799 na Morzu Śródziemnym i wcielona do Royal Navy pod nazwą Lutine, jako 18-działowy, trójmasztowy slup gładkopokładowy. Tonaż 329 ton lub 332 tony, załoga: 121. Służył pod brytyjską banderą od grudnia 1799, tylko na Morzu Śródziemnym. Od 1801 hulk więzienny na Malcie lub w Gibraltarze. Sprzedany 9.04.1802.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
-
Nowak Krzysztof
- Posty: 2316
- Rejestracja: 2004-08-26, 21:03
- Lokalizacja: Częstochowa
Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu CAMPHAAN (zdobyty 1799).
Panie Krzysztofie, kiedyś opisując fregaty francuskiego typu Concorde z 1777, wspomniał Pan, że Courageuse została zdobyta 18.06.1799 przez Anglików i 12.11.1799 przemianowana na Lutine ?
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu CAMPHAAN (zdobyty 1799).
Panie Krzysztofie, kiedyś opisując fregaty francuskiego typu Concorde z 1777, wspomniał Pan, że Courageuse została zdobyta 18.06.1799 przez Anglików i 12.11.1799 przemianowana na Lutine ?
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.
-
Krzysztof Gerlach
- Posty: 4480
- Rejestracja: 2006-05-30, 08:52
- Lokalizacja: Gdańsk
Camphaan – pierwotnie holenderski kuter Kemphaan, zbudowany w 1781 w Rotterdamie, przedłużony i przetaklowany na bryg w 1787. Wymiary holenderskie: 87’ x 28’4” x 12’9”. Zajęty przez Anglików 20.08.1799 w Surinamie i wcielony do Royal Navy pod nazwą Camphaan jako bryg-slup 16-działowy. Tonaż 262 tony. Uzbrojenie: 16 x 6-f. Sprzedany na rozbiórkę w kwietniu 1802.
W czerwcu 1799 Anglicy zdobyli na Morzu Śródziemnym zarówno fregatę Courageuse (typu Concorde) jak i korwetę korsarską Courageux – z reguły podaje się nawet ten sam dzień, 18.06.1799, i tych samych zdobywców. Ponieważ oba okręty pozostały na Morzu Śródziemnym, więc właściwie w Anglii ich nie zarejestrowano. W rezultacie w dokumentach z epoki są tak mylone, że niektórzy autorzy przypisują im w służbie brytyjskiej nie tylko te same dane, ale nawet dokładnie ten sam „życiorys”, co oczywiście było niemożliwe. Tym niemniej obie podane przeze mnie informacje są w tym sensie „prawdziwe”, że obie potwierdzone przez oficjalne (chociaż sprzeczne) dokumenty. Drobiazgowa analiza wymiarów zdaje się dziś świadczyć, że przytoczone przeze mnie ostatnio losy korwety korsarskiej Courageux są bardziej prawdopodobne, zaś fregaty Courageuse zapewne albo w ogóle nie przemianowywano, albo tylko na Courageux i używano na Morzu Śródziemnym jako hulka koszarowego jeszcze w 1803.
Można więc podsumować, że oba francuskie okręty niemal identycznie się nazywające i zdobyte w tym samym czasie, używano z dala od Wysp Brytyjskich jako nie mające prawie żadnej wartości hulki, stąd urzędników brytyjskich niewiele tak naprawdę obchodziło, który z nich lokalnie nazywano Lutine, a który nie.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
W czerwcu 1799 Anglicy zdobyli na Morzu Śródziemnym zarówno fregatę Courageuse (typu Concorde) jak i korwetę korsarską Courageux – z reguły podaje się nawet ten sam dzień, 18.06.1799, i tych samych zdobywców. Ponieważ oba okręty pozostały na Morzu Śródziemnym, więc właściwie w Anglii ich nie zarejestrowano. W rezultacie w dokumentach z epoki są tak mylone, że niektórzy autorzy przypisują im w służbie brytyjskiej nie tylko te same dane, ale nawet dokładnie ten sam „życiorys”, co oczywiście było niemożliwe. Tym niemniej obie podane przeze mnie informacje są w tym sensie „prawdziwe”, że obie potwierdzone przez oficjalne (chociaż sprzeczne) dokumenty. Drobiazgowa analiza wymiarów zdaje się dziś świadczyć, że przytoczone przeze mnie ostatnio losy korwety korsarskiej Courageux są bardziej prawdopodobne, zaś fregaty Courageuse zapewne albo w ogóle nie przemianowywano, albo tylko na Courageux i używano na Morzu Śródziemnym jako hulka koszarowego jeszcze w 1803.
