Żegluga cywilna na Bugu i Styrze
BUG
AvM pisze:SLUCH (to BS - od SLUCZ )
BS = British Standard jest uzywany przez rosyjskie statki handlowe.
Dane statku MPS 2875 w rejestrze 1906 roku
Zbud 1900 P'Brien de Lassy
kolowy zelazny holownik
nosnosc 700 pudow, uciag 5000
72 x16ft6in/10ft6in x 6ft4in (wysokosc) x 1ca 3 (zanurzenie)
1 maszyna niskiego cisnienia 3nKM/30iKM
1 kocial No.50 z 1900 roku (9,5 at palenisko 138 stop kwadratowych)
zuzycie paliwa (drewna) 1/24 szeciennej sazni na godzine
4 osob zalogi
1906 wlasciciel C.Ju.Podwinski--Walewski, Mokwiny
sluzba Dobrogusk.-Donary
rajestr z 1900 roku podaje te same dane tylko
handlowo - pasazerski
pasazerow I-klasy-10 II-25 III-50
1 kocial obrotowy
sluzba Dobrogusk.-granica austriacka
5 osob zalogi
zuzycie paliwa (drewna) 1/16 szeciennej sazni na godzine
W przewodnikach po Wołyniu można znaleźć wieś
Mokwin, dawny majątek ziemski nad brzegiem rzeki Słucz. W połowie XIX wieku jego właścicielem został hrabia Władysław Walewski. Na początku XX w. majątek odziedziczył jego bratanek - Bronisław Poniński-Walewski. I to pewnie on był właścicielem dwóch stateczków o nazwach: SŁUCZ i MOKWIN (ex LITWINKA). Te parowe bocznokołowe holowniki zbudowane były w pińskiej stoczni O'Brien de Lacy w roku 1900 („S.”) i 1904 („M.”).
SŁUCZ -
21,95x3,2/5,64x0,31x[1,93] m, 8/30 KM, nośność 11,5 t;
MOKWIN -
17,07x1,93/2,44x0,36/0,71x[0,94] m, 6/24 KM, nośność 5,7 t.
Stateczki pływały po Bugu (dziwne, bo z Dorohuska do Mokwina było prawie 200 wiorst) i były jedynymi jednostkami z własnym napędem które można było spotkać na tej rzece (pływały od austriackiej granicy do Dorohuska – „M.” nr MPS - 2866 i z Dorohuska do Donar – „S.” Nr MPS - 2875) w roku 1910.
B.Poniński-Walewski zmarł w 1919 r. i majątek przeszedł w ręce trzech jego córek. Być może wtedy (albo już przed I w.ś.) jeden statek został sprzedany Cukrowni Strzyżów.
Według spisu z 1 października 1923 roku (robionego dla Ministerstwa Spraw Wojskowych) sporządzonego przez Ministerstwo Robót Publicznych na Bugu zarejestrowano:
Zarząd rzeki Bugu górnego w Dorohusku
statki BUG i WARTA (własność Cukrowni Strzyżów);
BUG –
22,25x3,4x0,43 m, 20 KM, kocioł 9,5 atm, bocznokołowiec;
WARTA –
22,0x3,75x0,43 m, 40 KM, kocioł 9 atm, śrubowiec;
państwową łódź motorową TORPEDO;
TORPEDO –
0,5 t, 7,15x1,17x0,2 m, silnik benzynowy „Mercedes” 12 KM;
3 barki (własność cukrowni), 4 galary i 2 promy.
Zarząd rzeki Muchawca i Kanału Królewskiego w Brześciu
państwową łódź motorową RUSAŁKA;
RUSAŁKA –
1,2 t, 8,0x1,5x0,1 m, żelazna, zbudowana podczas wojny;
7 barek, 5 galarów i 3 promy.
STYR
W 1910 r. na Styrze pływała tylko jedna jednostka z własnym napędem, bocznokołowy kuter parowy ŁUCZANIN, własność F.F. Festa z Łucka. Zbudowany został w Łucku w 1899 roku, nr MPS - 3894.
ŁUCCZANIN –
11,73x?/1,83x0,62/0,89x [1,22] m, m.p. 2,5/10 KM, nośność 2,5 t, załoga – 3 osoby, 20 pasażerów.
Według spisu z 1923 roku na Styrze zarejestrowano:
Zarząd rzeki Styru w Łucku
2 łodzie motorowe;
państwowa łódź motorowa –
11,0x2,0x1,0 m, 45 KM, drewniana;
prywatna (wł. K.Dudziński) łódź motorowa –
8,5x1,8x1,0 m, rok budowy 1912, drewniana;
4 barki i 2 promy.
Zarząd rzek żeglownych węzła pińskiego w Pińsku
3 promy.
Liczby statków na tych rzekach w 1910 roku odpowiadają liczbom statków poddanych rosyjskich, które zostały przejęte przez C.K. flotylle (jeden na Styrze i jeden – SŁUCZ – bądź dwa na Bugu).
JB