Forum Okrętów Wojennych

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów slupa DETROIT (1813).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

Detroit – trójmasztowy slup „jeziorowy”. Zbudowany w Amherstburg, w prowincji Ontario, przez Williama Bella. Zwodowany w lipcu 1813. Wymiary (zdjęte podczas późniejszej służby handlowej) 96’2” x 26’0” x 11’1”, tonaż 244 tony (albo 305 ton). Uzbrojenie planowane: 4 x 12-f i 16 karonad 24-f; uzbrojenie rzeczywiste: 2 x 24-f, 1 x 18-f, 6 x 12-f, 8 x 9-f, 1 karonada 32- i 1 karonada 18-f. Użyty na jeziorze Erie, dowodzony przez kapitana Roberta Barclay. Zdobyty przez Amerykanów 10.09.1813: w czasie bitwy pocisk urwał Barclay’owi prawą rękę, a pierwszy porucznik, John Garland, który przejął dowództwo nad załogą złożoną z marynarzy, żołnierzy armii lądowej, Kanadyjczyków i Indian, został śmiertelnie ranny. Chociaż Detroit pokonał okręt, z którym bezpośrednio walczył, ostatecznie – otoczony przez inne – musiał się poddać.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów slupa QUEEN CHARLOTTE (1810).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

Queen Charlotte - trójmasztowy slup „jeziorowy”. Zbudowany w Amherstburg, w dzisiejszej prowincji Ontario, przez Williama Bella. Zwodowany pod koniec 1810. Wymiary (zdjęte podczas późniejszej służby handlowej) 92’2” x 26’0” x 12’0”, tonaż 254 tony (czy 280 ton, wg Amerykanów 400 ton). Załoga: 126. Uzbrojenie: 3 x 24-f (z tego jedno obracane) i 14 karonad 24-f. Użyty na jeziorze Erie, dowodzony przez porucznika Roberta Finnis. Zdobyty przez Amerykanów 10.09.1813; w czasie bitwy Finnis zginął. Amerykanie nie wcielili tego okrętu do swojej marynarki. Został sprzedany w 1825.

I jeszcze uzupełnienie do Detroit z poprzedniego postu: po zdobyciu (w stanie bliskim zatonięcia) wycofany przez Amerykanów do rezerwy; sprzedany w 1825, wyposażony jako bark handlowy. Podobno wysłany w 1841 na wodospad Niagary z ładunkiem dzikich zwierząt jako widowisko dla prawdziwie dzikich bestii nazywających siebie homo sapiens.

Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu LAUREL (zdobyty 1810).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

Laurel – tego okrętu nie zdobyto w 1810. Francuzi budowali we Vlissingen (dla nich we Flessingue, dla Anglików we Flushing) od czerwca lub sierpnia 1806 r. 36/40-działową fregatę klasy de 18, wg projektu Jacquesa-Noëla Sané, typu Pallas, nazwaną Fidèle. Nośność 760-790 ton, wyporność 1390 ton, wymiary 46,93 x 11,91 x 6,20 m. Załoga: 323-356. Uzbrojenie: na pokładzie głównym 28 x 18-f, na pokładach odkrytych 8 x 8-f i 8 karonad 36-f. Wg sprzecznych informacji została zwodowana w czerwcu, lipcu lub sierpniu 1809. Francuzi nie zdołali jednak jej wykończyć zanim brytyjska ekspedycja desantowa zajęła wyspę Walcheren 16.08.1809. Anglicy twierdzą, że dopiero oni ją zwodowali – prawdopodobnie była w doku wyposażeniowym. W każdym razie została odesłana do Anglii i zawinęła do Woolwich 26.12.1809. W dwa dni później Admiralicja nakazała wykończyć tę jednostkę, przemianowaną w Royal Navy na Laurel. Jednak prace wyposażeniowe trwały w Deptford od sierpnia 1810 do kwietnia 1811 i dopiero wtedy fregata mogła podjąć aktywną służbę pod brytyjską banderą. Brytyjczycy zmierzyli jej 152’1” x 40’5” x 12’4”, tonaż 1104 tony. Załoga: 300, potem 315. Uzbrojenie: na pokładzie głównym 28 (lub 26) x 18-f, na rufowym 14 karonad 32-f, na dziobowym 2 x 9-f i 2 karonady 32-f. Służyła we Flocie Kanału. Należała do sił blokujących zachodnie wybrzeże Francji. Ostatniego dnia stycznia 1812 postępowała za dwiema innymi fregatami przez Teigneuse Passage pomiędzy Quiberon a wyspą Houat i chociaż znajdowała się z grubsza w ich kilwaterze, tylko ona weszła na podwodną skałę Govinas. Udało się jej zejść, a nawet zakotwiczyć, ale uszkodzenia dna były tak poważne, że załoga nie mogła nadążyć z pompowaniem wdzierającej się wody. Dlatego dowódca, kmdr Samuel Rowley (młodszy brat tego Rowley’a, którego wyczyny w pobliżu Ile de Bourbon „wypożyczył” sobie O’Brien dla urozmaicenia życiorysu Jacka Aubreya), wprowadził rozmyślnie fregatę na brzeg przy cyplu Quiberon. Tam uległa zniszczeniu.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu BACCHANTE (zdobyty 1803).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

