Miałeś Poloneza w wersji limitowanej, potem dostałeś Jaguara, który kosztował tyle samo co ten Polonez, po wojnie oddałeś Poloneza na złom i miałeś w nosie czy sąsiedzi mieli czy nie takie Polonezy.
Myślałem i myślałem. Minęło kilka godzin i nic nie wymyśliłem.
Logiczne uzasadnienie tego wywodu jakoś mi umyka.
W związku z tym albo mi wyłożysz co jest logicznego w takim postępowaniu ( ale w sposób tak jasny i nie budzący wątpliwości, jak Amerykanie wytłumaczyli Japończykom w 45 roku bezsens dalszego prowadzenia wojny ), albo uzasadnienia nie przyjmuję i oczekuję na inne. Logiczniejsze.
Dodam, poprzednio milczące, założenie, że moje działanie było ( wbrew pozorom ) logiczne i nie działałem pod wpływem różnego rodzaju środków odurzających
No bo jak by myśleli, to by niedopuścili. Tak to zrozumiałem Twój wywód. Każdy przed wojną wiedział co to jest lotniskowiec. Tylko go nie doceniał. A PH udowodniło, że lotniskowiec może być śmiertelnie niebezpieczną bronią. I od tego czasu świat już nigdy nie był taki sam. Skończyła się pewna era...
Od biedy mogę się z tym zgodzić, choć nie zawsze uda się niedopuścić do czegoś czego nawet możesz się spodziewać.
Pierwsze ataki były jeszcze w trakcie I wojny, ale jakie użyte siły taki efekt.
Potem w okresie międzywojennym robiono ćwiczenia, ale jak to bywa zawsze można powiedzieć „ćwiczenia ćwiczeniami, a rzeczywistość rzeczywistością”. Perl udowodniło, że ćwiczenia stały się rzeczywistością. Ale moim zdaniem Tarent bardziej. Perl to był atak w czasie pokoju ( tak wiem, wojskowi powinni być na to tak czy inaczej przygotowani – ale „ćwiczenia ćwiczeniami a rzeczywistość rzeczywistością”
Tarent był w czasie wojny...
Tylko znów – co realnie zmienił.
U-47 wszedł do dobrze chronionej bazy i narobił bałaganu. Jakoś historii to nie zmieniło.
Jakieś naloty bombowców startujących z baz lądowych też były.
No ale tak zmasowanego uderzenia na bazę przy pomocy lotniskowców nie było.
Jak kto chce nazywać to „nową erą” to jestem w stanie to zrozumieć, nawet jak sam nie koniecznie się z tym zgadzam.
Dokłanie o proporcje. Czyli pancerniki zbierają baty na Pacyfiku, Indyjskim, Atlantyku i połowie Północnego, a dają czadu za kręgiem polrnym
Trochę więcej.
Kiedyś sobie zadałem trud przejrzenia średniej pogody na niektórych akwenach w poszczególnych miesiącach.
Jeśli oceniamy powierzchnię akwenów „pro lotniskowcowych” i „pro pancernikowych” to faktycznie nawet zwracanie uwagi na jakieś miejsca niezbyt pozytywne do użycia lotnictwa może wydawać się śmieszne.
Ale jak to bywa punkt widzenia zależy od punktu siedzenia, więc „obiektywne” różnice w zasięgu skutecznego działania lotniskowców niekoniecznie się przekładają na „subiektywny” odbiór tego zasięgu.
Maksymalnie prymitywizując.
Jak bym był Japończykiem, to brak możliwości korzystania z usług Kido Butai na północnym Atlantyku przez ( małych ) kilka miesięcy w roku, a na Morzu Północnym przez ( trochę więcej ) kilka miesięcy w roku, raczej nie będzie powodem mojej bezsenności. Nawet fakt że przez połowę czasu z okresu gdzie lotniskowce mogą tam działać, to będą miały mocno zmniejszoną skuteczność z uwagi na taką sobie pogodę, też jakoś snu z powiek mi nie zetrze.
Jak bym był Amerykaninem, to mogę z tym żyć. Na niesprzyjający czas zaklejam mapę gazetą i udaję że tego rejonu nie ma. W najgorszym wypadku na południe od „akwenu zakazanego” ustawię grupy lotniskowców i tyle. Jak coś się wysunie na południe to się to załatwi lotnictwem. A jak będzie siedziało na północy to kij mu w oko. Niech se siedzi i się tam gnieździ do u.... śmierci. Jak tam jest, to nam nie zagraża. Nie bardziej niż rekiety balistyczne umieszczone na lądzie.