Można więc podsumować, że oba francuskie okręty niemal identycznie się nazywające i zdobyte w tym samym czasie, używano z dala od Wysp Brytyjskich jako nie mające prawie żadnej wartości hulki, stąd urzędników brytyjskich niewiele tak naprawdę obchodziło, który z nich lokalnie nazywano Lutine, a który nie.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
-
Nowak Krzysztof
- Posty: 2316
- Rejestracja: 2004-08-26, 21:03
- Lokalizacja: Częstochowa
-
Krzysztof Gerlach
- Posty: 4480
- Rejestracja: 2006-05-30, 08:52
- Lokalizacja: Gdańsk
Negresse – pierwotnie francuska tartana handlowa, zarekwirowana w marcu 1798 w Marsylii przez marynarkę wojenną i wprowadzona do służby jako kanonierka Négresse. Załoga: 53-55. Uzbrojenie: 2 x 18-f i 2 x 6-f. Zdobyta przez Anglików 18.03.1799 u wybrzeży Syrii. Używana pod brytyjską banderą bez zmiany nazwy jako kanonierka 6-działowa, formalnie jednak nie zarejestrowana. W 1802 lub 1803 sprzedana.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
-
Janusz Kluska
- Posty: 1160
- Rejestracja: 2006-05-14, 20:44
- Lokalizacja: Wodzisław Śląski
-
Krzysztof Gerlach
- Posty: 4480
- Rejestracja: 2006-05-30, 08:52
- Lokalizacja: Gdańsk
Dwupokładowe 90-działowce żaglowe typu Albion budowano wg projektu, którego autorem był William Symonds. Miał on ambicję uczynienia z liniowców okrętów wyścigowych (zajmował się jachtingiem), konstruował więc jednostki z bardzo ostro wznoszącymi się dennikami – co dawało mały opór czołowy części podwodnej, a zarazem nadzwyczaj szerokie na linii wodnej, aby przy tym kształcie otrzymać wystarczającą stateczność i możliwość stawiania żagli o dużej powierzchni. Uzyskał, do czego dążył, bowiem jego okręty odznaczały się wybitną szybkością, zwłaszcza przy słabych wiatrach. Zarazem jednak wybitnie się kołysały i kiwały, miały małą objętość ładowni i były ogólnie kiepskie jako platformy działowe. Były to największe (tonażowo) dwupokładowce żaglowe, jakie kiedykolwiek zbudowano dla Royal Navy. Cechowały je piękne, eliptyczne rufy.
Dane projektowe typu Albion: 204’0” x 60’2,25” x 23’8”, tonaż 3100 ton. Załoga: 750 (etat pokojowy) / 820 (etat wojenny). Uzbrojenie: na pokładzie dolnym 28 x 32-f (o masie 56 cetnarów każde) oraz 4 x 68-f (o masie 112 cetnarów każde); na pokładzie górnym 26 x 32-f (po 56 cwt) i 6 dział haubicznych 8-calowych (po 65 cwt); na rufowym 16 x 32-f (krótkie, o masie 42 cetnary każde) i 2 krótkie działa haubiczne 8-calowe (po 52 cwt); na dziobowym 8 x 32-f (po 42 cwt).