Bacchante - francuska korweta 20-działowa typu Serpente, zbudowana w Honfleur, zwodowana 29.12.1795. Projektant Charles-Henri Le Tellier. Nośność około 350 ton, wyporność 727 ton, wymiary: 124’ x 30’ x 14’10”. Załoga: 188. Uzbrojenie: 20 x 18-f, od kwietnia 1803: 18 x 12-f. W służbie od 1796, w 1798 wyposażona w Hawrze, w 1801 przekształcona tymczasowo w transportowiec dla 60 koni. Do nowej fazy wojny wyposażona w kwietniu 1803 w Breście. Zdobyta przez brytyjską fregatę 25.06.1803 w pobliżu Azorów, przyprowadzona do Plymouth 23.07.1803 i wcielona do Royal Navy bez zmiany nazwy, jako 20-działowy okręt 6 rangi (post-ship). Wymiary: 131’6” x 32’10,5” x 14’8,75”, tonaż 642 tony. Załoga: 175. Uzbrojenie: 2 x 12-f i 18 karonad 32-f. Wyposażana w Plymouth do lutego 1804, w czerwcu popłynęła do Indii Zach., kursem na Jamajkę. Pod zmieniającymi się dowódcami przebywała na Morzu Karaibskim do 1808, odnosząc masę sukcesów w zwalczaniu hiszpańskich i francuskich korsarzy, a także żeglugi handlowej. Sprzedana 2.07.1809.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu GOLDEN HORSE (zdobyty 1681).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

Golden Horse – pierwotnie okręt algierski. Wg Anglików o tej właśnie nazwie, lecz można wątpić zarówno w biegłość ówczesnych Algierczyków w angielskim, jak i w nadawanie przez nich swoim okrętom nazw w tym języku . Prawdopodobnie więc tłumaczenie. Walczył z Anglikami na Morzu Śródziemnym już 10.09.1677 i był bliski schwytania, ale kiedy na Sapphire padł grotmaszt i zginął dowódca, pojedynek został przerwany. W 1680 umknął dwóm okrętom angielskim (w tym Adventure) korzystając z flauty i swoich długich wioseł. Zdobyty 9.04.1681 przez angielski okręt Adventure po wielogodzinnym, niezwykle krwawym boju u przylądka Gata i wcielony do Royal Navy jako 40/46-działowy okręt 4 rangi, o tonażu 729 ton, załodze 230/200 ludzi, wymiarach 125’8” x 36’8” x 14’10”. W 1685 miał na pokładzie dolnym 20 półkolubryn w odmianie drake, na pokładzie górnym 16 x 6-f, na pokładzie rufowym 4 działa typu minion. W tym samym roku pełnił rolę okrętu strażniczego w Chatham, z załogą ograniczoną do 79 ludzi. Zatopiony jako podwaliny (falochron) pod bazę w Chatham w sierpniu 1688.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów fregaty PIEDMONTAISE (zdobyta 1808).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