Natomiast jak bym był Brytyjczykiem to perspektywa ( w najgorszym wypadku ) konieczności wstrzymania żeglugi na kilka miesięcy w roku, jakoś tak jest mało atrakcyjna i może spowodować bezsenność. Też się da – wystarczy zgromadzić odpowiednie zapasy „wszystkiego co potrzebne do prowadzenia wojny” na wystarczający czas i tyle.
Ale obawiam się, że łatwiej i taniej zamiast tego wybudować sobie kilka czy nawet kilkanaście pancerników.
Jeszcze ze 128 stron i pewnie dojdziemy do jakiegoś spójnego stanowiska „lotniskowcowo pancernikowego”. Może nie z udziałem 100% użytkowników, ale jakiejś rozsądnej większości
W końcu „pancernikowcy” pozostaną „pancernikowcami” a „lotniskowcowcy” „lotniskowcowcami” choćby nie wiem co. Ale jest jeszcze parę osób pomiędzy tymi skrajnościami.
A muszą? Kto tam się będzie pchał i przeciw komu? A w czasie Zimnej Wojny to było morze wewnętrzne NATO z jednej strony , z drugiej gdyby tam mieli operować Rosjanie (poza OP) to w fazie kiedy mieliby dostęp do lotnisk pozwalających na pełną swobodę operacyjną nad wodą.
Otóż to.
Jakoś tak wyszło po II wojnie, że akweny „pro pancernikowe” stały się „morzami wewnętrznymi” NATO. To podpada pod „układ polityczny”. Oj słowo „układ” jest nieco niebezpieczne z powodu pewnej dwuznaczności. Może lepiej napisać „konfiguracja polityczna”?
Do tego jeszcze strona przeciwna pancerników nie miała. Zresztą okrętów można było sobie radzić krążownikami czy niszczycielami. A jakby przeciwnik lotniskowce zbudował to miałby dokładnie te same problemy co my, a więc jak my nie latamy to oni też i mamy pełną symetrię. No może prawie pełną ( jak Essex kontra Illustrious ) ale akurat Anglicy to mieli dużą wprawę w lataniu w złej pogodzie, więc tego nie musieli się zbytnio obawiać. A to podpada pod „brak przeciwnika”
W roku 1946 jeszcze nie było do końca jasne jak bardzo UK przestanie się liczyć na świecie, oraz nie było jasne czy ZSRR nie zbuduje sobie nowych pancerników. Wiadomo było, że Rosjanie do budowy się szykują, coś tam planują a nawet momentami coś tam zaczynali na pochylniach klecić.
Ostatecznie nic z tego nie wyszło.
W takim układzie budowa nowych pancerników miała dość ograniczony sens.
Do ostrzału wybrzeża jakby co można zbudować monitory. Tańsze, a dzięki mniejszemu zanurzeniu mogą podejść bliżej brzegu.
Nacisków tu akurata nie było, dla Sztabu Gen IJN było jasne, że walka BB [typ Kongo przesunięto z tej klasyfikacji w latach 30-ych] z okrętami innych klas nie przystoi.
Przystoi, przystoi.
Tylko jakoś tak przed wojną się Japończykom uwidziało, że jak się pancerniki przeciwnika zatopi to wtedy przeciwnik się podda ( nie bezwarunkowo, ale przystanie na warunki japońskie ), bo nie będzie w stanie prowadzić wojny.
Oczywiście wiadomo, że Amerykanie muszą się wybrać w obronie Filipin, a więc się ich po drodze zatopi. A jak się stało jasne, że może nie będą chcieli współpracować i się nie wybiorą, to trzeba ich pancerniki załatwić na wstępie żeby nie przeszkadzały w zdobyczach. Stąd Perl. To akurat się udało, ale potem było gorzej.
Nadal uważali, że „decydująca bitwa” musi nadejść i pancerniki muszą być na to gotowe w komplecie i nienaruszone. Jakoś tak głupio byłoby je ( czy nawet jeden ) stracić w jakimś przypadkowym starciu na drugoplanowym teatrze działań. Do tego nawet jakby nie zatoną, to mógł zostać uszkodzony i mogło tak wyjść , że w czasie decydującej bitwy akurat będzie stał w doku.
Słaba ta perspektywa.
W efekcie przez większość wojny najcenniejsze ( z ich punktu widzenia ) okręty stały sobie w porcie, żeby im się krzywda nie stała. I na koniec poszły walczyć, jak przeciwnik miał taką przewagę, że i tak wiele zdziałać nie mogły. A w czasie kiedy coś tam mogły zdziałać to nie walczyły.
A Kongosy, paradoksalnie traktowane jako okręty drugiej kategorii, walczyły, bo ewentualna ich utrata nie była aż tak bolesna jak np. takiego Yamaciaka, Nagato czy nawet Isówki.
No przy takim podejściu do tematu to ja się zgadzam, że pancerniki nie mają większego sensu.