Albion, zwodowany w Devonport (Plymouth), został rzeczywiście tak zbudowany i prawie tak uzbrojony (tylko super-ciężkie 68-funtówki z dolnego pokładu zastąpiono lżejszymi 8-calowymi działami haubicznymi, ważącymi po 65 cwt). W niektórych okresach uważany za najlepszy brytyjski dwupokładowiec, świetnie spisywał się w czasach pokojowych, gorzej na wojnie. Był cięższy niż oczekiwano, co niektórzy przypisywali wykorzystaniu do jego budowy szczególnie ciężkiego dębu włoskiego. W latach 1843-1846 służył we Flocie Kanału, ale bywał też na wodach irlandzkich, w Gibraltarze, na Atlantyku. Od 1847 w eskadrze Morza Śródziemnego. Miał od 1849 zmienione uzbrojenie (znacznie zwiększono liczbę dział haubicznych). Uczestniczył w wojnie krymskiej 1854-56, biorąc udział m.in. w bombardowaniu Sewastopola 17.10.1854, podczas którego został na tyle poważnie uszkodzony, że musiał być wycofany na Maltę dla dokonania remontu. Wycofano go całkiem z aktywnej służby w 1856. W okresie od 4.04.1860 do 21.05.1861 został przebudowany w Devonport na okręt śrubowo-żaglowy. Otrzymał 2-cylindrowy, poziomy silnik pojedynczego rozprężania, firmy Humphrys & Tennant o mocy 400 koni nominalnych i 1835 koni indykowanych. Wymiary okrętu nie uległy zmianie (204’0” x 60’2” x 23’8”, tonaż 3111 ton). Dopiero teraz miał się stać liniowcem 91-działowym, gdyż przewidywana artyleria obejmowała: na pokładzie dolnym 32 działa haubiczne 8-calowe (po 65 cwt), na górnym 32 x 32-f (po 56 cwt), na spardeku 26 x 32-f (po 42 cwt) i jedno obracane działo 68-funtowe o masie 95 cwt. W rzeczywistości jednak nigdy go już nie wyposażono do aktywnej służby i stał w Devonport aż do rozbiórki w 1884.
Aboukir, zbudowany w tym samym miejscu, miał być uzbrojony jak Albion w pierwszym okresie służby (90 dział), ale w rzeczywistości nigdy go nie wprowadzono do aktywnej służby w charakterze żaglowca. Znajdował się w rezerwie, kiedy od 8.10.1856 do 1.01.1858 przebudowano go w Devonport na okręt śrubowo-żaglowy, bez zmiany zasadniczych wymiarów (204’0” x 60’1,25” x 23’8,5”, tonaż 3091 ton). Otrzymał 2-cylindrowy, poziomy silnik pojedynczego rozprężania, z rurowymi tłokami, firmy Penn, o mocy 400 koni nominalnych i 1533 koni indykowanych. Uzbrojenie było takie, jak planowane dla Albion w charakterze śrubowca (91 dział). Jak w przypadku prawie wszystkich jednostek Symondsa o ostrych dennikach i ciasnym wnętrzu, przebudowa na okręt z napędem mechanicznym, potrzebującym rozległej i nisko położonej maszynowni, nie była udana. W okresie 1859-61 Aboukir należał do Eskadry Kanału. Od 1862 służył na wodach Indii Zach. i Ameryki Pn., przede wszystkim jako okręt-baza na Jamajce. Został tam sprzedany w 1878.
Exmouth, budowany w tym samym miejscu, nie został w ogóle dokończony jako żaglowiec, lecz już na pochylni przebudowano go na okręt śrubowo-żaglowy. Otrzymał 2-cylindrowy, poziomy silnik pojedynczego rozprężania, firmy Maudslay, Sons & Field, o mocy 400 koni nominalnych i 1252 koniach indykowanych. Wymiaru okrętu nie uległy zmianie (204’0” x 60’3” x 23’8”, tonaż 3109 ton). Uzbrojenie jak Aboukir (91 dział). Służył aktywnie od 1854 (m.in. na Bałtyku w czasie wojny krymskiej), od 1859 na Morzu Śródziemnym. Wycofany do rezerwy w 1862. Wynajęty w 1877 Metropolitan Asylum Board jako okręt treningowy. Sprzedany 4.04.1905 na rozbiórkę.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
Dane projektowe typu Albion: 204’0” x 60’2,25” x 23’8”, tonaż 3100 ton. Załoga: 750 (etat pokojowy) / 820 (etat wojenny). Uzbrojenie: na pokładzie dolnym 28 x 32-f (o masie 56 cetnarów każde) oraz 4 x 68-f (o masie 112 cetnarów każde); na pokładzie górnym 26 x 32-f (po 56 cwt) i 6 dział haubicznych 8-calowych (po 65 cwt); na rufowym 16 x 32-f (krótkie, o masie 42 cetnary każde) i 2 krótkie działa haubiczne 8-calowe (po 52 cwt); na dziobowym 8 x 32-f (po 42 cwt).
Albion, zwodowany w Devonport (Plymouth), został rzeczywiście tak zbudowany i prawie tak uzbrojony (tylko super-ciężkie 68-funtówki z dolnego pokładu zastąpiono lżejszymi 8-calowymi działami haubicznymi, ważącymi po 65 cwt). W niektórych okresach uważany za najlepszy brytyjski dwupokładowiec, świetnie spisywał się w czasach pokojowych, gorzej na wojnie. Był cięższy niż oczekiwano, co niektórzy przypisywali wykorzystaniu do jego budowy szczególnie ciężkiego dębu włoskiego. W latach 1843-1846 służył we Flocie Kanału, ale bywał też na wodach irlandzkich, w Gibraltarze, na Atlantyku. Od 1847 w eskadrze Morza Śródziemnego. Miał od 1849 zmienione uzbrojenie (znacznie zwiększono liczbę dział haubicznych). Uczestniczył w wojnie krymskiej 1854-56, biorąc udział m.in. w bombardowaniu Sewastopola 17.10.1854, podczas którego został na tyle poważnie uszkodzony, że musiał być wycofany na Maltę dla dokonania remontu. Wycofano go całkiem z aktywnej służby w 1856. W okresie od 4.04.1860 do 21.05.1861 został przebudowany w Devonport na okręt śrubowo-żaglowy. Otrzymał 2-cylindrowy, poziomy silnik pojedynczego rozprężania, firmy Humphrys & Tennant o mocy 400 koni nominalnych i 1835 koni indykowanych. Wymiary okrętu nie uległy zmianie (204’0” x 60’2” x 23’8”, tonaż 3111 ton). Dopiero teraz miał się stać liniowcem 91-działowym, gdyż przewidywana artyleria obejmowała: na pokładzie dolnym 32 działa haubiczne 8-calowe (po 65 cwt), na górnym 32 x 32-f (po 56 cwt), na spardeku 26 x 32-f (po 42 cwt) i jedno obracane działo 68-funtowe o masie 95 cwt. W rzeczywistości jednak nigdy go już nie wyposażono do aktywnej służby i stał w Devonport aż do rozbiórki w 1884.
Aboukir, zbudowany w tym samym miejscu, miał być uzbrojony jak Albion w pierwszym okresie służby (90 dział), ale w rzeczywistości nigdy go nie wprowadzono do aktywnej służby w charakterze żaglowca. Znajdował się w rezerwie, kiedy od 8.10.1856 do 1.01.1858 przebudowano go w Devonport na okręt śrubowo-żaglowy, bez zmiany zasadniczych wymiarów (204’0” x 60’1,25” x 23’8,5”, tonaż 3091 ton). Otrzymał 2-cylindrowy, poziomy silnik pojedynczego rozprężania, z rurowymi tłokami, firmy Penn, o mocy 400 koni nominalnych i 1533 koni indykowanych. Uzbrojenie było takie, jak planowane dla Albion w charakterze śrubowca (91 dział). Jak w przypadku prawie wszystkich jednostek Symondsa o ostrych dennikach i ciasnym wnętrzu, przebudowa na okręt z napędem mechanicznym, potrzebującym rozległej i nisko położonej maszynowni, nie była udana. W okresie 1859-61 Aboukir należał do Eskadry Kanału. Od 1862 służył na wodach Indii Zach. i Ameryki Pn., przede wszystkim jako okręt-baza na Jamajce. Został tam sprzedany w 1878.
Exmouth, budowany w tym samym miejscu, nie został w ogóle dokończony jako żaglowiec, lecz już na pochylni przebudowano go na okręt śrubowo-żaglowy. Otrzymał 2-cylindrowy, poziomy silnik pojedynczego rozprężania, firmy Maudslay, Sons & Field, o mocy 400 koni nominalnych i 1252 koniach indykowanych. Wymiaru okrętu nie uległy zmianie (204’0” x 60’3” x 23’8”, tonaż 3109 ton). Uzbrojenie jak Aboukir (91 dział). Służył aktywnie od 1854 (m.in. na Bałtyku w czasie wojny krymskiej), od 1859 na Morzu Śródziemnym. Wycofany do rezerwy w 1862. Wynajęty w 1877 Metropolitan Asylum Board jako okręt treningowy. Sprzedany 4.04.1905 na rozbiórkę.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
-
Nowak Krzysztof
- Posty: 2316
- Rejestracja: 2004-08-26, 21:03
- Lokalizacja: Częstochowa
-
Krzysztof Gerlach
- Posty: 4480
- Rejestracja: 2006-05-30, 08:52
- Lokalizacja: Gdańsk
Avenger – okręt o bardzo skomplikowanych (prawdopodobnie) losach. Być może był pierwotnie brytyjską jednostką korsarską lub handlową, potem (od początku 1794?) francuską korwetą korsarską Vengeur, następnie przemianowaną na Marseillaise, wyposażoną na Martynice w 1794. Tonaż około 300 ton, uzbrojenie: 16 dział. Zdobyta przez Anglików 17.03.1794 na Martynice, podczas zajmowania tej wyspy przez ekspedycję adm. Jervisa. Używana przez flotę brytyjską od marca 1794 w Indiach Zach. pod nazwą Avenger, jako 16-działowy, trójmasztowy slup gładkopokładowy o tonażu 330 lub 355 ton. Jednak po przybyciu do Portsmouth okręt ten został wycofany do rezerwy już w październiku 1794 i nigdy więcej nie wyposażony do aktywnej służby. Sprzedany 9.09.1802.
Losy do 17.03.1794 mocno hipotetyczne.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
Losy do 17.03.1794 mocno hipotetyczne.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
-
Nowak Krzysztof
- Posty: 2316
- Rejestracja: 2004-08-26, 21:03
- Lokalizacja: Częstochowa
-
Krzysztof Gerlach
- Posty: 4480
- Rejestracja: 2006-05-30, 08:52
- Lokalizacja: Gdańsk
Fortune – pierwotnie wenecka korweta Fortunato Jacob, budowana od 1788, zwodowana w lutym 1789. Wyposażona na Malcie jako brytyjska szebeka korsarska Fortunatus, zdobyta przez Francuzów pod koniec 1797, albo na początku 1798 i wcielona do marynarki francuskiej bez zmiany nazwy lub pod nazwą Fortune, jako szebeka lub polakra 18-działowa. Nośność około 150 ton. Załoga: 70-94. Uzbrojenie: 18 x 6-f. Zdobyta przez Anglików u ujścia Nilu 11.08.1798 i wcielona do Royal Navy pod nazwą Fortune, jako bryg-kanonierka (mały bryg) 10-działowy. Tonaż 180 ton, uzbrojenie: 10 x 4-f. Zdobyty przez Francuzów koło Jaffy 8.05.1799, zaraz potem zatonął w tym miejscu.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
-
Janusz Kluska
- Posty: 1160
- Rejestracja: 2006-05-14, 20:44
- Lokalizacja: Wodzisław Śląski
-
Krzysztof Gerlach
- Posty: 4480
- Rejestracja: 2006-05-30, 08:52
- Lokalizacja: Gdańsk
Saint Jean d’Acre – drewniany dwupokładowiec śrubowo-żaglowy. Tonaż około 3200 ton, wyporność 5499 ton, wymiary: 238’0” x 55’4” x 24’5” (lub 25’). Dwucylindrowy, poziomy silnik z tłokiem rurowym, firmy Penn (średnica cyl.70,75”, skok tłoków 3’6”, prędkość obrotowa 61 obr./min), o mocy 600 koni nominalnych i 2136 koni indykowanych, przy nadciśnieniu pary w kotłach 20 funtów na cal kwadratowy, pozwalał na rozwijanie prędkości 11,2 węzła. Uzbrojenie w 1853: na pokładzie dolnym 20 dział haubicznych 8-calowych (65-cetnarowych) i 16 dział 32-funtowych (56-cetnarowych), na górnym 8 dział haubicznych 8-calowych (65-cetnarowych) i 28 dział 32-funtowych (56-cetnarowych), na spardeku 28 dział 32-funtowych (42-cetnarowych) i 1 działo 68-funtowe (95-cetnarowe). Potem: na dolnym pokładzie 36 dział haubicznych 8-calowych (65-cetnarowych), na górnym pokładzie 36 dział 32-funtowych (56-cetnarowych), na spardeku 28 dział 32-funtowych (42-cetnarowych czy 45-cetnarowych) i 1 obracane działo 68-funtowe (95-cetnarowe). Załoga: 900 lub 930 ludzi.
Zbudowany w Devonport. Pierwotnie zamówiony jako 90-działowy żaglowiec typu Albion, ale prace w tym kierunku zawieszono przed położeniem stępki. Ostatecznie zbudowany jako nowy okręt śrubowo-żaglowy z nowym silnikiem, przedłużona i ulepszona wersja dwupokładowców typu James Watt/Agamemnon. Niezwykle udany i bardzo wysoko ceniony. Na przełomie 1853/1854 należał do pomocniczej Eskadry Zachodniej kontradm. Corry. W czasie wojny krymskiej (1854-1856) w 1854 działał na Bałtyku. dowodzony przez kmdr Henry’ego Keppela; w 1855 walczył na Morzu Czarnym. Służył aktywnie do 1861. Przeklasyfikowany na 99-działowiec w 1862 i na 81-działowiec w 1863. Sprzedany firmie rozbiórkowej Castle w styczniu 1875, rozebrany w Charlton w październiku 1875.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
Zbudowany w Devonport. Pierwotnie zamówiony jako 90-działowy żaglowiec typu Albion, ale prace w tym kierunku zawieszono przed położeniem stępki. Ostatecznie zbudowany jako nowy okręt śrubowo-żaglowy z nowym silnikiem, przedłużona i ulepszona wersja dwupokładowców typu James Watt/Agamemnon. Niezwykle udany i bardzo wysoko ceniony. Na przełomie 1853/1854 należał do pomocniczej Eskadry Zachodniej kontradm. Corry. W czasie wojny krymskiej (1854-1856) w 1854 działał na Bałtyku. dowodzony przez kmdr Henry’ego Keppela; w 1855 walczył na Morzu Czarnym. Służył aktywnie do 1861. Przeklasyfikowany na 99-działowiec w 1862 i na 81-działowiec w 1863. Sprzedany firmie rozbiórkowej Castle w styczniu 1875, rozebrany w Charlton w październiku 1875.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
-
Nowak Krzysztof
- Posty: 2316
- Rejestracja: 2004-08-26, 21:03
- Lokalizacja: Częstochowa