Piedmontaise – pierwotnie francuska fregata Piémontaise klasy de 18, typu Consolante, zbudowana przez stocznie Ethéart w Saint Servan (St Malo), zwodowana 15.11.1804. Projektant François Pestel. Nośność 750 ton, wyporność 1400 ton, wymiary: 47,75 x 12,18 x 6,17 m. Załoga: 340. Uzbrojenie: na pokładzie głównym 28 x 18-f, na pokładach odkrytych 4 x 8-f i 14 haubic 36-f. Wysłana 16.12.1805 z Saint Malo na Ile de France. Od 1806 odnosiła wielkie sukcesy w zwalczaniu brytyjskiej żeglugi handlowej na Oceanie Indyjskim. Działała w oparciu o francuską bazę na Ile de France, gdzie była trzykrotnie remontowana w 1806 i 1807. Zdobyta przez brytyjską fregatę San Fiorenzo po trzydniowym pościgu i słynnym pojedynku w pobliżu Cejlonu 8.03.1808 (dowódca San Fiorenzo, kmdr George Nicholas Hardinge, zginął w walce; francuski dowódca, kmdr Louis-Jacques Épron de la Horie, został zwolniony z niewoli 26.11.1809). Wcielona do Royal Navy pod nazwą Piedmontaise jako fregata 38-działowa, wprowadzona do aktywnej służby w Indiach Wsch. w 1809. Wymiary: 157’5” x 39’11” x 12’8”, tonaż 1092 tony. Załoga: 300/315. Uzbrojenie: na pokładzie głównym 28 x 18-f, na rufowym 14 karonad 32-f, na dziobowym 2 x 9-f i 2 karonady 32-f. W maju 1810 weszła w skład eskadry komandora Cole, która zdobyła holenderskie wyspy Banda. Kiedy Piedmontaise wróciła do Europy i dotarła 12.08.1812 do Woolwich, została wycofana do rezerwy i rozebrana w styczniu 1813.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów fregaty CLORINDE (zdobyta 1803).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

Clorinde – pierwotnie francuska fregata Havraise klasy de 18, budowana od września 1797 (lub od września 1796) w Basse-Indre koło Nantes. Typ Uranie. Projektant Jean-François Gautier. Nośność 700 ton, wyporność około 1350 ton, wymiary: 47,26 x 12,18 x 5,85 m. Załoga: 340. Uzbrojenie: na pokładzie głównym 28 x 18-f, na pokładach odkrytych 12 x 8-f. Jeszcze na pochylni przemianowana na Clorinde w 1800. Zwodowana 31.10.1800. Wprowadzona do służby w czerwcu 1801. Wyprawiona z Rochefort 14.02.1802 na San Domingo. Zdobyta przez Brytyjczyków 30.11.1803 podczas kapitulacji San Domingo. Wcielona do Royal Navy bez zmiany nazwy, jako fregata 38-działowa. Wymiary: 158’6” x 40’10” x 12’2”. Tonaż 1182 tony. Załoga: 330 (potem 315). Uzbrojenie: na pokładzie głównym 28 x 18-f, na rufowym 16 karonad 32-f, na dziobowym 2 x 12-f i 2 karonady 32-f. Wprowadzona do aktywnej służby pod brytyjską banderą w maju 1804 na Jamajce. Przybyła do Plymouth 23.07.1804. W lutym 1809 skierowana do Indii Wschodnich, uczestniczyła w zdobyciu wyspy Mauritius w grudniu 1810. Sprzedana 6.03.1817.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach

Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu HALF MOON (zdobyty 1681).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.

Half Moon – algierski żaglowiec piracki/korsarski (w oryginale nie nosił angielskiej nazwy, ale z oczywistych względów „Półksiężyc” był imieniem nadawanym przez Anglików niemal co drugiemu okrętowi piratów berberyjskich) uzbrojony w 32 działa. Zdobyty 9.09.1681 przez angielskie jednostki Sapphire i James Galley. Jego porucznikiem okazał się Anglik-renegat, powieszony przez zwycięzców. Żaglowiec wcielono do Royal Navy jako 46/38-działowy okręt 4 rangi o tonażu 556 ton, wymiarach 113’1” x 34’1” x 13’4”. Załoga 190/160/120. W 1685 niósł 40 dział, z tego na pokładzie dolnym 18 x 8-f, na górnym 18 x 6-f, na rufowym 4 działa typu minion – dość osobliwą mieszankę armat angielskich i holenderskich (zwanych flamandzkimi). W wyniku wypadku (prawdopodobnie przewrócona świeca w pomieszczeniu kucharza) spłonął 28.09.1686 w Chatham podczas remontu.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach